Ja, daar zijn we dan. In plaats van half zes zijn we al om vier uur in de ochtend op het busstation in Marrakech. Ondanks een kwartier 60km per uur rijdend met knipperlichten op omdat een.passagier met een snelle taxi werd nagebracht. . Leve de tolwegen tussen Meknes, Rabat en Casablanca. Maar hoe vul je de tijd want zo vroeg kunnen we niet bij ons hotel terecht. Verslagjes maken dan maar. Bovendien is het stekkertje van de dynamo tijdens het transport gesneuveld en rijden zonder licht lijkt ons even niets. Als het licht wordt rijden we naar het centrum langd grote luxe hotels vaak gevuld met rallyrijders. En wij vinden zowaar een café zonder Wi-Fi op het centrale plein. Om 9 uur toch naar het hotel waar we hartelijk welkom worden geheten. Drankje op het dakterras, maar het zwembad is nog steeds te koud. S'middag ons lijstje nog afgewerkt met het museum, de grote medrassa, de grote joodse begraafplaats en het ooievaarshuis van een Zwitsers echtpaar. Afsluitend etentje bij het restaurant waar we een maand geleden zijn begonnen. We zijn in de tussentijd behoorlijk verpest want we vinden het eten anders dan toen duur en op toeristen afgestemd. We raken bijna verstrikt in de draden díe in de steegjes gespannen zijn om getwijnd (?) te worden. Maar je kunt ook kiezen om door een brommer overreden te worden als díe met een rotgang door de steegjes stuift. En je kunt je nek nog breken over de ongelijke traptredes want die moeten op het laastst altijd nog even pas gemaakt worden. Niets van dat alles dus waar klagen wij over.

Geschreven door Sjef.en.franca.zijn.weg