Vandaag geen zeilles maar wel op tijd uit bed. We hebben een sloep gehuurd en gaan weer varen. 9 uur melden redden we niet maar rond 10 uur zitten we in ons bootje en gaan we op pad.

Het weer doet nog niet leuk mee maar het regent in ieder geval niet. Onze eerste bestemming is Warten. We varen heerlijk rustig en nuttigen onderweg de croissantjes en broodjes die Wouter vanmorgen heeft gekocht. Helaas hebben ze geen koffiestop aan het water in Warten dus we varen rustig verder naar Wergea. Een leuk klein dorpje waar we ook doorheen varen.

We varen nu naar Grou, dat is ongeveer een uurtje varen. Dan doe we daar lekker koffie en lunch. Het is heerlijk warm alleen wil het zonnetje nog niet erg doorkomen. We varen niet hard maar kabbelen lekker verder. Inmiddels is Tijs achter het roer gekropen.

Bij Grou aangekomen kunnen we niet direct een plekje vinden om aan te leggen. Als we denken een goed plekje te hebben gevonden en Tijs de boot perfect heeft aangelegd blijkt dit een waterplek te zijn. Dit vertelt een meneer aan de kant ons ook en ondertussen is er ook een grotere, ongeduldige boot die water komt halen. Die wacht niet even tot we weer los en weg zijn maar gaat ongeduldig achter ons liggen. Toch blijft Tijs rustig en manoeuvreert de boot weer naar het midden en we varen terug. We varen nu even door en zien een haven waar ook plekken zijn voor passanten. Daar vinden we een perfect plekje en maken de boot vast.

Grou is een leuk dorpje met een paar winkeltjes, mooi kerkje en gezellige terrasjes. We lopen wat rond maar zoals vaker als we wandelen moet ik naar de wc. We nemen daarom plaats op een terras voor de beloofde koffie en lunch.
De kinderen nemen allebei een tosti en wij alleb0ei een clubsandwich. Uiteraard bestellen we daar ook nog wat frietjes bij... de traditie van deze vakantie.

Na de heerlijke lunch wandelen we rustig terug naar de haven en maken de boot weer gereed voor vertrek. Het plan was om terug te varen via Terhernen en Akkrum maar dat duurt te lang, we slaan daarom Terhernen over en varen naar Akkrum. Ook weer een leuk dorpje waar we helaas stuiten op een brug die alleen voor bewoners opengaat. Tijs moet nu keren in een slootje dat net zo breed is als de boot, best stressvol om zoveel keer te moeten steken. Maar ook voor deze speciale verrichting slaagt hij met vlag en wimpel.
Het is jammer dat we niet door kunnen varen want Tijs en Sas herkennen dit slootje en het feit dat vier huizen verder Theo en Fetty wonen. Hun bonusopa en - oma in de tijd dat Mies met Claudia was. Tijs wil toch even hallo zeggen en haalt Sas, die toch een beetje twijfelt, over om mee te gaan. We leggen de boot aan en ze lopen dapper richting het desbetreffende huis. Wouter en ik zitten lekker in de boot en kijken naar alles wat er om ons heen gebeurd. We liggen naast een boothelling waar in de tussentijd twee keer een boot in het water wordt gelaten. Gepaard met de nodige frustratie en miscommunicatie. Leuk vermaak voor ons.
Dan zien we Tijs en Sas samen met Fetty aankom men lopen. Ze vonden het heel leuk om Sas en Tijs weer even te zien, ze denken nog vaak aan ze. Tijs herkenden ze direct maar Sas niet. We nemen afscheid, zwaaien nog een keer en varen dan weer door.
Het is nu over vieren, en nog ruim een uur varen dus 5 uur terug op de camping gaan we niet halen. Wouter belt maar even met de camping om dit door te geven. Geen probleem worden we gerustgesteld. Later worden we nog gebeld om door te geven dat als er niemand meer is we zelf de kap erop moeten doen en de sleutel bij de receptie in kunnen leveren.
Het is nu een beetje een saai stukje met lange stukken rietkragen. Tijs mag eindelijk volgas varen maar moet alleen rekening houden met (kleinere) tegenliggers. Uiteindelijk is het tegen 6 uur als we terug zijn. De jongens regelen de boot verder en Sas en ik gaan terug naar het huisje met de tassen. Daar ruim ik de tassen op en duikt Sas even snel onder de douche. Ze heeft vanavond een feestje in Alkmaar en heeft dus nog een hele bustocht voor de boeg.

Ik bied aan om Sas naar de bushalte te brengen met de auto maar als we er onderweg achterkomen dat die heel dichtbij is besluiten we er lopend heen te gaan. Daar aangekomen lees ik dat het om een soort belbus gaat die je een uur van te voren moet reserveren. Dus toch met de auto en dan maar direct naar de bushalte in Leeuwarden. De perronnen zijn heel duidelijk zichtbaar dus Sas weet precies waar ze heen moet lopen als ze uitstapt. Nog even toeteren en zwaaien.... Tja, mijn kleine meisje wordt groot en gaan steeds meer haar eigen weg, 'slik'.

Een kwartiertje later ben ik terug op de camping, parkeer de auto en en bel toch nog even om te checken of alles goed is gegaan. Ze zit veilig in de bus met een bandana als mondkapje. Opgelucht loop ik richting terras waar Wouter en Tijs zijn gaan zitten.

In het restaurant werkt een tweeling; Bauke en Nienke. De eerste dag werden we heel vriendelijk geholpen door Bauke. Sas had nog aangeboden om de volgende keer te helpen met het schoonmaken van de tafeltjes (wat ze uiteindelijk ook heeft gedaan nadat we hier woensdag met z'n allen hadden gegeten). Het was dus vreemd toen we hier de tweede dag met Rob en Elly kwamen en we geen herkenning zagen bij de voor ons zelfde serveerster als gister. Bleek dat we toen door Nienke werden geholpen. Pas op woensdag kwamen we erachter dat we door twee verschillende dames waren geholpen. Heel grappig.

Voor onze laatste maaltijd bij de Meerpaal kiezen Wouter en ik voor mosselen en Tijs gaat voor saté. Lekker met een wijntje en Tijs een Corona. We zitten erg gezellig over van alles en nog wat te kletsen. En gaan zelfs nog voor een toetje, Tijs een pannekoek met kaas en spek (hoe kan hij zoveel eten en zo slank blijven, grmbl?), ik neem een latte macchiatto met een bailey's en Wouter een espresso met Friese Oranjekoek. Deze koek is vreemdgenoeg roze. Niemand van de serveersters weet waarom dat is dus zoekt Wouter het op:
Oranjekoek is een typisch Friese lekkernij. De oranjekoek dankt zijn naam aan de gekonfijte dunne snippers sinaasappelschil die in de koek zijn meegebakken. De oranjekoek bestaat traditioneel uit een plaatvormige koek, met daarop roze glazuur en een crèmeversiering.
Ook weer opgelost. Nienke is blij met deze wijsheid die ze, een volgende keer als ze de vraag krijg, door kan geven.
Na deze lekkere toetjes rekenen we af en lopen terug naar ons huisje en gaan vrij direct slapen.

Geschreven door Carmenopreis