Het weer wordt steeds beter. De lente is hier nu volledig in aantocht. Een prachtig uitzicht vanaf ons balkon in de ochtendzon. Nee, Neuschwanstein is van hieruit nét niet te zien—te veel bossen ervoor. Maar tijdens onze wandeling verschijnt het telkens weer. Een echt sprookje dus. En vertaald in het Nederlands lijkt het op een slot uit een boek van Potter.
Maar eerst en vooral: dankjewel voor de hulp in verband met mijn onderzoek. Dankjewel, Tony, Jan (wie?), en Walter. Het onderzoek loopt. Ik heb topexpert Hans Geybels ingeschakeld. Wordt vervolgd.
Toch even dit: er bestaat blijkbaar al eeuwenlang een misverstand dat ik hier toch even wil benoemen. Onbevlekt ontvangen heeft echt niets, maar dan ook niets te maken met de bedprestaties van Jozef. Hoe of wat, het zal wel een mysterie blijven. Was hij erbij of niet? Het zal je maar overkomen: je dochter komt thuis en vertelt je dat ze zwanger is. En nee, er was geen man in de buurt. Een vorm van hermafroditisme, zoals dat bij sommige diersoorten voorkomt? Nee, het zal je maar overkomen.
Wat betekent onbevlekt ontvangen dan wel? Dat Maria vanaf haar geboorte vrij was van de erfzonde en dus onbevlekt of zuiver haar kind kon ontvangen. Misschien was onze Jef dan toch niet zo’n sukkelaar. Dat deze vraag net op Vaderdag werd gesteld, maakt het des te grappiger. Maar we timmeren verder aan de weg.
Terug naar de orde van de dag. Het is inderdaad duidelijk lente: geen wind en een warme zon. Dat maakt het fietsen een stuk makkelijker. Een windstopper in plaats van een dikke jas, en de nekwarmer en handschoenen mogen in de kast. Zalig fietsen tot aan Brandstatt en dan een nog zaligere wandeling naar Senkele Kopf. Van 800 naar 1050 meter, met steeds veranderende vergezichten en telkens weer ons kasteel opduikend aan de andere kant. Mooi, mooier, mooist. En te voet is er ook aandacht voor de bloemetjes en de bijtjes. ObsIdentify helpt met de namen: gentiaan, voorjaarsviooltjes, ereprijs en andere — al dan niet bekende - bloemen duiken op. Niet dat ze lang in mijn geheugen blijven hangen. Aan mij is geen grote plantkundige verloren gegaan. Niet eens een kleine. Al weet ik wél dat het hier veel te laag is voor Edelweiß.
Hauskuchen en Johannisbeersaftschorle zijn onze beloning voor deze heerlijke tocht. Voldaan keren we terug naar ons Landhaus, waar nog wat redactiewerk voor Volkskunde op mij wacht. Het eerste nummer van de 127e jaargang is nu onderweg voor een nieuwe lay-out en hopelijk in mei op de post. Met onder andere bijdragen over ganzenrijden, marionetten, rampenhumor en Tijl Uilenspiegel. Maar ook bijzondere stukken over een manuscript en Bosch enerzijds, en een boeiende bijdrage van Björn Rzoska anderzijds.
Lid worden? Voor 24 euro per jaar krijg je drie zulke nummers. Een peulenschil. Wat houdt je tegen?

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee