We vertrokken met een prachtige oranje zon, een kleur die ons tegenwoordig te vaak aan minder mooie dingen doet denken. Een rustige autorit naar de Allgäuer Alpen. Vanaf Stuttgart wordt het bewolkt en vanaf Ulm regen en lichte sneeuw. De bergen zie je normaal van ver, maar nu blijven ze hangen in de mist. Het zal even wachten worden. Door Duitsland rijden op een zondag is net iets anders dan op een weekdag. Geen vrachtwagens en verrassend weinig Baustellen, dat scheelt een stuk.
Seeg in de Freistaat Bayern komt ons bekend voor. Hier waren we vorig jaar ook. Net voor Mie aan de carrosserie liet werken en in Klina (Brasschaat) een nieuwe knie kreeg. Tenminste, tegen betaling, want voor niets gaat enkel de zon op. En o ja, sinds kort weet ik ook dat een verzekering voor vrijwilligers (in verenigingen) gratis wordt aangeboden door de Vlaamse overheid. Helemaal gratis, haast niet te geloven.
Na acht uur rijden zijn we dus ter plekke. De hotelbaas loopt ook nu in zijn Lederhose rond. En mijn gedachten dwalen dan automatisch af naar de jeugdjaren toen ik zo’n broek heb gedragen. Groot gekocht, blijkbaar, want ik heb ze zeker een jaar of drie gedragen. Daarna is hij in de verkleeddoos beland en nu opgeslokt door de nevelen der tijd. Of ik dat graag droeg? Veel keuze had ik toen niet, zeker niet. En veel kon het me ook niet schelen. Er is weinig kans dat iemand mij van modebewustzijn beschuldigt.
Een kamer op de vijfde verdieping aan de zonnezijde, maar ook van hieruit geen bergen te zien, wegens te mistig. Een korte wandeling dan maar naar de mooie rococokerk en enkele foto’s. Maar het is te donker voor echte kwaliteit. Wachten op het beloofde goede weer voor betere foto's. Toch zijn Caspar, Melchior en Balthasar ook dit jaar al op bezoek geweest.
Terug in het hotel is het niet wachten op een Hefeweizen, het Duitse bier dat onder gelijkgestemden op de vele Berlijnreizen in Duitsland altijd net iets beter smaakt. Ook de Rostbraten met Zwiebeln herinnert ons eraan dat we hier zijn. Een weekje rust, far from the madding crowd. Tot morgen.

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee