In de lift hangt hier een opschrift bedoeld voor ouders met baby's. Wanneer je het zwembad gebruikt, doe je kleintje dan een zwempamper aan. Hygiënisch. Maar de Engelse tekst is zo opgesteld dat hij eigenlijk enkel voor oudere toeristen lijkt bedoeld. Gebruik zo’n pamper als je gaat zwemmen. Vanaf een bepaalde leeftijd misschien geen slecht idee wegens een haperende sluitspier, maar even een vertaler raadplegen was hier wel eenvoudiger en juister geweest. Of zoals onze immer goedlachse gids Gündal met een quasi-Gents accent zou zeggen: “Zjust is zjust.”
De voorspelling van een hele namiddag regen klopt. Dus in de voormiddag snel op stap naar het centrum van Kuşadasi. Met de dolmuş zijn we er snel en goedkoop. Een fantastisch systeem dat ze beter vandaag dan morgen bij De Lijn zouden invoeren. Ik ben ervan overtuigd dat dit zowel voor de vervoersmaatschappij als voor de gebruikers een win-winsituatie zou zijn.
De stad is een echt seaside resort dat in de zomer waarschijnlijk op Blankenberge lijkt, want veel is er niet te zien. Sorry, Blankenberge. Ik las dat Kuşadasi 35.000 inwoners heeft, maar in de zomer tot 350.000 toeristen ontvangt. Ik mag er niet aan denken.
Je kunt er wat over de kustpromenade wandelen, meestal begeleid door honden. Onze metgezel was een dikke labrador die de hele wandeling meedeed alsof hij bij ons hoorde. In tegenstelling tot de meeste van zijn lotgenoten was hij niet gechipt.
We passeren een soort vistrap waar allerlei soorten vis zijn uitgestald, waaronder veel sardienen. Bij een van de kramen zijn mannen sardienen aan het versnijden voor ansjovis. Wat verder ligt vis die lijkt te zijn versierd, maar het zijn de felrode uitstekende kieuwen die extra opvallen.
Omdat er toch weinig te zien is en zelfs de karavanserai wegens renovatie gesloten is, was de volgende stap met drie vrouwen in het gezelschap makkelijk te raden: shoppen. Alzo geschiedde. Jassen, zoals in de leerfabriek, maar duidelijk lager geprijsd. En de prijzen zakken nog verder, aangezien de winkels hier blijkbaar volgende week sluiten. Dan wordt het ook hier een spookstad. Maar volgens de reclame wordt hier zelfs Afrikaans gesproken.
We wandelen nog wat verder langs de kustlijn naar een eilandje met een burcht op. Het is via een stenen wandelweg verbonden met het vasteland. Dit "Duiveneiland" zou de stad haar naam hebben gegeven. Helaas is ook dit gesloten. Het begint harder te regenen, dus keren we terug naar ons hotel. Ook nu hoeven we niet lang te wachten op de dolmuş. Een euro per persoon. Komaan, De Lijn, waar blijf je?
Leesnamiddag. Ik lees mijn boek uit: Kairos van Jenny Erpenbeck. Een bedwelmende en tegelijk deprimerende roman die een vernietigende liefdesgeschiedenis tegen de achtergrond van de val van de muur magistraal beschrijft. De auteur groeide zelf op in de DDR en kent het land van binnenuit. Ze toont het in al zijn rauwe realiteit, zoals ik het nergens anders gelezen of gehoord heb, en stelt terecht de vraag of de Wiedervereinigung wel zo’n goede zaak was. De mogelijke antwoorden zijn divers, maar de beide Duitslanden zijn niet op gelijkwaardige manier samengegaan. Erpenbeck gebruikt nergens het woord Anschluss, maar eigenlijk is dat precies wat het is. De verschrikkelijke liefdesrelatie op de voorgrond is ook gebaseerd op machtsverhoudingen die naar die Anschluss verwijzen. Je denkt voortdurend: Katharina, ga toch weg van die klootzak van een man die jou helemaal opbrandt! Haar verterende liefde voor de succesvolle Hans duurt veel te lang.
Nu duik ik weer in Rafels van Rusland van Dirk Tieleman, reisgenoot in Oezbekistan en Armenië vorig jaar. De titel ontstond letterlijk op de achterste banken van de bus ergens in Karakalpakstan. Nog nooit van gehoord? Googelen opent een nieuwe wereld, met onder andere het Louvre van het oosten in Nukus. Of lees mijn reisverslag van toen (Go West). Het waren in ieder geval boeiende gesprekken.
Morgen staan we om vijf uur op, want we moeten meer dan 200 kilometer reizen naar Marmaris. Hopelijk halen we de ferry naar Rhodos, waar we onze laatste dagen doorbrengen. De berichten over overstromingen voorspellen voorlopig weinig goeds. Afwachten dus.

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee