Vooraf, hoe kun je nu abonnee worden bij Volkskunde zonder coördinaten: www.volkskunde.be.

Deze morgen nog een antwoord gekregen van Hans Geybels. De uitleg van Tony is plausibel, maar ik neig nog iets meer naar de uitleg van Hans. Ik citeer zijn uitleg:
Het gaat om een apocrief verhaal. Volgens de traditie wilden de Joodse ouderen, toen Maria zich verloofde met Jozef, er zeker van zijn dat haar gekozen echtgenoot waardig en rein was. Ze besloten dat de mannen in haar gemeenschap hun staf moesten laten zien, en degene wiens staf zou bloeien zou de man zijn die werd uitgekozen om met Maria te trouwen.
Op veel afbeeldingen is te zien hoe Jozefs staf bloeit of zelfs bloemen voortbrengt, als teken van zijn zuiverheid en goddelijke uitverkiezing door God om de aardse vader van Jezus te zijn. Dit wonder weerspiegelt de goddelijke interventie in de keuze van Jozef en zijn rol in de Heilige Familie. De man waarvan de staf niet bloeide, is boos en breekt hem!
Mooi toch? En vooral ook voer voor dubbelzinnigheid. Dubbel prettig dus. En de vraag: moeten mannen tegenwoordig nog hun staf laten zien?

Deze morgen eerst een fietsritje om nog eens lekker te kunnen durchatmen. Dat lukt maar al te goed met telkens weer die hoogtemeters. En ondertussen vol bewondering kijken hoe ze hier padden opvangen om naar de overkant te brengen. Een tip voor Natuurpunt Duffel. Ondertussen wordt het ook hier des te meer duidelijk dat de lente begonnen is. Velden vol bloemen. Weet nu ook dat er zoiets bestaat als leverbloempjes.
Rond de middag met het treintje naar Füssen. Dat is overvol met toeristen die naar … je weet wel waar naartoe willen. Dit kleine stadje herbergt tatsächlich een van de absolute hoogtepunten van het culturele erfgoed. Welterbe noemen ze dat hier.
Wij gaan er echter niet naar toe, maar bezoeken nog eens het stadsmuseum. Dat hadden we vorig jaar al eens bezocht. De danse macabre is een absoluut meesterwerk, waar je niet op uitgekeken raakt, maar de dikke muren van de Benediktinerabtei zorgen voor een onaangename kou, zodat de foto’s achteraf voor vermaak zorgen. Het laatste beeld rechts onder heeft de kunstenaar voor zichzelf bedacht. Ook hij moet voor de zeis. Willen of niet.
De wandeling tot aan de Lechfall, waar een grote watermassa zich in de Lech stort, brengt ons ook tot op een plaats waar je het mooie stadje Füssen kunt overschouwen. De hoofdkerk is naar regionale rococonormen erg sober met een heel mooi diorama van de kruisiging.
En zo is de dag met een lekkere sauna alweer voorbij.

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee