We hebben de wekker gezet maar ik word al voor die tijd wakker maar blijf lekker liggen. Wouter en ik willen naar de synagoge, de grootste van Europa, maar die gaat pas om 10 uur open dus we hoeven niet te haasten. De synagoge is zo dichtbij, wij kijken zelfs op de tuin uit.

Ff voor 10 uur wandelen we naar buiten waar het al heerlijk warm is. Voor de synagoge staat al een beste rij maar e hebben geen haast. Gister had ik gezien dat je ook online kaartjes kunt kopen. We besluiten op een terrasje tegenover de ingang eerst een kopje koffie te nemen en bestellen de online kaartjes. Na de koffie lopen we naar de ingang en kunnen eigenlijk gelijk doorlopen. Wouter moet wel een keppeltje op. We bezoeken de kapel, de binnentuin, een tijdelijke tentoonstelling, het museum en uiteindelijk de tuin waar ook de uitgang is. Ook hier is het verhaal van de tweede wereldoorlog zeer aangrijpend.

Terug in het appartement zijn we blij verrast dat Tijs aangekleed op de bank zit en Sas ook al bijna klaar is. Wij pakken ook onze koffer in en dan is het tijd om voor de laatste keer de deur van de airbnb achter ons dicht te doen. We laten de sleutel achter in het sleutelkastje en wandelen via de patio naar de portiekdeur en de straat op.

We hebben nog een hele dag voor de boeg en hebben onze rolkoffertjes daar niet bij nodig. Vanmorgen hebben we al gezien dat daar verschillende oplossingen voor worden aangeboden en we kiezen ervoor om ze achter te laten bij een souvenirwinkeltje vlakbij.

We zijn de hele tijd in Pest geweest en vandaag willen we nog naar de overkant van de rivier, naar Boeda. En dat gaan we niet lopend doen maar met elektrische stepjes. Op praktisch iedere hoek van de straat staan verschillende stepjes en met een app kun je die dan activeren en meenemen. Wouter heeft zo'n app gedownload en gezien dat je een groepsreservering kunt maken en het werkt perfect. In het begin even spannend maar binnen no time zijn we er vertrouwd mee. We weten niet goed of we op de weg mogen dus blijven voornamelijk op de stoep. Op een gegeven moment denkt Tijs dat die van hem leeg is omdat ie stopt maar vlak daarna stoppen ook die van ons. Een Nederlandse jongen die ook met een step loopt vertelt dat de step automatisch stopt in zones waar je niet met de step mag rijden. Super handig.

We zijn bij de rivier. Helaas is de Kettingbrug gesloten dus we steken via de Elisabethbrug over. Daar rijden we naar het begin van de kabelbaan en laten daar de stepjes weer achter en gaan te voet verder. Voor de kabelbaan staat een enorm lange rij maar we sluiten toch maar achteraan. Daar spreekt een jongen ons aan en biedt ons een alternatief met een soort open minibusje. Die doet de vier stops aan en iedere 10 minuten kun je die pakken naar de volgende stop. We besluiten dat het zonde van onze laatste dag is om in de rij te staan en gaan met de minibus mee naar de eerste stop het Vissersbastion.

Voordat we daar gaan rondlopen gaan we op zoek naar iets te eten voor Sas, die heeft trek. We zien geen leuk terrasje maar wel een standje waar ze broodjes verkopen en sluiten aan in de rij. Het duurt ontzettend lang en daarom besluiten we allemaal maar iets te nemen. Later hebben we daar spijt van, we hebben heel veel betaald voor een niet heel bijzonder (lees lekker) broodje. Maar we zitten we lekker in het zonnetje bij een fontein.

Na deze lunchstop wandelen we langs de gebouwen van het Vissersbastion en de Matthiaskerk en wandelen vervolgens naar de Burcht van Boeda nummer 3 op de route van de minibus. We slaan nummer 2, de Boeda toren, over. Nadat we hier ook wat rondlopen en van het mooie uitzicht hebben genoten zoeken we de mini-bus weer op. Maar doordat we hier lopend heen zijn gegaan weten we niet waar de bushalte is. Gelukkig komt er net een leeg busje langsrijden en we zwaaien, hij stopt en we mogen instappen. Hij brengt ons naar de laatste stop, de Castle tuinen. De stop is precies voor een terras wat er erg uitnodigend uitziet, we twijfelen even maar gaan toch eerst even de tuinen bekijken. We verwachten mooie perken met bloemen maar dat valt tegen, voornamelijk gras en bomen. Dus we zijn snel uitgekeken en snellen naar het terras terug. We krijgen daar een perfect plekje in de schaduw. Het is heerlijk om in korte mouwen, lekker warm op een terras te zitten.

Om Wouter zijn verjaardag te vieren vindt Tijs dat we champagne moeten bestellen. Leuk maar gezien de prijs toch een slecht idee. We gaan voor een lekker alternatief en even later proosten we met een Hongaarse rosé bubbel. Om dit goed te laten vallen bestellen we ook nog nachts. We zitten hier heerlijk te kletsen, mensen te kijken en te genieten. Daarom bestellen we nog wat te drinken met nacho's, Wouter en Tijs proberen nog 2 andere Hongaarse wijnen, Sas gaat weer voor een biercocktail en ik hou het bij Spa rood. Helaas komt dan toch de tijd om op te stappen. Wouter stelt voor om een taxi te pakken maar Tijs en Sas willen graag nog een keer met een stepje.

We gaan als een speer en zijn al vrij snel bij het souvenirwinkeltje om onze koffers op te halen. Het kost ons wat moeite om de stepjes weer achter te laten. Krijgen steeds de melding dat we daar de step niet mogen achterlaten. Pas op de derde plek geeft de app de stepjes vrij.
Daardoor hebben we nog tijd om nog even op het terrasje tegenover de synagoge plaats te nemen voor een laatste drankje. Ondertussen regelt Wouter via de app een taxi en die is er al binnen 10 minuten. En dan zijn we alweer op weg naar het vliegveld. Hier halen we eerst onze boardingpass op, die krijg je hier nog op papier en niet digitaal.

In tegenstelling tot Schiphol zijn hier voldoende eetgelegenheden waar we kunnen zitten en wat lekkers kunnen eten. Wouter kiest een snitzel, Tijs een hamburger, Sas gaat voor sushi en ik voor een club sandwich. Als het tijd wordt om te boarden lopen we naar de juiste gate. Daar komt Tijs erachter dat hij zijn boardingpass alweer kwijt is. Snel even terug naar het restaurant maar ook daar ligt ie niet. Maar gelukkig printen ze zonder probleem een nieuwe uit.

In het vliegtuig spreekt de steward Tijs even aan en vraagt of het klopt dat zijn vader jarig is vandaag. Tijs bevestigt dit en geeft aan dat Wouter van witte wijn houdt. Niet veel later komt de steward terug, feliciteert Wouter en geeft hem een flesje wijn met twee zakjes zoutjes. Heel attent. De vlucht gaat voorspoedig en ook het uitrijden bij de parkeergarage gaat goed. Rond 22.45 uur zijn we thuis waar Wouter verrast wordt. Mijn moeder heeft ballonen opgehangen en mijn kadootjes klaargezet.

Geschreven door Carmenopreis