We konden ons veroorloven om uit te slapen vandaag. Dus waren we om 7 uur klaar wakker. Wel moesten we de rugzakken nog goed inpakken. Laatste dagje in Agra vandaag. Nadat we onze rugzakken hadden opgeslagen voor de rest van de dag ging we op zoek naar een ontbijtje. Op een dakterras in de zon. Hier rook ik koffie. Voor het eerst sinds we op vakantie zijn rook ik koffie die echt lekker rook dus voor het eerst in drie weken weer een bakkie koffie bij t ontbijt. Ok, dit was een beetje een desillusie. De thee die ik normaliter drink is sterker dan deze koffie. Het rook amper naar koffie en t smaakte amper naar koffie, met veel fantasie kon ik er een slap aftreksel van oploskoffie van maken... Dat wordt dus verder wachten tot een Starbucks of Klarenbeek. De toast met gebakken ei was wel lekker.
Na lekker warm in het ochtendzon netjes te hebben gezeten besloten we om het Agra Fort nog te bezichtigen. We pakten de riksja die er toevallig stond. De chauffeur was een vriendelijke jonge man, Baban. Terplekke besloten we om Barban maar de rest van de dag 'in te huren'.
Bij het Agra Fort kwam gelijk een wat akelig uitziend mannetje naar ons toe gelopen en liep met ons mee naar de kassa. Daar bleef hij bij ons staan. Toen pas legde hij uit dat bij een gids was en dat hij ons van alles kon vertellen van het fort. Jammer dan, dat had hij iets anders aan moeten pakken. Eigenlijk wilden we wel een gids, maar dan eentje die netjes eerst zich zou voorstellen en niet gelijk doet als of wij geen inspraak zouden hebben in de keus van de gids. We vertelden hem duidelijk dat we hem niet wilden en liepen naar binnen zonder gids. Door de security komen was nog wel een dingetje. Je mocht namelijk geen wapens , boeken, charges of voedsel mee. En ik had alles netjes bij me in mijn tas. Mijn mes (gezien de scherpte en het puntje er aan kan wel erg makkelijk als een serieus wapen gezien worden, ik had snoep bij me, een e-reader en een Charger voor de mobiel). Natuurlijk moest ik mijn tas open maken. Dus eerst de kant met de camera's, en vervolgens het vakje waar een rol wc papier in zat voor onderweg. De derde rits vonden ze niet meer interessant. Dus die kon dicht blijven. Daar zaten de andere spullen achter...
Binnen was een slimmer mannetje, die stelde zich voor en vroeg of wij een gids wilden... Vol verve stortte hij zich in de rol van gids. Vertelde leuke wetenswaardigheden over de moguhl en zijn familie. Hij liet zien hoe je een muntstuk door een stenen venster kon gooien. En natuurlijk moest er een foto gemaakt worden van ons beiden.
Die moghul had het niet slecht geregeld daar: in het paleis was een systeem waarbij water langs de muren liep (vroeger, nu niet meer) waardoor de ruimten gekoeld werden.
En ook hier weer prachtig ingelegd steen in marmer. Overigens een leuk weetje: de Taj Mahal is dus uit baksteen opgetrokken en met marmeren platen bedekt. Net als dit fort deels.
Barban stond netjes te wachten op ons in zijn riksja. Eerst gingen we maar een bioscoop kaartje regelen voor later de middag. Daarna was er nog ruim de tijd om te lunchen. We vroegen aan Barban en goedkoop tentje. Hij bracht ons naar een restaurant waar we normaliter nooit van ons leven aan zouden denken om naar binnen te gaan. Super sjiek, en véél te duur. Waarschijnlijk kreeg Barban een flinke commissie als hij gasten zou afleveren bij het restaurant. Helaas dus deze keer. We liepen gelijk weer naar buiten, de diverse obers enigszins verbaasd achter latend. We vertelden Barban dat dit echt veel te duur was. Maar gelukkig wist hij een ander tentje....ook daar waren we snel weer weg. Ook hier was één gerecht van de kaart, net zo duur als we normaal voor onze hele maaltijd samen betalen. De derde stop was acceptabel. Hier aren we een lunch met een fles water.
De bioscoop zat in een grote mall,maar de glorietijd van deze mall was al lang geleden, te zien aan de vele lege winkels en het half ingestorte plafond. Na 2 roltrappen op gegaan te zijn, die het niet doen, zoals nergens, kwamen we aan bij de bios. Hier was het verboden om camera's, etenswaren en wapens mee te nemen. Ik zat natuurlijk nog steeds met de zelfde spullen als in de ochtend in mijn rugzak. Het detectie poortje deed goed zijn werk: het piepte. Maar waarschijnlijk kijk ik onschuldig genoeg, of geeft grijs haar de suggestie van vertrouwen, want ik mocht gewoon doorlopen, met 2 camera's, een mes en snoepgoed in mijn tas.
Zoals in Nederland waren er eerst een paar voorfilmpjes. Daarna kregen we de hint om te gaan staan: het volkslied werd gespeeld. Levensgroot een Indiaas wapperende vlag op het beeldscherm. Daarna de echte film. Een op waarheid gebaseerde film, waarbij een prinses (rond 1860 ergens) het tegen de Engelsen opneemt. Het publiek had duidelijk voorkeur. Zodra de Engelsen iets doms deden, of zeiden reageerde het publiek. Echt Bollywood waren natuurlijk de dansjes en de muziek in de film; legerleiders die dansend de oorlog in gingen. En voor het betere effect werden sommige scènes in slow motion gedaan, zoals een deel van de vechtscènes. Zodat je een beter beeld kreeg hoe iemand een sabel door zich heen kreeg. Gelukkig werd het beeld daarbij goed ondersteund met de bij behorende geluiden. Baban hadden we mee gevraagd de bios in. Hij was best trots op de geschiedenis van zijn land.

Geschreven door Vakantie2019