De meest luxe treinreis tot nu toe. 2de klas, AC. En wat nog veel luxer was: hij vertrok op tijd,18.20 uur. De trein zou om 5.20 aankomen in Delhi. Wel erg vroeg, maar ach...met wat geluk zou de trein wat vertraging hebben. 's Ochtends om 8.30 waren we er nog niet en aan de reacties van de verschillende Indiërs te horen moesten we ook nog wel ff....en waardoor die enorme vertraging nou kwam??? Mist. Zoiets als in Nederland blaadjes op de rails, of 1 cm sneeuw... Uiteindelijk duurde de treinreis inplaats van 11 uur ruim 17 uur. En dat voor zo weinig geld. In onze coupé zaten twee zussen, die perfect Engels spraken. Met hen hebben we een deel van de avond door gebracht. Zij adviseerden ons ook om gebruik te maken van de metro. Omdat we in India nog geen ervaring hadden met een metro hielpen ze ons op weg. Een kaart kopen, voldoende saldo er o en dan inchecken. Het systeem werkt zoals in Londen. Simpel en overzichtelijk. En een heel stuk betaalbaarder dan telkens een tuc-tuc nemen.
Ons hotel was op loopafstand van de metro. In een over volle straat vol met kraampjes met fruit, met mensen, winkeltjes, toeterend verkeer. En ergens tussen een paar winkels in lag ons hotelletje: "Vishal". Maar als de Indiër het uitspreekt klinkt t veel leuker.
De laatste hotelkamer deze vakantie. Niet de mooiste, schoonste of beste kamer, maar wel ok. Even afwachten hoe dat vannacht is, aangezien we wel aan de straatzijde slapen. De rugzakken ploften we op de grond en na een korte time out besloten we weer in de benen te komen om eerst maar een hapje te eten. In onze straat waren genoeg eettentjes. Dus gingen we er bij eentje naar binnen. Helaas hadden ze niet de Thali die op de kaart stond. Dus maar iets anders gekozen. Jammer, hier hielden ze geen rekening met spicy...het was dus echt heel scherp. Aangezien Marco daar minder last van had kon hij bijna twee maaltijden opeten. Ik haalde daarna een banaantje op de markt. Vanmiddag stond het Ghandi museum op de agenda. Weer met de metro. Het leuke is dat t dus bijna niets kost de metro. Voor een flink stuk, pak weg een half uur met de metro, ben je ongeveer 10 roepi kwijt (€0,12). Het museum is een beetje een verheerlijking van Ghandi. Met erg veel mooie foto's. Iets verderop is een gedenkplek, daar waar hij verbrand is. Wat we gevonden hadden was een groot park, met een stenen plaat (ter grote van een brandstapel). En dat was t. Geen tekst, geen afbeelding, niets wat wees op een memorial. Heel bijzonder....
Wel veel ratten gezien hier. Voor t eerst eigenlijk in de vakantie. We liepen terug naar de metro en kwamen langs een perkje waar wat bomen stonden en verder allemaal gaten in de grond. Daar kwamen dus telkens ratten uit, die dan een ander holletje weer in renden. Best wel raar gezicht zo.
Inmiddels wel moe van t geslenter en geloop en de drukte gingen we weer naar ons hotel. Eerst nog wat over de bazaar lopen. Leuk, tot een schoenpoetser bleef doordrammen dat mijn schoenen gepoetst moesten worden. Deze man was wel erg vasthoudend. Uiteraard had hij op enig moment de boodschap: " nee is nee", dan toch begrepen.

Geschreven door Vakantie2019