Vandaag begint de lente, maar daar hebben we niet veel van gevoeld. Eerst was er regen en daarna een koude wind. Toch draagt de Hauswirt elke dag zijn leren broek, kwestie van de couleur locale uit te dragen.
Een vriend schreef me gisteren dat hij ooit eens in Reutte zijn ”reutewissers” heeft moeten vervangen. Hij bezwoer me dat het echt waar is. Se non è vero, è ben trovato.
En volgens mijn schoonbroer heb ik een volle aflaat verdiend wegens ons bezoek aan talloze kerken. Zelfs vandaag konden we het niet laten. Maar als geus (van de familie) ga ik het niet ver schoppen met maar één aflaat. Zou ik mijn kaart niet vol krijgen met een hele carrière in het katholiek onderwijs? Of vervallen die punten na tien jaar zoals de air miles bij het vliegen?
Deze morgen eerst gelezen totdat de regen ophield. Ik heb deze week de kanjer Het achtste leven van Nino Haratischwili uitgelezen. Daarna het trieste verhaal Als ik terugkeer van Marco Balzano gelezen. Ware fictie (Kan dat? Ja, dat kan.). Het speelt zich af in Iași, de woonplaats van onze Roemeense vrienden, en in Italië. Over Roemeense vrouwen die in Italië gaan werken om hun kinderen te laten studeren. Een aanrader. Ik vond het wel sterk dat de Nederlandse vertaler van het boek in een nawoord de Duitse vertaler een veeg uit de pan gaf omdat hij het Italiaanse badante (zo’n Roemeense werkster) als Haushälterin, Altenpflegerin of Pflegekraft vertaalde, terwijl zijn tekst toch heel wat foute en kromme zinnen bevatte. Traduttore traditore, maar hier verried hij ook nog eens een collega. Foei.
En nu weer een boek over Indonesië: De hel van Tjideng door Elise Lengkeek. Over het jappenkamp Tjideng heb ik in vorige reisverslagen al geschreven. Het kamp waar ooit onze vriend Boudewijn van Oort, maar ook Jeroen Brouwers (Bezonken rood) opgesloten zaten.
Na de regen naar Wald gereden en er een kaasmakerij bezocht. Maakt deel uit van een grotere firma, een soort Erlebnisbauernhof. Alles heel netjes en groot. En het zag er ook erg kindvriendelijk uit. In de zomer blijkbaar altijd volgeboekt. Nu waren allen de stallen volgeboekt en -gescheten met en door Milkakoeien, je weet wel die beesten die op zo’n purperen chocolade-omhulsel staan.
Ook dit kleine dorpje heeft een barokke kerk met weer van die fantastische schilderingen tegen het hoge plafond. Ze moeten hier behalve goede vakmannen ook goede stellingenbouwers hebben gehad.
De wandeling van ca. 8 km voert ons langs de meren en de weiden rondom Seeg en Seeleuten. Met af en toe een mooi vergezicht op de bergketen van de Allgäuer Alpen met aan de horizon zelfs de Zugspitze, de hoogste berg in de omtrek.
Navraag bij een boer leert ons dat dat de lage groene afsluitingen (25 à 30 cm hoog) bedoeld zijn om kikkers te redden tijdens de trek. Veel efficiënter dan wat er bij ons gebeurt. Melden aan onze plaatselijke “padoloog” Johan. Je weet maar nooit.
Een mooie afsluiter van een mooie week Duitsland, want het is unser letzter Tag.
Morgen in een ruk naar huis.
Griadi.

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee