Laatste dag in India. Morgenvroeg vertrekken we . Dus nog een dag genieten van zo veel mogelijk dingen. Met een banaan als ontbijt gingen we naar Humayun mausoleum. Eerst met de metro. We hadden op de kaart gezien hoe we ongeveer moesten lopen. Maar in de praktijk is dat dan toch anders. Een kilometer op papier is duidelijk anders dan een kilometer langs de weg. Dus na een half uur lopen waren we er wel klaar mee en hielden een tuc-tuc aan. Deze bracht ons naar het Humayun mausoleum. Vandaag was duidelijk schoolreisjes dag. Honderden scholieren in hun uniformen stonden in nette rijen te wachten. En overal waar je als toerist langs komt, wordt je begroet als of je weer een BN- er bent. En hoewel ze erg gedisciplineerd in de rij staan is het verder een enorme kippenhok aan kabaal. Wij kozen ervoor om niet achter/tussen de scholieren in te blijven lopen en eerst naar de ene tombe te gaan. Het geheel ligt prachtig in een soort park en is 200 jaar voor de Taj Mahal gebouwd. Duidelijk waar de Taj Mahal zijn ideeën vandaan heeft. In het park zagen we een hop. En dan niet de plant, maar de vogel. (In Nederland bijna uitgestorven.) Het is duidelijk dat dit mausoleum niet onder UNESCO valt. Helaas, want het was zeker zo bijzonder als de Taj Mahal.
Het liep al tegen het middaguur en begon al lekker warm te worden. We hadden nog niet meer op dan een banaan. En aangezien we nergens een plek zagen waar we iets konden eten kochten we "zoete pindakoeken" bij een stalletje. Dat vulde behoorlijk.
Een fietsriksja bracht ons van het mausoleum naar de metro. Vandaar gingen we verder naar een van de vele markten die er zijn in Delhi. We werden vriendelijk geholpen door iemand die zag dat wij wat zoekende waren. Maar uiteindelijk kwamen we in een typische toeristen winkel uit. Zo een waarbij het verschepen van de aangekochte goederen gratis is... Beeldjes die op een lokale bazaar een paar roepi kostten, durfden ze hier een paar honderd roepi voor te vragen. En ze waren net zo opdringerig als op een gewone bazaar. Dus we vluchtten snel weer naar buiten. Een anderde winkel in...met een vergelijkbaar assortiment en vergelijkbare prijzen. Dus ook weer een vergelijkbare reactie van ons: wegwezen. Na wat zoeken vonden we weer een gewone, echte bazaar, waar stalletjes waren, mensen hun koopwaar aanboden, schoenpoetsers opdringerig deden, waar bedelaars probeerden te scoren. Natuurlijk moest Marco ook nog even naar een barbier, om zich te laten scheren. Ondanks dat hij duidelijk had afgesproken dat hij geen massage wilde en alleen maar geschoren wilde worden, kreeg hij het volledige pakket, inclusief een verjongings-gezichtsmasker. Natuurlijk was het even een gedoe na de tijd met t betalen. Aangezien ze veel meer wilden hebben dan van te voren afgesproken was vonden ze dat de afgesproken 50 roepi veel te weinig was. Ze noemden een belachelijk hoog bedrag wat zij wel acceptabel vonden. Uiteindelijk betaalden we wat wij wel acceptabel vonden. Ze reageerden niet heel boos, wel een beetje verontwaardigd en wat teleurgesteld dat we niet meer af te persen waren.
's Avonds gingen we nog een hapje eten. We hadden in de buurt van ons hotel een leuk tentje gevonden. De straat was druk...dat wil zeggen, alle verkeer stond stil en iedereen toeterde zich suf. Zelfs de voetgangers stonden in de file. Pas toen enkele eigenwijze mobilisten besloten hadden om iets ruimte te geven kwam er weer wat schot in het verkeer.
Laatste avondje, laatste keer door de rommelige straten dwalen, laatste keer echt Indiaas eten. En daarna de rugzakken inpakken en de wekker zetten voor morgenvroeg.

Geschreven door Vakantie2019