Het stof van de heenreis is neergedwarreld en ik merk dat ik onrustig word. Als we de hele vakantie gaan pendelen tussen strand, zwembad, pingpongtafel, terras en campingwinkel hadden we net zo goed thuis kunnen blijven. Dat vind ik zonde. Dan is straks de vakantie voorbij en hebben we niks gezien.

Bovendien sluipt het er s ochtends in dat we steeds luier worden en steeds iets langer blijven liggen....dat was niet de bedoeling.

Dus gaan Wouter en ik, bevoorraad met reisboekjes, folders van de vvv, een map van de omgeving en een schriftje, richting het terras om een plan te maken. Twee slaaphoofdjes die net uit bed zijn en dit alles maar onzin vinden achterlatend met een kopje thee (we hebben inmiddels een waterkoker gescoord).

Twee koffies later hebben we op de kaart aangegeven waar de marktjes zijn en in het schriftje genoteerd wat we allemaal zouden willen doen. En al ingevuld dat we zaterdag naar Villanova i la geltrú gaan. Daar ben ik toen ik 18 was al eens geweest omdat mijn Spaanse jeugdvriendin Elena daar woonde met haar man. En a.s. zaterdag is daar niet alleen markt maar ook feest met Castillos humanos en er is een haven met mooie boten (dat staat o.a. op Tijs zijn wensenlijstje).

Ook hebben we bedacht dat we vandaag tussen de middag gaan bbqen en dan einde van de middag naar Valls gaan. Daar is vandaag het Firagost-feest met menselijke kastelen.

Rond half twee start Wouter de bbq, marineer ik de champignons en maak de sla. Een half uurtje later doet Wouter nog maar weer een chemisch wit blokje bij de briketten want het lukt nog niet erg. We leggen de champignons en een paprika alvast op de bbq. Er gebeurd nog niet veel. Ff later hoor ik binnen olie sissen in de pan....het vlees bereiden we weer in pan. Teleurgesteld zegt Wouter...'bbq-koning van zijn troon gestoten. nou ja, wel weer een leuk verhaal voor je blog'. We eten overigens heerlijk.

Dan volgt een middagje lekker lui doen, boekje lezen, nog een koffie op het terras en rond half zes kleden we ons om en ongeveer om 6 uur zitten we in de auto. Nadat ik de champignons en paprika van de bbq had gehaald ;) daar was niet heel veel mee gebeurd.

Valls ligt op ongeveer een half uurtje rijden het binnenland in. We parkeren (gratis) aan de rand van het dorpje. Direct zien we een straat bbq waar heerlijk vlees ligt te verbranden. Daar tegenover een standje met informatie waar er achter komen waar we heen moeten.

In het centrum is van alles te doen. Overal is markt en op een pleintje waar we langslopen is muziek en dans. Uiteindelijk komen we aan op het pleintje waar het over iets meer dan een half uur allemaal plaats gaat vinden. Dat zou je niet zeggen. Het plein maar ook de balkonnetjes van de gebouwen om het plein zijn nagenoeg leeg.

We blijven hier toch maar en bestellen wat te drinken. Langzaam zien we het drukker worden en komen er ook steeds meer mensen met rode shirts en witte broeken. Die gaan straks, zoals we op fotos al hebben gezien, de menselijke kastelen vormen.

Wouter raakt aan de praat met één van hen. Die vertelt ons dat er straks twee verschillende groepen gaan 'bouwen'. De Vella (ouderen) en Joves (jongeren). Vroeger was er 1 groep maar ooit is die gesplitst. De benaming zegt niets over de leeftijd van de deelnemers realiseren we ons als we een opa zien lopen in een shirt van de Joves.
Beide groepen maken drie torens en krijgen daar punten voor aan de hand van moeilijkheidsgraad, uitvoering en hoogte.

Het plein waar we nu staan, Plaça del Vat, is het point-zero van de Castillos humanos. Hier is het ooit ontstaan en volgens de wet mogen op dit plein alleen deze twee groepen de menselijke kastelen bouwen.

Het plein is inmiddels helemaal gevuld en vanuit het niets horen we rechts achter op het plein muziek. In een soort optocht komen de deelnemers aanlopen en krioelt het ineens van de rode (joves) en roze (of meer verwassen rood, vells) shirts. Wij wachten in spanning af. Geen idee wanneer en waar er iets gaat gebeuren.

Veel deelnemers hebben een soort opgerolde zwarte sjaal bij zich. Later zien we dat ze die strak rond hun middel draaien.

