Inderdaad, mijn schoentje staat klaar, want morgen komt de goedheilige man. De dag begon met Stijn Depaepe in de krant De Morgen. Zo jammer dat Stijn er niet meer is, maar toch vind je hier zijn gedicht nog bij de foto’s.
Twee van onze kleinkinderen geloven nog in de magie van Sinterklaas. Mooi toch.
En neen, ik laat de Pietgeschiedenis rusten, dat is voor een volgende keer.
Of de vertaling in de titel echt klopt? Deepl.com is een vrij betrouwbare vertaalmachine. Zeker in vergelijking met Google Translate. Waar is de tijd dat ik mijn studenten Duits vertalen vertelde dat machinevertalingen nooit een kans zouden maken. Wat een dommerik was ik.
Met de zon opstaan terwijl het in Vlaanderen slecht weer is. Enkel nog vandaag. Vanaf morgen gaat het ook hier regenen, dus hebben we het bezoek aan de drie musea tot dan uitgesteld. In de plaats daarvan een heerlijke wandeling door de stad in de voormiddag en een bezoek aan de jachthaven in de namiddag.
Ik kijk door het raam en zie de catamaran koers zetten naar Marmaris. In de omgekeerde richting kom je op hetzelfde uur aan als je vertrekt. Uurgordels steken toch vreemd ineen.
Te voet klimmen we stilaan omhoog via de oude middeleeuwse stad naar de Akropolis. In de heuvelrug is een odeon gebouwd op de plaats waar er vroeger eentje was. Het is dus van vorige eeuw, maar qua akoestiek vergelijkbaar met het vroegere odeon. De dames nemen plaats en ik declameer de eerste vijf verzen van de Ilias van Homeros. Die zijn nog altijd zowat in mijn hersenen gebrand: Meinin aeide Thea, ... Zes jaar Latijn en vijf jaar Grieks, dat doet iets met een mens. Daarna ben ik maar overgeschakeld naar het West-Vlaamse “De kraeie en de puit” ofte “De kraai en de kikvors”. Daar is een filmpje van, maar Pindat werkt niet met filmpjes. Mijn versie is te theatraal om van enige dramatische gave te kunnen spreken. Aan mij is geen groot, zelfs geen gewoon acteertalent verloren gegaan.
Naast dat odeon ligt het stadion. Bedoeld voor ruiterwedstrijden, maar nog (of eerder weer) intact. We klimmen nog wat hoger tot aan de overgebleven zuilen van de Apollotempel. Van daar heb je een mooi uitzicht op de lagergelegen stad en de Egeïsche zee. Rhodos moet ook in die tijd een aangename plek zijn geweest.
Vlakbij vind je rotsgraven die eerder slecht zijn onderhouden en een verlaten indruk geven. Ondertussen wemelt het hier van poezen. Honderden straatkatten lopen hier rond. Kattengejank van de katers hoor je hier niet, want de katers hebben keuze te over. Zelfs polyamoureuze katers kunnen hier ongestoord hun gangen gaan. Ze worden bovendien op verschillende plaatsen gevoederd door de plaatselijke bevolking en hier en daar staan collectebussen voor een poezenfooi.
We dalen af naar het lagergelegen gedeelte waar nog enkele zerken liggen, maar die zijn zo slecht verzorgd dat het de moeite niet loonde om erlangs te gaan.
In het hotel horen we het wedervaren van enkele medereizigers. Ze hadden een auto gehuurd om het binnenland te bezoeken, maar dat is nauwelijks gelukt, want eens je van de hoofdweg af bent, zit je ineens in overstromingsgebied. Het water mag dan weg zijn, de modderstroom is er nog altijd en de wegen zijn dicht. Zelfs tot op vijf kilometer van waar wij verblijven en hier is niks te zien. Heel plaatselijk dus. We gaan er zeker niet naar toe. Geen zin om de ramptoerist uit te hangen.
Na de middag doen we nog een wandeling langs de haven en komen we voorbij de zuilen met hert en ree. Daar zou dus de Kolossus hebben gestaan, het wereldwonder dat de geest heeft gegeven. Het blijft wel een mooie rondwandeling met uitzicht op de zee en ook op het Turkse vasteland. Af en toe zie je de catamaran passeren.
Misschien nog dit: met drie vrouwen op stap is toch wel een ander gegeven dan met drie mannen op stap. Waarom en hoe? Dat blijft in de nevelen der tijd bewaard. Of hoe zeggen ze dat: What happens in Rhodes, stays in rhodes. Amen.
En nu vroeg gaan slapen en morgen hoopvol opstaan. Zou de sint Grieks verstaan?

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee