Gisteren al besloten om maar meteen door te rijden naar Pô op ongeveer 75 km. Het stof is enigszins neergedaald in Manga. Na 4 km over bouwwegen en langs vervaarlijke rioleringen komen we uiteindelijk op een piste. Over een jaar nog eens kijken hoe het is in Manga. Via de gps de kortste route naar de doorgaande weg gezocht op ongeveer 30 km. Fantastische rit via kronkelpaden over de savanne. Nu mag ik de kar trekken. Zo wisselen onze goede dagen elkaar mooi af. Originele kraalgehuchtjes (5 huisjes in èèn kring, aaneengeschakeld door 4 voorraadhutjes en een muur). WhatsApp versturen onderweg geen probleem. Dorpjes zijn hier niet op doorgaand verkeer gericht maar meer op zelfvoorzienendheid. Toch nescafe. De grotere doorgaande weg naar Pô loopt door een natuurpark waar de komende 30 km geen voorzieningen zijn, waarschuwt de gendarmerie ons. We krijgen gratis extra water en letten op overstekende olifanten. Wel poep, geen olifanten. In Pô gaan we voor luxe. Het Lidohotel (4 sterren volgens hen) blijkt een bouwput. Het volgende hotel niet veel beter. Die verwijst ons naar een appartementenhotel van een Duitse eigenaar om de hoek. Ziet er aardig uit, zitkamer, slaapkamer, 2 airco's, badkamer en gegarandeerd stroom. Maar wel 3x zo duur. Dat vinden we wel erg veel. We hebben tenslotte onze zaklampen niet voor niets meegenomen. Na wat heen en weer gebel gaat er 1/3 van de prijs. Geen wifi in heel Pô. Wel een konvooi van 25 bussen die leeg terugkeren uit Ghana. Eten moeten we langs de doorgaande weg, waar we netjes naartoe worden gebracht. Vandaag serveert restaurant Tantie Energie: vissoep, uiensoep en rijst met pindasaus. De uiensoep blijkt magensoep te zijn met ui, maar als je de vulling wegdenkt/doet smaakt de bouillon heel lekker. En veel vis uit de soep voor bij de rijst. Daar kunnen we morgen wel een extra rondje op rijden.

Geschreven door Sjef.en.franca.zijn.weg