Opeens zien we, ergens in de rode menigte, een aantal vuisten omhoog gaan. En klimmen een aantal mannen omhoog. Die vormen met zijn drieën de tweede verdieping. Steeds meer mensen klimmen omhoog. De man die we eerder spraken had ons al een plattegrondje laten zien die de leider van de groep ongeveer een uur eerder naar de hele groep had gestuurd. Daarin staan alle namen en in het rood de naam van de ontvanger. Iedereen weet precies waar hij of zij plaats moet nemen. Het maken van zo'n menselijk kasteel duurt ongeveer vier minuten. De kleinste van de groep, kindertjes van niet meer dan vier jaar, vormen de voorlaatste verdieping en staan gebukt waarna de tweede kleinste daar weer bovenop klimt. We zijn onder de indruk. Er wordt geklapt en gejuicht. Snel glijden de deelnemers weer naar beneden want de toren begint al aardig te trillen.

Okay. Dat was de eerste toren. Wat nu? Iedereen staat op het plein gezellig te babbelen en te drinken. Wij wachten in spanning af wat er verder gaat gebeuren. Na best een tijd zien, op een andere plek op het plein, weer vuisten omhoog gaan. De tweede groep, de Vells, gaan beginnen. Ook zij bouwen binnen no-time een toren. Zij maken er echter één met vier personen per verdieping wat ons makkelijker lijkt. Maar toch horen we later dat deze groep een voorsprong heeft.

Tussen de torens door zit veel tijd, het is megadruk op het plein, er wordt volop gerookt en ik denk dat het zo'n 32 graden is. Niet helemaal mijn comfortzone zeg maar. Ik begrijp het dan ook helemaal dat de kinderen naar huis willen. Maar toch moeten ze blijven staan. We weten namelijk dat de moeilijkste torens nog moeten komen. Zelfs 1 van 1 persoon. Hoe dan?

De Joves beginnen aan hun tweede toren. Wij zien, met ons onervaren oog, geen verschil maar zijn toch wederom onder de indruk. Nog weer even wachten en de Vells starten weer. Na de start van de derde verdieping breken ze de bouw af. Wouter vraagt aan de man achter hem wat er gebeurde. Deze man, die zelf uit een dergelijke groep van Barcelona komt, legt uit dat de tweede verdieping langs de binnenkant van de toren heeft gezien dat deze niet stabiel staat en dan besluiten ze niet verder te gaan. Ze mogen dan nog een tweede poging wagen.
Eerder hoorden we al dat ergens gedurende de bouw de muziek begon te spelen. Deze jongen legt uit dat voor die tijd zonder gevolgen nog mag worden afgebroken. Na wat een eeuwigheid lijkt te duren beginnen ze aan hun tweede poging. Helaas, ook die wordt afgebroken. Naast geklap horen we nu ook boe-geroep. Tijs snapt dat niet en ik leg uit dat het net als bij voetbal twee groepen tegenover elkaar zijn.

De Vells doen daarna nog een poging en moeten helaas weer, deze keer na de muziek, weer afbreken.

Dan starten de Joves weer. Een vrouw die voor mij staat, en van een groep uit een dorp vlakbij Barcelona is, legt uit dat zij nu een toren gaan maken met wat ze noemen een naald in het midden.
We zien inderdaad de toren opgebouwd worden en in de tussentijd ook mensen in het midden van deze toren kruipen. Wanneer de toren gebouwd is en wordt afgebroken blijkt dat de naald een toren te zijn van 1 persoon per verdieping. Die blijft zo nog even staan. Wow, zo doen ze dat dus. Blij dat we toch zijn gebleven. De Vells bouwen daarna gelukkig ook nog een toren af maar die kan niet meer tippen aan wat we net zagen.

Het is inmiddels tegen half 11 wanneer we, door de drukte het plein verlaten en richting de auto lopen. We komen weer langs het plein van eerder en daar is nog steeds muziek en er staan zowaar wat foodtrucks. Aangezien we na de lunch niets meer hebben gegeten lusten we wel weer wat. We nemen plaats aan een tafeltje, bestellen een water en een biertje en de mannen gaan uitzoeken wat er allemaal aangeboden wordt. Al snel komen ze terug; we kunnen kiezen uit crèpes, nachos / wraps en hamburgers van 2 verschillende trucks. 1 heeft zelfs organic vlees en vegetarische burgers. De keuze is snel gemaakt; drie hamburgers en 1 vegaburger. Terwijl de jongens de burgers halen, komt Sas uit de kast, ze wordt vegetariër. De afgelopen dagen at ze al geen vlees meer en dat bevalt haar wel. Ze blijft wel vis eten.

We genieten van onze burgers en lopen daarna terug naar de auto. Ik rij terug, dit keer iets sneller over de tolweg, en net voor het sluiten van de poort, rijden we om tien voor 12 de camping op. Moe duiken we allemaal direct ons bedje in.

Geschreven door Carmenopreis