We worden voor 9 uur opgehaald door Claude Ouedraogo, coördinator van CN-AEJTB. Een association die oa met Nederlands geld projecten opzet. Als eerste gaan we met de auto naar een coupeuseschool. 80 jongedames worden in 2 groepen wegwijs gemaakt met het patroontekenen. Er zij 8 trapnaaimachines beschikbaar. Ze doen geen productiewerk en moeten na drie jaar zelf aan de slag met een eigen bedrijfje of in een atelier. De dames zijn zeer leergierig en betalen ook een eigen bijdrage. De volgende stop is een kindergarten voor pre-schoolse opvang. Die wordt niet door de staat betaald. De kinderen van 2-4 zijn zeer fanatiek bezig in een gestructureerd programma + krijgen 2 maaltijden. De ouders van deze kinderen werken in een granietgroeve aan de rand van Ouaga. We gaan een kijkje nemen en wat we dan zien is niet te beschrijven. In een gat van 35 meter diep branden autobanden onder grote stukken graniet om ze te laten springen. De grote stukken worden door krachtpatsers kleiner gehakt en vrouwen lopen met deze stukken in een schaal op hun hoofd in een rij naar boven. Daar worden ze verkocht aan vrouwelijke steenbikkers die het fijnere werk doen. De hopen fijn graniet worden via een driewieler verzameld en als iets verkocht wordt krijgt ieder zijn deel. Ondertussen leven ze op de pof want ze verdienen gemiddeld 2 euro per week. Een oud vrouwtje werkt al 33 jaar zo en wil niet anders. Een gemeenschap op zichzelf. Er lopen nog veel jonge kinderen rond en de stichting zoekt sponsors om die ook op te vangen. We zijn er even stil van maar gaan smiddags toch nog even op zoek naar het filiaal van de firma Goesten in Ouaga: Burkina Fresh. We komen in de buurt maar missen de laatste aanwijzing. Uiteindelijk belt een beveiliger van een andere bedrijf het telefoonnummer en we zijn in de buurt. Even wat consternatie maar ze willen ons wel rondleiden in de hal van 6000m2 met drie koelcellen. Daar liggen nu alleen wat Hollandse aardappels. Het is het stille seizoen. Mooi werk van Goesten. Smiddags ontmoeten we in ons Maison d'Hôte nog een enthousiaste dame die hier van afval plastic tassen laat maken. Door gewijzigde wetgeving moet ze op zoek naar een ander product. S'avonds zitten we met een freelance journalist aan tafel die in opdracht van een Duits blad een artikel schrijft over de goudmijnen in Burkina. Veelal in beheer bij wereldspelers. Hij heeft voor Quote een paar jaar geleden een artikel geschreven over de jacht op groot wild. Maar Quote betaalde niet zoveel. Hij wist veel van de veiligheidssituatie hier en daar wordt je niet vrolijk van. Een voorbeeld was een incident bij een middelbare school waar we langs kwamen en die net uitging. Een eigen bewaker stond met een pistool in de hand al zwaaiend het verkeer te regelen. Dus ook zonder ver fietsen komen we genoeg bijzondere zaken tegen.

Geschreven door Sjef.en.franca.zijn.weg