Rectificatie: ik heb het telkens gehad over Khajuaro, maar het moet dus zijn: Kajuraho.
Weer lekker uitgeslapen voor we om half tien aan het ontbijt gingen. Vandaag stond "de tempel" op ons programma. Kajuraho heeft eigenlijk een grote attractie, namelijk een enorm tempelcomplex. Staat ook op de Unesco lijst.
Indrukwekkende tempels, veel tempels en een overdaad aan afbeeldingen. De tempels staan bekend om de erotische afbeeldingen. Deels, naar mijn idee onmogelijke standjes. In het hindoeïsme is zowel het geestelijke, spirituele als het fysieke, materialistische van belang. Aan de buitenkant van de tempels waren alle afbeeldingen van het stoffelijke leven te zien, en de binnenkant van de tempels waren voor het geestelijke leven.
Uren hebben we er rondgelopen. Duizenden afbeeldingen bekeken, deels met wat tekst van een plaatselijke suppoost, die een tempel moest bewaken. Een suppoost wist er inmiddels veel van, en kon bij diverse beelden uitleg geven. Daarnaast is, om alles goed te begrijpen, veel kennis van het hindoeïsme belangrijk. Dat hadden we dus niet. Met een beetje uitleg wordt er wel veel duidelijker, maar veel blijft ook een vraagteken.
Onderweg naar de tempel toe kwamen we de tuc-tuc chauffeur tegen die ons de eerste dag rond geleid had. Hij stopte en gaf Marco een dollar biljet terug dat we gesponserd hadden aan het schooltje in het oude dorp. Er bleek een scheurtje in te zitten en daarmee niet mogelijk om het biljet in te wisselen. We gaven de chauffeur het bedrag in roepies, en hij zou het aan de school geven. Waarschijnlijk komt dit ook wel goed.

Zaterdag, de laatste dag in Khajurao. Lopend door het dorpje over de zand/ leem weggetjes, sloot een jongen van hier uit het dorp, zich bij ons aan. Hij was 17, en wilde Engels leren, zoals iedereen hier zegt. Een reden om continu toeristen aan te klampen. Hij hielp ons met het zoeken naar een ATM. De meeste waren gesloten. Maar hij wist er nog een, achter het heren urinoir langs ergens verscholen was een ATM. En die deed t ook nog gelijk. We bedankten de jongen en gaven aan dat we zonder hem verder wilden. Dit vinden ze wel raar. Wij Wilden nog langs het archeologisch museum. Dat kon met het entree kaartje van het tempelcomplex. Echter, wij waren een dag te laat. Maar dat bleek uiteindelijk niet zo'n probleem te zijn. Het museum was klein. Eigenlijk een veredeld depot. Er stonden wat beelden met de namen van de verschillende goden. En er waren diverse plekken leeg, waar beelden gestaan had. Jammer dat er niet iets meer tekst bij stond. Sommige beelden waren nog heel mooi en gaaf en hadden duidelijk minder hinder van erosie gehad.
Na het stukje cultuur vandaag, wilden we nog wat souvenirs kopen. Dat is nooit een probleem in India. Overal waar je loopt wordt je weer aangehouden om de winkel in te gaan en te kijken. Ze vertellen erbij dat ze heel goedkoop zijn, de allerbeste kwaliteit, beter als alle andere winkeltjes etc etc. Ook als je niet eens kijkt richting een winkeltje houden ze je staande. Een aantal winkels hebben we bezocht...en onverrichter zaken weer verlaten. Een straat verkoper had meer geluk. Hij had ons een aantal kandelaars verkocht. Toen Marco vertelde dat hij zelf kaarsen maakt was hij enthousiast. Want deze verkoper wilde wel meer aanleveren als Marco maar even een belletje deed naar hem, dan kon hij zó een heleboel kandelaars versturen naar Nederland. Toen we later een winkel in kwamen waar sjaals verkocht werden, wist deze man ook al af van de kaarsenmaker. Het lijkt dat alle winkels bij elkaar horen, inclusief de straatverkopers. Waarschijnlijk is er een rijke eigenaar die dit dus alles aanstuurt.
Na een paar uur rondslenteren liepen we terug richting ons guesthouse. Daar konden we nog gebruik maken van onze kamer, dus nog even lekker douchen.
De tuc-tuc chauffeur die we eerder hadden gehad bracht ons weer terug naar het station. We kregen zowaar een knuffel van hem. Een intimiteit die ik nog nooit gezien had.

Geschreven door Vakantie2019