Een correctie op wat ik gisteren heb geschreven. Neuschwanstein heeft niks met Sneeuwwitje te maken. Het verhaal is anders. Op Wikipedia gekeken. Voor het kasteel van Doornroosje in Disneyland liet men zich inspireren door Neuschwanstein, maar het is geen echte replica. Voilà, de waarheid heeft haar rechten.
Gisterenavond ook nog een vlammende column geschreven over fair play. Wat er is gebeurd in Westerlo–Racing Genk is werkelijk onoorbaar, maar de onvoorstelbare hypocrisie van en in de ontzettend vele reacties is dat ook. Wil je mijn bijdrage lezen, volg dan deze link: https://dewitteduivel.com/fair-play-op-de-rooster/. Ik was helemaal niet van plan om tijdens deze week voor De Witte Duivel te schrijven deze week, maar dit was er zo over dat ik wel moest reageren.
Deze morgen zijn we op deze stralende en zonnige dag even over de grens gegaan. Naar Oostenrijk en naar Reutte. Dit stadje van 8000 inwoners is de poort naar het Lechtal in Oostenrijk en meteen de poort tot de nostalgie van mijn jeugdjaren. We zijn echter maar tot aan de poort van het dal geweest. Tot in Höfen. En daar hebben we de kabelbaan genomen tot op de Hahnenkamm, vanwaar we een mooi zicht hadden op Reutte dat in een soort keteldal ligt. Helemaal omgeven door bergen, liggend op de Via Claudia Augusta die verderloopt naar Füssen. Boven was er toch nog voldoende sneeuw om te skiën. Het had hier wel voor even gekund. Niet gedaan dus. Wel even gezien hoe een aantal honden werden afgericht om mensen te zoeken in geval van een sneeuwlawine. De honden leken in ieder geval zeer luisterbereid.
Tussendoor: om alle vragen voor te zijn, neen, dit is niet de beroemde en beruchte Hahnenkamm van Kitzbühel.
Getankt in Oostenrijk wegens goedkoper en Stroh Rum 80% voor toekomstige verkoudheden gekocht en dan weer de grens over naar Kaufbeuren. De naam zat ergens in mijn achterhoofd. In de eerste lic. heb ik ooit een seminarie gegeven over de teksten van het manuscript dat later Carmina Burana is genoemd. Het gaat om meer dan tweehonderd middeleeuwse teksten in het Latijn, maar ook in het Middelhoogduits, het Oudfrans en het Occitaans. Onder andere scabreuze liefdesliederen. In de versie van Carl Orff gaat het slechts om een zeer beperkte keuze. Ik dacht hier in dit stadje sporen te vinden van de middeleeuwse codex. Mijn geheugen heeft me echter in de steek gelaten. Het ging om Benediktbeuern, een stadje dat zo’n 80 km oostelijker ligt. Het zal voor een volgende keer zijn, maar toont meteen aan hoe verraderlijk fout een ouder wordend geheugen zelfs op Vaderdag kan zijn.
Niet getreurd, dan maar een mooie stadswandeling gemaakt in weer één van die typisch Duitse stadjes, waarvan de Stadtmitte helemaal autovrij is. En onze collectie kerkbezoeken aangevuld. Bovendien, Kaufbeuren is de thuisstad van een echte heilige, Maria Crescentia Höss. Deze abdis uit de 17e-18e eeuw is een van de tientallen mensen die onze Pool Johannes Paulus II in 2001 heilig verklaarde. Veel later, in de 20e eeuw is ook de belangrijke auteur Hans Magnus Enzensberger hier geboren.
De Grillteller en Dornfelder rot hielpen na de sauna de dag in schoonheid af te sluiten.

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee