Toch maar naar Meknes. Een route uitgestippeld via binnenwegen. Dat betekent wel wat extra km. Eerst 10km fietsen om Fez uit te komen. Bij de Shell even pauzeren en we krijgen de koffie met koek gratis aangeboden. We zitten goed dus op ons gemak verder. De temperatuur is met 25-30graden een stuk hoger dan we de afgelopen weken gewend waren. Ook de geuren en kleuren zijn uitbundiger. We volgen ongeveer de spoorlijn en die kent hele taaie viaducten. Staande klim dus. We zoeken een riad in de medina van Meknes en rijden er zowaar bijna meteen naar toe. We krijgen thee op het schitterende balkon en lopen dan nog even door de souk naar het.centrale plein. Er is bíjna geen doorkomen aan. Blijkbaar is zondagavond de winkelavond. In onze reisgids wordt het restaurant "mille et un nuit" aangeraden en we vinden het zowaar. Rond 8 uur lopen we binnen. Het gezin, vader, moeder en 2 opgroeiende zoons en een hond heten ons welkom maar wij vertrouwen het niet helemaal. Er blijken nog 4 gasten te zitten en de kaart ziet er goed uit, dus we bestellen. En dan krijgen we theater met diner. Er ontstaat onenigheid wie wat moet doen. En wie welke ingrediënten moet gaan halen. In een piepklein keukentje kan moeder haar kont amper keren. Ze is overigens vrij gezet. Tot 10 uur komen er allerlei emoties langs en wíj hebben ons er al bij neer gelegd dat het wel eens 1001nacht zou kunnen duren. Maar dan komt er garen op de klos en tegen half elf wordt er een zeer smakelijke maaltijd geserveerd. Het gezin vervalt direct na het serveren weer helemaal in hun eigen beslommeringen. Men kan heerlijk koken maar organiseren...... En wíj hebben inmiddels geleerd af te wachten.

Geschreven door Sjef.en.franca.zijn.weg