Inderdaad, van in Weert over negentig kilometer tot in Oud-Turnhout niks dan patatten. Kilometers aan één stuk patatten en … patatten op een roe. Je ziet wat Oekraïne heeft gedaan: maïs is de grote verliezer. Ook het koren is helemaal terug van weggeweest. De Russen. Je kunt kiezen tussen de voorzetsels dankzij of omwille van.

Nog wat losse eindjes oprapen:

• dringend een klachtenbrief naar Komoot. Op de eerste dag braakte het Hollands madammeke er op Komoot van alles uit dat je op een dwaalspoor zou kunnen zetten. En dat is niet leuk voor fietsers. Rue des Wallons wordt Rue des (met s) Wallons (zoals in ons). Probeer maar eens uit. Zouden ze dat speciaal doen opdat onze noorderburen het wel zouden begrijpen. Je hebt er het raden naar.
• de fanfare (of was het de harmonie?) van Craenendonck speelde aangename deuntjes op het marktplein van Weert. Allemaal senioren van beider kunne. Ook van net over de grens in Lommel. Ann papte al onmiddellijk aan met een man die ons al even onmiddellijk uitnodigde op de koffie de dag erop in de Kikkerstraat in Lommel. Lag net iets te veel buiten de route. Anders …
• wanneer ik bij een café naar het toilet ga, meldt Komoot me dat ik het pad heb verlaten.

Lekker ontbijt in een Fletcher hotel en klaar voor een lange dag. Fantastisch mooie wegen, zowel in ons Belgenland als in Nederland. Valt echt niets van te zeggen. Daar kunnen ze in onze provincie en in Kontich nog een puntje, wat zeg ik, een hele punt aan zuigen.
Aan één stuk door in vliegende vaart naar de Achelse Kluis, waar we onmiddellijk weer een stukje reconstructie van de dodendraad zien. Vreemd dat hier de versperring door de tuinen van de trappisten liep. Alex Vanneste, die al reageerde, zou ons hier veel meer kunnen over vertellen. Hij heeft minstens mee aan de kar geduwd, ze zelfs getrokken, in de "herontdekking" van de dodendraad die blijkbaar helemaal van de radar was verdwenen. Als je de kans hebt om naar zijn voordracht te gaan luisteren, dan mag je die zeker niet laten liggen, want Alex is, naast emeritus professor aan de UA in de romaanse talen, een bevlogen spreker. Kan natuurlijk niet anders, want hij komt uit Avelgem. En dat ligt in de provincie …, jawel.
De Achelse Kluis nodigt natuurlijk uit tot het drinken van een (niet meer authentieke) trappist. Nu abdijbier dus, wegens geen paters meer.

19,5 km per uur gemiddeld hebben we gehaald. Aeolus heeft zijn gram gehaald en laat ons nu met rust. Daarentegen heeft de God van de banken ons nu wel in de steek gelaten, want er is geen bank te vinden om te picknicken en daardoor wordt het een lang stuk zonder stoppen. Maar de lange stukken door bos en hei zorgen voor zorgeloos en genietend fietsen. Af en toe onderbroken door een stukje dodendraad of smokkelroute. Telkens weer een confrontatie met een hoofdstuk verschrikkelijke geschiedenis, waar heel wat fietsers achteloos aan voorbijrijden. We hoppen heen en weer over de grens alsof het niets is. Je mag er niet aan denken dat dit vroeger niet kon. En dat na de oorlog er nog altijd die grens was, waar je niet zo maar over mocht om boter te smokkelen. Tot de EU er kwam. Een zegen voor Europa, wat men ook mag beweren.

Bij een van de stukjes draad zien twee Nederlandse koppels dat onze vrouwen de knooppunten op hun fiets hebben gekleefd. Nou, dat was slim zeg, daar hadden ze nog niet aan gedacht. Van Gaal zou gezegd hebben: ben jij nou zo dom of ben k zo slim?

De tocht verloopt voorspoedig en we zouden haast te vroeg op onze bestemming zijn, ware het niet dat we voor het laatste stuk niet het fietspad kiezen maar de zandweg. Dus een paar honderd meter te voet en een catastrofe voor ons gemiddelde ... Het fietspad lag twee meter naast ons met een diepe gracht ertussen.

We komen uiteindelijk in een mooie B&B in Oud-Turnhout aan. De Gorzen. Wat een rustige ligging vlak tegen het natuurgebied De Liereman aan. En zo eindigt deze mooie dag.
Op de foto’s blijft het nog wat wachten.

Geschreven door Paul.gaat.op.reis.en.neemt.mee