Rustig ontbeten met verse broodjes. Alles in vakantie tempo. Enige onduidelijkheid rondom de boot afvaart was er nog wel. In de oorspronkelijke boeking stond half 2 afvaren. In een mailtje dat Marco had gekregen eergisteren stond half 5 en gisteren het bericht dat de afvaart om half 1 zou zijn. Kortom: algehele verwarring, behalve dat we wisten dat de hele dag in het teken zou staan van de ferry, inchecken en varen.
Rond 10 uur stonden we in de rij om in te checken. Marco had allerlei papieren uitgedraaid die nodig waren bij de balie. Dat bleken dus de verkeerde papieren te zijn. Maar met de paspoorten en auto papieren werd alles in goede banen geleid. Toen begon het lange wachten.
Op tijd in de file staan met bestemming Igoumenitsa. Heerlijk in de brandende zon wachten tot er iemand gaat zwaaien dat je door mag rijden.
Eindelijk in de airconditioning van de boot. Dat wil zeggen, ik alleen. Zodra we bij de incheck voor de auto waren, werden alle papieren gecontroleerd. Bijzondere manier van afhandelen. Namelijk alle mede passagiers in de auto moeten lopend naar binnen. Door de security check. Wat overigens niets voorstelde. Daarna moest ik met een grote boog om het hele parkeer terrein heen lopen en via de entree waar ik 2 minuten eerder Marco door heen zag rijden naar binnen lopen. Ik ken in het grote laadruim. En omdat ik geen enkele bagage bij me had dacht ik dat t handig zou zijn om naar de auto te lopen. Dat mocht dus niet. Ik kon bij de entree netjes wachten op een witte kunstlederen bank nadat ik de sleutels voor onze hut had opgehaald. Deze maatschappij kan nog wel een paar verbetertips gebruiken. Niet alleen wat betreft de aanduiding waar de boot vertrekt of hoe laat, maar ook de bijzondere manier van inchecken waarbij alle niet- chauffeurs uit de auto moeten mag wat meer aandacht hebben. Getuige de heftige reacties van veel andere passagiers ben ik niet de enige.
Na een kwartier kwam Marco bepakt met de bagage (eten voor op de boot, foto tas en kleding) ook boven bij de receptie. Onze zware tas werd vriendelijk door een medewerker van de boot gedragen terwijl hij onze hut wees.
Daar bleek dat Marco ergens tussen de auto en de receptie (6 verdiepingen) zijn mobiele telefoon, paspoort en charger was kwijt geraakt. Hopelijk is er een eerlijke vinder die de spullen aflevert bij de receptie.
De haven uitvaren was iets minder spectaculair dan ik had gehoopt. In de verte zagen we de Sn Marco in de zon liggen. Met mijn tele lens kon ik t goed zien. Met de telefoon werd de foto niet meer dan een streepje tussen zee en lucht.
Echt genieten was t niet, met de stress van een verloren paspoort en telefoon.
Zodra we uit de lagunes bij Venetië waren gingen we toch maar weer bij de receptie vragen of t spul gevonden was. Helaas....
Dan maar weer terug naar de hut. Helaas had ik in de hetgeen bereik toen ik Marco wilde bellen. Zijn horloge gaf echter aan dat de telefoon niet buiten bereik was. Voor t eerst dat ik de meerwaarde zag van zo'n digitaal horloge.
We gooiden nogmaals de tassen leeg. Inclusief de oranje rugzak. Daar blijkt dus nog een geheim vakje te zitten die Marco in de haast met alle spullen uit de auto had gevonden en gebruikt had voor zijn paspoort en telefoon. Weten we ook weer van dat geheime vakje. Altijd handig.
De overtocht ziet er gelijk weer een stuk zonniger uit. Dus maar een biertje op gedronken
Eentje maar....daar waren de prijzen wel naar.

Geschreven door Vakantie2019