Pro scripto: om alle misverstanden, valse beschuldigingen en andere verdachtmakingen te vermijden even dit. Mie is Ann en Ann is Mie. Sinds 1973 zijn we samen. Voilà, dit moet wel voldoende duidelijk zijn.
Aangekomen op onze wondermooie bestemming met zicht op de besneeuwde bergtoppen van de Allgäuer Alpen.
Deze morgen de wijnvoorraad nog wat aangevuld in Bad Dürkheim en nog eens langs het grootste wijnvat ter wereld gereden. En dan richting zuiden vertrokken. Nog een 350 km te gaan. Het verkeer loopt vlot, weinig werkzaamheden en de Staus zijn beperkt.
Neef Peter raadde ons aan om in Memmingen even halt te houden. En dat hebben we ons niet beklaagd. Het is een mooi stadje aan de ingangspoort van Allgäu. Een mooie stadswandeling in de zon. Jammer genoeg waren de twee kerken gesloten. Wel verwonderlijk dat hier zo’n grote Lutherse kerk in het o zo katholieke Beieren staat. En het Steuerhaus (belastingen) staat in de stellingen. Wat is er dan nog te zien? Wel, je wandelt door de autovrije straatjes van zo’n typisch Duitse stad. En dan stoot je op het Antoniter- und Strigel-Museum. Een aangename en verrassende ontdekking. Museumpas is niet nodig, want het is “Eintritt frei”. Ook dat nog.
De Antonieten zijn een lekenbroederorde die in Frankrijk is ontstaan. Daarna werd het een geestelijke orde. In Memmingen zorgden ze als hospitaalbroeders vooral voor zieken. Speciaal voor slachtoffers van moederkorenbrand. Moederkoren is een schimmelziekte bij het koren dat bij verbruik van brood dat met moederkoren is besmet heel wat onbedoelde neveneffecten heeft die tot alle mogelijke ziektes en de dood (kunnen) leiden. Een van de effecten is hallucineren. En dat doet me denken aan Salem in de Verenigde Staten. Daar is achteraf vastgesteld dat de mogelijke oorzaak van de vele heksenvervolgingen dat moederkoren zou zijn geweest, waardoor enkele jonge vrouwen vreemd deden en rare dingen zegden. Waardoor er algauw een heksenwaanzin ontstond die tientallen mensen tot en met kleuters de dood heeft ingejaagd.
Hier in Memmingen werden mensen die aan de gevolgen van moederkoren leden door de Antonieten verzorgd. Die zorg die je ook op de schilderijen kunt zien, deed me denken aan Geel (door UNESCO onlangs op de lijst van immaterieel erfgoed geplaatst). Geestesziekten en hallucinaties liggen waarschijnlijk niet zo heel ver uit elkaar.
Het museum is in een oud gebouw gevestigd waar die Antonieten ooit hebben gewerkt. Absoluut niet overdadig en in kleine ruimtes worden heel wat laatmiddeleeuwse schilderijen en beelden getoond. Ook heel wat predella’s (onderstukken van een retabel, meestal een langwerpig schilderij).
Memmingen is echt een toeristische tip voor wie via Füssen naar het zuiden reist. Es macht sich bezahlt.
Vanuit Memmingen is het nog een vijftig kilometer naar Seeg. In de verte rijzen de Alpen aan de horizon op. Eerst wat vaagjes, maar daarna steeds scherper. Midden een mooi, groen landschap vol meren en weiden. Seeg zelf is een klein dorpje. In het Landhotel worden we ontvangen door een meneer in … Lederhose. We zijn tenslotte in Bayern. En Tirol ligt op een boogscheut.
Zelf heb ik jaren zo’n Lederhose gehad. Ik was een jaar of negen. Eerst veel te groot en daarna haast te klein. Kon lekker vuil worden gemaakt en was ijzersterk. Is later in de verkleeddoos terechtgekomen. Ik herinner me nog zo’n minibroekje dat als portemonnee diende. Als je het voorflapje opendeed, kon je lezen: Sei nicht so neugierig!
De avond valt stilaan over de bergen. We kunnen aan tafel. En morgen beginnen we dan met de verkenning van de streek.

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee