We komen vandaag direct in actie zodra we wakker zijn waardoor we om kwart voor negen de camping afrijden op weg naar El Parrisal in Beceite. Het is ruim een half uur rijden. De laatste 4,5 kilometers gaan via een steile weg omhoog. Maar hopen dat er geen tegenligger komt. Er komt er 1 gelukkig op een plek waarop we elkaar net aan kunnen passeren.

Bij het begin van de wandeling worden we vriendelijk welkom geheten, we laten ons kaartje zien, krijgen uitleg en mogen parkeren. Nog even langs het toilet en dan starten we. Het is vroeg en nog wat fris maar al gauw wordt het warmer. De wandeling is prachtig, langs de rivier de matarraña, op veel plekken over vlonders en bruggen andere delen door bomen over rotsen. Ondanks dat we redelijk doorlopen worden we regelmatig ingehaald. Dat is gelijk het minpunt van deze wandeling, het is een toeristische trekpleister dus ook druk.

Rond 11 uur bereiken we El final de la ruta. Daar is het helemaal druk met mensen die even wat eten dus we gaan snel weer terug. We zagen op de heenweg dat er twee alternatieve routes zijn die parallel aan de reguliere route gaan. Bij de eerste afsplitsing kiezen we daarvoor. Dit is een wandeling die door de bergen en omhoog gaat. Wat intensiever dan de reguliere maar nog steeds goed te doen. En op 1 ander koppel na komen we hier niemand tegen.

Deze route eindigt op een gegeven moment weer op het reguliere pad waar we de tweede alternatieve route kunnen pakken. Maar die gaat nog meer omhoog en is een behoorlijk stuk om. Aangezien ik ondertussen wel trek begin te krijgen na alleen een mueslireepje als ontbijt, kiezen we ervoor om langs het gewone pad terug naar de parkeerplaats te wandelen.

Daar staat een tentje waar we een fris biertje en een heerlijk bocadillo atún (voor mij) en bocadillo salchichon (want Jamon was op voor Wouter) bestellen. De broodjes zijn ook nog ingesmeerd met tomaat. Ze zijn erg lekker.

We bespreken wat we nu zullen doen. Het is zondag en de supermarkten in de buurt gaan rond 2 uur dicht. Dat heeft dus niet zo veel zin. We kiezen ervoor om te zwemmen. In de map van de camping, die we mee hebben, kijken we waar we heen kunnen gaan. Vlakbij is een ..... dat is misschien wel leuk.

Dat is het zeker maar erg koud en druk. Gelukkig hebben we waterschoenen want die zijn nodig. Wouter gaat helemaal door maar ik kom niet verder dan mijn dijen. We gaan op onze handdoek zitten om op te drogen maar in de volle zon op allemaal kiezels is dat niet aangenaam dus we zijn alweer snel weg.

Volgende stop wordt de waterval 'El Salt' waar Mieke en Floor afgelopen week naar toe waren gewandeld voordat ze verdwaalde. Ook hier kom je weer door een onmogelijk grindpad omhoog, de arme camper heeft wat te verduren vandaag. Maar we komen er. Onderweg zien we onze Spaanse buren van de camping die aan de terugweg bezig zijn.

Vanaf de parkeerplaats moeten we naar beneden wandelen met de gedachte dat we dat stuk, in de volle zon, ook weer terug moeten. Maar dat weerhoudt ons er gelukkig niet van om door te lopen. De waterval, of laten we zeggen, het waterstraaltje valt tegen. Ook hier heerst droogte. We hebben het snel gezien en lopen terug naar de auto.

Op weg naar beneden zien we weer onze buren van de camping die, zo het lijkt nog op dezelfde plek zitten. We stoppen om te vragen of het gaat waarop ze vraagt of wij terug gaan naar de camping en of we plek hebben. Eigenlijk niet maar nood breekt wet en zo goed en kwaad als het gaat zitten we met z'n drieën op het bankje voor twee. Het is gelukkig maar 10 minuten met de auto dus geen probleem.

Om ons te bedanken nodigen ze ons om 7 uur bij de bar uit om een drankje te doen. Tot die tijd doden we de tijd met wat lezen, ff koud douchen en een spelletje regenwormen. Die ik win waardoor de stand op 7-7 komt.

Precies om 7 uur lopen we naar boven naar de bar. Mieke en Flora zitten daar aan een biertje en spelen keer op keer 2. Terwijl we met hen kletsen over onze dag komen onze buurtjes aan lopen. Het is een beetje ongemakkelijk maar we raken al snel aan de praat. Wij bestellen allebei een biertje en zij beide een appelsap. Ze vertellen dat zij muziekretraites organiseren. Morgen reizen ze door naar een huis vlakbij Reus. Daar komen 10 Fransen een week lang voor een retraite. Ze hebben ook een oude, omgebouwde schuur zonder water en met wat electriteit via een zonnepaneel. Daar ontvangen ze ook mensen. Verder wonen ze in hun camper. Het zijn wat vreemde mensen.

Om half 8 is de dame van Fatte a casa er met de bestelde pizza's. Ik haal de pizza's en de salade die ik eerder maakte op. We nemen afscheid van de buurtjes en nemen plaats aan tafel bij Mieke en Flora die zo vrij waren om hun tafel voor 4 te laten dekken. We zitten erg gezellig te kletsen met pizza en wijn en koffie en chupito con hierba toe. Om elf uur geeft Jet aan dat ze gaat sluiten. Nog even afrekenen en lekker slapen.

Geschreven door Carmenopreis