Rond kwart over 10 parkeren Jacco en Daan hun camper naast die van ons. Wouter had al een wandelroute uitgezocht en niet heel veel later gaan we op pad.

De wandeling gaat door Vierhouten, langs de heidevelden, door het bos richting het verscholen dorp.

In de bossen van Nunspeet doken ze onder, vluchtend voor het Naziregime van Hitler. Joodse families met kinderen, verzetsmensen, geallieerden, een Rus en een Duitse deserteur. Van februari 1943 tot oktober 1944 zaten in wisselende samenstellingen steeds zo’n 100 mensen verscholen in 9 zelfgebouwde plaggen hutten onder de grond. Er stond een tafel, en een plank diende als bed. Er was geen water, geen elektriciteit. Ze mochten alleen met elkaar fluisteren. Elk geluid kon het onderduikerskamp verraden.

Dankzij de hulp van dappere mensen uit de omgeving overleefden de meeste bewoners van Het Verscholen Dorp de oorlog. Maar niet iedereen, het kamp werd ontdekt. Acht bewoners werden daarbij omgebracht onder wie een jongetje van 6.

Op de plek van Het Verscholen Dorp zijn enkele hutten nagebouwd.

We kunnen ons niet voorstellen hoe angstig het moet zijn geweest om daar in de bossen verstopt te zitten. Op de terugweg komen we langs de gedenksteen met de namen van de 8 slachtoffers. 31 oktober jl. was het 80 jaar dat zij zijn overleden.

We wandelen terug naar het dorp waar we bij Tante Sjaan in de serre plaatsnemen voor een lunch en een drankje. Het is niet comfortabel warm maar toch zitten we wel gezellig. Tijdens de lunch besluiten we om met de bus naar de wintermarkt in Uddel te gaan.

We wandelen naar de bushalte, de bus komt op tijd en niet veel later stappen we, bijna voor de ingang van de markt, uit. Het is er erg gezellig met allerlei kraampjes met hebbedingen maar ook eten. Na een eerste rondje nemen we plaats in de bar, een gezellige plek met open haard en veel jagerstrofeeën.

Nadat we hier even hebben gezeten en wat hebben gedronken gaan we nog een rondje. Maar meer dan twee curryworsten voor de mannen en drie zakjes thee voor mij kopen we eigenlijk niet. Ook na dit rondje eindigen we weer in dezelfde bar.

Jacco ziet dat er een oud voetballer van AZ aan de bar staat, Henk Timmer. Wouter, die inmiddels al wat biertjes op heeft en in een jolige bui is besluit op een gegeven moment de stoute schoenen aan te trekken en stapt op hem af. Onder het mom dat zijn schoonmoeder groot AZ fan is vraagt hij of Henk met mij op de foto wil. Zet hij mij even voor het blok. Maar het is een leuke foto geworden. Maar mijn moeder herkende de man niet, haha.

Rond 5 uur vinden we het tijd worden om weer naar de bushalte te wandelen. En ook vandaag blijft de voorgenomen maaltijd, rode linzensoep, in de koelkast. We gaan weer naar de Vosseberg. Waar het erg druk is maar ze gelukkig nog een tafeltje voor ons vrij hebben.

Daan kiest de diamanthaas, Wouter de hertenkotelet en Jacco en ik gaan voor de stoof van wildzwijnwang. Het smaakt allemaal heerlijk.

Na het eten raken we aan de praat met de drie jonge mensen aan het tafeltje naast ons. Twee meiden en een jongen van 21. Twee van hen werken hier ook en één van hen gaat binnenkort emigreren naar Finland. Zij hebben wat spellen op hun tafel staan waaronder een popquiz die we samen spelen. Jacco weet wel erg veel. Een van de meiden hoopt over 20 jaar hier weer te zitten en dan ook zeveel te weten.

We kletsen nog wat verder tot zij en niet veel later wij weer huis (camper) waarts gaan.

Geschreven door Carmenopreis