Rare dag: Thijs gaat zijn diploma krijgen vandaag en wij zitten in India. We hebben niet eens internet als hij zijn diploma krijgt 😕. Dat wordt dus foto's kijken na de vakantie. En bij de volgende diplomering aanwezig zijn.
Onze trein zou in de namiddag gaan, dus we hadden alle tijd om nog rustig over de ghats te wandelen. Het eerste stuk was weer het drukke stuk, waar de toeristen waren, daarna kreeg je de ghat waar gebrand wordt. En daarna nog een heleboel andere ghats, waar het beduidend rustiger was. Zowel met toeristen als met heiligen en andere oude mannen. Hier zagen we de lokale bevolking zich wassen, zelfs vrouwen die onder gingen in de rivier. Dat had ik nog niet eerder gezien. Bij één ghat was duidelijk weer een andere hindoegroep actief. Iedereen liet daar zijn hoofd helemaal kaal scheren, zowel mannen als vrouwen als kinderen. Sommigen deden dat niet wekelijks, te zien aan de hoeveelheid haren die er op de grond lag op de plek waar iemand stond te scheren. Daarna werd hun hoofd ingesmeerd met een iets gelig goedje. Maar geen toerist te zien hier.
Weer terug bij de verbrandingsplek bleven we even staan. Hoewel ik mijn camera in mijn tas had, werd ons gevraagd om niet te fotograferen. Enige irritatie was mij niet vreemd nu. En gelijk begon zo'n manneke weer te praten over dat we wat moesten weten over wat er allemaal gebeurde etc. Erger dan vliegen op stroop deze mensen. Prima manier om toeristen in ieder geval weg te jagen. Maar, dat moet je ze nageven, ze zijn wel standvastig (lees:dwingend en opdringerig, super irritant aanwezig) deze mensen. We kwamen weer aan op de plek waar alle heiligen te aanschouwen waren en eventueel tegen een betaling te fotograferen of te consulteren over de toekomst. Bijzonder dat de heilige mannen alleen daar zijn waar de toeristen zijn.....en hun meditatie niet in een rustigere ghat houden.
Om nog maar weer eens een vooroordeel uit de wereld te helpen: Varanassi is geen smerige stad! Het stinkt er niet erger dan in andere steden. Sterker nog, misschien is de stad wel schoner dan menig andere. In ieder geval een stuk schoner dan Amritsar, waar we een paar weken geleden waren. Overal staan prullenbakken, die ook nog gebruikt worden. Er zijn diverse vegers te zien, zowel op de ghats als over de markten. Één heeft twee metalen platen, waarmee de koeienvlaaien van de straat worden geschraapt en de andere twee houden een kleed vast waar alle afval in wordt gegooid. Ook de Ganges zelf ziet er minder vies uit. Bij de verbrandingsplekken drijft veel as, maar de versierselen die op de lijkwades liggen worden netjes apart verbrand en niets drijft daarvan de Ganges in. Een enkel opgezwollen koe die voorbij drijft is het enige wat je aan oppervlakte vervuiling ziet. Het water ziet er niet minder helder uit dan de IJssel. We waren bijna in de verleiding gekomen om toch nog even het Ganges water over ons heen te sprenkelen.
Hoewel het water van de Ganges als heilig gezien wordt ( je kan hier, net als in Lourdes, jerrycans kopen om te vullen met heilig water) wordt het ook gewoon gebruikt om de trappen van de ghats mee te spoelen. In Europa zou heilig water vast niet voor hele basale dingen als kleding wassen en stoepje schrobben gebruikt mogen worden. Hier loopt dat allemaal door elkaar. Naast dat ze de boel schrobben, strooien ze ook regelmatig wit poeder. Langs de huizen en stoepen/rioleringen zie je stroken wit poeder liggen. Het bleek een soort bleekmiddel te zijn om de boel schoon te houden. Misschien dat ongedierte dit poeder niet prettig vindt of zo. En dan kan ik het vooroordeel dat Varanassi een vieze stinkende stad is toch weer bevestigen: in augustus schijnt het in Varanassi niet om uit te houden te zijn vanwege de stank. De regen van de moesson maakt het leven in Varanassi dan zeer onaangenaam, vies, stinkend en ranzig. Dat vertelde Emi, de Française die het restaurant runde waar we elke dag gingen ontbijten en ons avond eten gebruikten. Voor we weg gingen stonden we nog een tijdje te praten met Emi. Over India, werknemers en de houding van veel Indiërs in het leven (liever bedelen dan hard werken, en ze willen wel werken in het restaurant, maar dan tegen een goed salaris zonder dat ze zelfs maar een bestelling kunnen lezen, aldus Emi). Bij ons vertrek kregen we een stuk cake van Belgische chocolade mee voor onderweg! Ontzettend aardig van haar. En een gelukje voor mij natuurlijk, omdat Marco nog steeds niet van chocolade houdt.
Bij één van de ghats was ook een soort vijver-ghat met een tempeltje. Onderin deze vijver was gegraven om bij water te komen. Dat resulteerde in een diepe modderpoel. Mensen gingen die poel in om zich met dit modder water te wassen. Dat wil zeggen: flinke scheppen modderwater met de handen deden ze over hun hoofd en smeerden hun haar er mee in. Geen idee of ze daarna nog in de Ganges gingen om zichzelf schoon te spoelen. Wat we nog wel zagen waren mensen die hun tanden poetsen in de Ganges. Deels met hun vingers, maar deels ook met een stokje. En dat waren speciale stokjes die erg leken op wat wij zoet-hout noemen.
In de middag gingen we terug naar ons hotel, om een hapje te eten en om te checken hoe het nu was geregeld met onze trein. We hadden de trein al eerder geboekt, echter de nummers van de slaapplekken die we hadden konden we pas kort voor de tijd zien. We stonden namelijk op een reservelijst. We hadden plek nummer 63. Met enige verbazing lazen we de geserveerde plek, dat was namelijk maar één slaapplaats in plaats van twee. Marco ging t bij de receptie even checken. En t bleek te kloppen. In plaats van de geboekte twee plekken hadden we er maar een. Dat bleek dus t risico te zijn van het boeken op een reservelijst. Het alternatief zou zijn dat we zouden moeten zitten in een treinstel 3de klas, zonder reservering. Dat zijn de beelden van die overvolle treincoupés
waar er te veel mensen op te weinig plek
zitten en staan.
De coupé waar wij zaten was inderdaad helemaal vol. Allemaal buitenlanders, een paar Fransozen, héél veel Chinezen en wij. We improviserden een soort slaapplek voor ons tweeën om de komende 12 uur enigszins goed door te komen.

Geschreven door Vakantie2019