Rotslecht weer bij het vertrek. We blijven verzuipen in regen en ... slakken, zowel met huis als naakt. Over Nederlandse wegen naar Duitsland. Vanaf Gelsenkirchen wordt het weer duidelijk beter. Zou Schalke 04 daar voor iets tussen zitten? 450 km verder stappen we uit in Wennigsen en is het 22 graden en zonnig weer. Op een heel mooie locatie. Het Johanniter Haus, vlak naast een evangelisch klooster, waarvan de kerk potdicht is. Dit hotel is vooral een Tagungsstätte (conferentiehuis), maar vandaag zijn ze volop in voorbereiding op een trouwfeest. Dat belooft voor vannacht.
We wandelen in dit mooie dorpje. Mie met rollator als steun voor de knie. Het is een rustige plek, waar je binnendoor kunt wandelen. We gaan tot op het zeer mooie en verzorgde kerkhof. Het maakt – terecht – deel uit van Immaterielles Erbe Friedhofskultur.
En daarna gaan we op bezoek bij Dietrich en Claudia von Heimburg. Hij is Ritter, zijn stamboom gaat terug tot de elfde eeuw. En dat vraagt natuurlijk om uitleg. Zijn grootoom was Kurt von Heimburg en die was tijdens de Eerste Wereldoorlog Ortskommandant in Kontich. Hij verbleef op het Hof van Spruyt dat daarna door mevrouw Spruyt is verwaarloosd omdat daar “den Duits” had verbleven en uiteindelijk niks meer dan een ruïne is geworden. Meer dan wat kelder is er niet overgebleven.
Ooit is Dietrichs vader in Kontich geweest in de jaren tachtig. En onder Van Passen hebben twee studenten een thesis gemaakt over de correspondentie van de von Heimburgs tijdens die Kontichse periode.
Vorig jaar kwam er een mail in vier talen (NL-FR-EN-DE) met de vraag om contact. Ze kregen een eentalig antwoord in het Duits en bezochten Kontich, waarvan we in Reineringen verslag hebben uitgebracht.
Met Chris heb ik dan een paar uren de correspondentie in Sütterlin gescand. De resultaten hebben we nu op een USB-stick bezorgd. Wie zich geroepen voelt om de brieven te transcriberen, melde zich.
En meteen het Rittergut Eckerde bezocht. Ja, niet gewoon dus. Het gebouw stamt uit 1890 omdat het vorige is afgebrand, maar er zijn nog restanten die al enkele eeuwen oud zijn. Dietrich en Claudia proberen zoveel mogelijk te renoveren aan dit prachtige landgoed dat omgeven is door een fantastisch park en landerijen. Zelfs met arrenslee in de grote schuur.
De correspondentie op zolder van het kasteel was nog niet gearchiveerd en heb ik jammer genoeg niet gezien. De ontmoeting was hartelijk en de gesprekken verliepen ook erg gemoedelijk. Mie spreekt nog altijd goed Duits, om trots op te zijn.
Moeilijk om alles te beschrijven, maar het gebouw getuigt van een rijk en adellijk leven, maar onze gastheer en -vrouw blijven er heel bescheiden bij. Toch is het uitzicht vanaf het terras net iets anders dan wat je ziet vanaf ons terras.

https://rittergut-eckerde1.de

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee