Dankjewel, Herman, voor de uitvoerige uitleg over moederkoren. Weer iets bijgeleerd. Kan ik gebruiken bij mijn volgende lezing over hekserij.
Gisteren nog vergeten toe te voegen dat één van de predella’s de heilige Ursula en de tienduizend maagden uitbeeldt. Blijkt toch dat er meer mannen dan maagden op het 15e-eeuwse schilderij staan, tenzij dat prereformatorische transmaagden waren. We kunnen tegenwoordig van niks meer zeker zijn.
Af en toe een flauw zonnetje tussen de regenbuien door. Veel maakte dat voor ons niet uit, we bezochten de mooie stad Kempten. Daar zij we tig maal voorbij gezoefd op weg naar vroegere skivakanties, snel naar het witte poeder. Nochtans.
Dat er ook hier protest van de boeren is, merkten we al snel op de wekelijkse markt in de schaduw van de St. Lorenz- Basilika. De kerk is de eerste grote kerkenbouw in Zuid-Duitsland na de Dertigjarige Oorlog (1618-1648), een oorlog die je makkelijk ook de eerste grote oorlog in West-Europa zou kunnen noemen met Duitsland als grootste slachtoffer. De bevolking werd letterlijk gedecimeerd. De kerk is duidelijk een voorbeeld van Zuid-Duitse barok met overladen versieringen die heel indrukwekkend overkomen. Er is geen vierkante centimeter vrij op zuilen, muren of plafond.
Ons bezoek aan de Residenz maakt nog meer barokke indruk. Het is de vroegere woonplaats van de vorstabten van Kempten. De Fürstabt heeft zowel wereldlijke als geestelijke macht. Als benedictijn had hij vaak ook een vrouw als kinderen. Een trouwring droeg hij niet, want het huwelijk was toch wel een stap te ver voor iemand die voor het celibaat heeft gekozen. Dan maar gebouwd. En wat een schitterend gebouw. De zalen lopen ook hier over van barokke inrichting die stilaan overgaat in echte rococo. In alle mogelijke materialen, maar natuurlijk ook heel veel stucwerk. De schilderijen zijn vaak heel leerzaam, maar ik heb de indruk dat de benedictijnen hieruit beter hadden geleerd dan hun onderdanen. Ondeugden zoals hebzucht zijn niet ver weg bij zoveel uitwendige luxe.
Een schilderij toont de leugen. Een man met één been, want de leugen gaat ook op dat ene been verder en hij heeft ook vele gezichten (in zijn mantel) en verspreidt zich even snel als strovuur. De gekapte boom der waarheid toont toch al een nieuwe tak. Symbolisch heel mooi voorgesteld.
Net als mijn vroegere werkgever KdG die ooit ook hier keizer was.
De gepassioneerde gids leidde ons door de Prunkräume, inderdaad echte pronkzalen. Mede door haar uitleg was het een puur genot. Maar uiteraard te veel om hier allemaal weer te geven.
In 1775 werd hier het laatste heksenproces op Duitse bodem gevoerd. Anna Maria Stegelin werd weliswaar veroordeeld, maar stierf uiteindelijk in de gevangenis en niet meer op de brandstapel.
Ons volgende bezoek bracht ons naar de Marstall, waar op dat ogenblik een tentoonstelling over de ijstijd loopt. Mooi werk, dat duidelijk ook door kinderen wordt geapprecieerd. Ook al omdat er echt veel aandacht aan hen wordt besteed. Didactisch dik in orde dus. Een fotootje van mijn lievelingsdier en mijn pseudoniem voor volkskundige columns (Paul Wolff) kon ik natuurlijk niet laten. En ook een aandenken aan de leeuwin die net in Bellewaerde is doodgebeten door een of andere Victor, waardoor hij natuurlijk zijn naam alle eer aan deed.
Een goed idee in dit museum: je betaalt een euro voor een tas en je mag het vullen met boeken die op overschot zijn. Toch veel beter dan de ramsj of de papiercontainer.
We worden letterlijk binnengeroepen op een andere tentoonstelling over de vervolging van volgers van het Falun-Dafageloof in China. Ik had er nog nooit van gehoord, maar wat rondkijken op het web leert me dat het echt wel menens is. Er zitten heel mooie, maar expliciete beelden bij. Oordeel zelf over de twee voorbeelden, waarvan een vertelt over een kind dat van school thuiskomt en ziet dat zijn thuis is verzegeld omdat zijn ouders zijn afgevoerd.
We wandelen verder door de wandelzone van het centrum en passeren aan het Rathaus. De evangelische Sankt Mang-Kirche is zowat het tegenbeeld van de katholieke barokkerk. Sober en streng (in de leer). Dezelfde Christus, een andere overtuiging. En daardoor de grote verschillen in ongeveer alles. Geef me toch maar de architecturale resultaten van de katholieken. Misschien wel zondiger, maar met biechten poets je je ziel toch weer rein.
Een snel bezoek aan het Heimatmuseum toont ons de geschiedenis van de grootste stad van de Allgäu. De maquettes met kleine deurtjes zijn een knappe vondst. Open je de deur dan hoor je muziek.
Een ritje met de kabelbaan naar de Alpenspitze in Nesselwang zit er niet in wegens geen sneeuw en alles dicht. Dus maar even afgedraaid naar Maria Rain, een bedevaartsoord. Ook hier barok tot in de nok. Vele vrouwen (en enkele mannen) die godvruchtig luidop in een koude kerk de rozenkrans aan het bidden zijn.
En dan toch een schilderij van het Laatste Avondmaal. Mijn verzameling wordt steeds uitgebreider.
Ondanks het wat mindere weer toch een aangename dag. En voor wie zich naar het zuiden spoedt, vergeet niet om eens in Kempten te stoppen.

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee