Vandaag stond onze eerste busreis in India op het programma. Een reisje van een goeie 5 uur. Telkens als we op reis zijn vinden we dat korte tripjes. Zodra we dat weer naar Nederlandse begrippen omzetten klinkt t al weer heel anders. Daar vinden we een bus of treinreis van meer dan een uur al een enorme reis. Als mensen ons hier vraagt waar we vandaan komen en ze willen een plaats weten, zeggen we maar "een uurtje van Amsterdam af". In Nederland ligt bijna alles wel een uurtje van Amsterdam af.
De bus zou rond half 8 vertrekken. En zowaar, ook dit keer waren we gewoon netjes op tijd. Ik probeer het verkeer te volgen, ze rijden hier links. En dat gebeurt ook, als ze absoluut de enigen zijn op straat. Zodra er meer voertuigen komen, rijd men dáár waar een plek is. Dan kan betekenen dat je een tegenligger links of rechts passeert. Dat maakt niet zoveel uit, als je maar wel even toetert, zodat iedereen je wel hoort in ieder geval. Met een klein kwartiertje stapte de bijrijder uit, en rende naar de overkant van de straat. Hij schopte daar zijn schoenen uit en liep naar een klein hindoe tempeltje om iets te offeren. Daarna stapte hij weer in zijn schoenen en keek netjes links en rechts voor hij over stak. Gelukkig vertrouwde hij niet alleen maar op de goden.
De reis naar Jodpur was door de woestijn, langs hele kleine nederzetting en wat grotere dorpjes. In eerste instantie was het best koud in de bus. We hadden zelfs onze sjaal omgedaan. Om ons heen zaten mensen met dikke winterjassen en handschoenen aan en wollen mutsen op. Maar naarmate het middaguur naderde werd t in de bus steeds warmer. Tenminste, dat vonden wij. De Indiërs bleven met handschoenen aan en mutsen op onder een deken zitten. Kou en warmte is relatief hier. In Jodpur was t gewoon alleen maar warm. Met de bus reden we langzaam de stad in. Tot nu toe de grootste stad waar we zijn geweest. En veel moslims hier. Overal hoorden we moskeeën oproepen voor gebed en zagen we vrouwen gesluierd.
Een riksja (wij zeggen altijd tuc-tuc, maar dat is dus Thais, en hier heet het een motor-riksja) bracht ons naar ons hostel. Ergens midden in een bazaar. De riksja reed er dwars doorheen. Smalle steegjes, vol met koopwaar en mensen die er rondliepen. Soms zo smal dat t amper paste, en de wielen bijna boven het open riool hingen.
Het hostel dat we hadden uitgezocht had nog een kamer vrij, maar pas tegen de avond. Dus we konden onze rugzakken er al stallen en daarna gingen we de stad in. Dwalend over de bazaar. Binnen een paar minuten waren we verdwaald. Niet alleen in de weg maar ook in de overdaad aan geuren van alle kruiden uit de kleine winkeltjes, de hoeveelheid zilver en goud sieraden en kleding voor bruiloften was overweldigend. Alle denkbare ornamenten waren in de kleine winkeltjes uitgestald. En de straatjes allemaal voor de helft met doeken overdekt. Grauwe doeken tegen de zon. We dwaalden tussen de kraampjes door met gevaar voor eigen leven, omdat scooters vinden dat ze altijd snel moeten zijn en ook altijd voorrang hebben. Menig keer moesten we opzij springen omdat er een luid toeterende scooters zich een weg baande tussen de mensen door. En hard toeteren doen ze, waarschijnlijk hebben we over een paar weken een serieuze gehoorbeschadiging opgelopen.
Sadar Market, stel je voor: je loopt onder een poort door en komt op een plein. Dat plein is bezaaid met mensen, goederen, scooters, geluid, een overdaad aan kleuren geuren, koeien en dit alles door elkaar en met een aangenaam zonnig sausje. In deze stad is een terrasje en die is op dit plein. Daar zijn we gaan zitten. De eigenaresse vertelde ons dat t eigenlijk iets te warm is voor de tijd van het jaar. Het zou nu koeler moeten zijn en tijd voor een meer stevige kost dan het indiaase eten dat men meestal nuttigd. Wij bestelden een vega burger en een kaas tosti. We genoten van de eerste maaltijd van de dag, een verlate lunch. Gedurende de busreis hadden we wat ceshew nootjes weggeknabbeld en water gedronken. Nu een echte hap eten was wel aangenaam. Na de lunch doken we weer onder in het gewoel van de bazaar. Diverse malen werden we aangesproken door bedelaars, maar ook veel door kinderen die gewoon geld willen.
Zodra je bij een winkeltje stil staat, denken de verkopers, of hòpen ze in ieder geval, dat je een potentiële klant bent. Het is bijna eng om stil te staan. De manier van winkelen die wij kennen: kijken kijken en niet kopen, die kennen ze hier klaarblijkelijk niet. Als je stil staat wil je dús iets kopen. Ze nemen dan wel alle tijd voor je. Zoveel tijd, dat het zelfs lastig wordt soms om 'nee' te blijven zeggen. Maar hoewel we kei rijk zijn voor indiaase begrippen, is onze portemonnee niet oneindig.
Naarmate de middag vorderde, werd het drukker en drukker en chaotischer in de straatjes. Ik was altijd bang dat ik knetter gek zou worden van de chaos en de hectiek, maar dat valt reuze mee (vindt Carla zelf (MW)), zolang je maar een beetje rustig blijft en je focust op waar je naar toe wil (zelfs als je dat niet weet, maar je daarbij een houding aan meet van zelfverzekerd zijn, kun je de omgeving betrekkelijk rustig bekijken en op een afstand houden.
Net voor het begon te schemeren pakten we een riksja, omdat we absoluut niet wisten waar we in deze wirwar van steegjes terecht waren gekomen. Toen bleek overigens dat we niet heel erg uit de richting zaten. Onze kamer zou rond 19 uur beschikbaar zijn. Dus voor de tijd nog een hapje eten. We bestelden "not so spicy"...dat bleek al "hot enough". Maar met een liter water was t goed te blussen.
De douche is hier weer een dingetje apart. De badkamer bestaat uit een wastafel, douchekop( met vier kranen, eerst draai je de 2 buitenste beiden open. Dan gebeurt er nog niets. Vervolgens draai je de twee binnenste, kleine knoppen beiden open. Dan komt er, voorlopig nog koud water, uit de kraan. Daarna draai je de linker kleine knop weer langzaam dicht zodat er druk op het water komt en probeer je met de rechtse kleine de water temperatuur iets te reguleren) en een toilet. Eerst kom je bij de wastafel. Vervolgens de douchekop, en daarna pas op het toilet, een bijzondere indeling. Maar.... wél warm water!😊

Geschreven door Vakantie2019