We zijn erg vroeg wakker, ik blijf nog even liggen maar moet nodig dus na een tijdje ga ik er toch maar uit. En dan ook maar meteen de hardloopkleertjes aan, nu is het nog lekker koel. Maar als ik de app van Evy aan wil zetten herinner ik mij dat onze internetbundel op was en ik dus een hele trage verbinding heb. De app wordt daarom niet geopend. Dan maar de timer op 17 minuten, dan keren en terug. En het gaat zowaar goed, ook zonder de aanmoediging van Evy.

Terug op de camping praat ik nog even met de buurvrouw, die reizen vandaag verder. Net als bijna alle gasten, velen zijn druk met inpakken. De douche is vrij en ik duik er graag onder, even afkoelen. Als ik weer fris terugkom is Wouter ook opgestaan en heeft thee gezet. We zetten onze stoeltjes in de schaduw en ik schrijf mijn verhaal van de vorige dag. Als die geplaatst is maak ik ons heerlijke ontbijt, fruit (deze keer 2 soorten meloen en ananas) met yoghurt en muesli. Terwijl we daarvan genieten kijken we naar alle bedrijvigheid op de camping.

Het is dus een boerencamping naast de wijnboerderij. Een prachtige, ruime plek aan de voet van de wijnvelden. Maar de camping is duidelijk alleen een bron van inkomsten, niet een passie. Zo zijn er slechts 2 ruimtes, beide met een douche en toilet. Maar als er iemand aan het douchen is, is de hele ruimte afgesloten en kun je dat toilet niet gebruiken. Bijzonder onhandig met wel zo'n 50 man op je camping. Bovendien valt de douchedeur van ellende uit elkaar en wordt er alleen het hoognodige schoongemaakt. Dat is best jammer, zouden wij heel anders doen. Bijvoorbeeld minimaal 1x per week een gezamenlijke maaltijd en fatsoenlijke toiletgebouwen. We waren van plan om vijf nachten te blijven maar besluiten om morgen weer door te gaan.

Maar dat terzijde, we gaan vandaag een nieuwe poging wagen om naar La Morra, bovenop de berg te fietsen. Maar deze keer via de gewone route die je met de auto ook gaat. Het is maar 5 kilometer maar wel allemaal omhoog, de ene haarspeldbocht na de ander. Tel daar de brandende zon bij op en dan kun je je voorstellen dat het best zwaar was. Maar onze fietsen ondersteunen ons goed en met een half uurtje staan we boven.

Het is een leuk dorpje met prachtige uitzichten. We wandelen wat in het rond, maken foto's en genieten van de sfeer. We lopen langs de Osteria die ons is aangeraden door Rosanna en willen daar een tafeltje reserveren maar ze zijn helaas al helemaal volgeboekt. We struinen nog wat door het dorp tot we bij een restaurantje binnen stappen waar ze nog een tafeltje voor ons hebben in een soort binnentuintje.

We bestellen een fles water en krijgen de menukaart. Wouter kiest voor af een soort tartare met hazelnootmayonaise en als secondi een stoofvlees. Ik ga voor ansjovis met boter en pesto als voorgerecht en pasta met doperwten-ansjovissaus. Daarbij drink ik wit en wouter eerst wit en daarna rood. Want in deze regio mag de wijn natuurlijk niet ontbreken. En we gaan vandaag ook weer voor een toetje.

Na de lunch stappen we weer op de fiets. We gaan een wijnhuis bezoeken. Wij drinken thuis vaak een Barberawijn van de AH. En vorig jaar, toen we eigenlijk naar deze streek zouden gaan, had René Stam een bezoek aan het wijnhuis waar die wijn vandaan kwam voor ons geregeld. Uiteindelijk zijn we niet naar Italië gegaan en hebben we de afspraak af moeten zeggen. Nu zag Wouter dat dat wijnhuis, Fontanafredda, hier vlakbij zit. Die gaan we bezoeken.

Zo zwaar als de heenweg was zo makkelijk is de terugweg. Handen op de remmen en verder gaat het vanzelf. Als we beneden zijn is het nog 15 minuutjes fietsen naar het wijnhuis. En dat is groot. We parkeren de fietsen en stappen binnen. Na even te hebben rondgekeken worden we aangesproken door een dame die vraagt of we mee willen met de rondleiding die over 20 minuutjes begint. Dat willen we wel dus we kopen het daarvoor benodigde kaartje en wachten buiten tot ze gaan starten.

Naast ons zijn er nog drie (wij denken deense) dames, moeder met 2 dochters en een spaans gezinnetje, vader, moeder en 1 dochtertje. Elena is onze gids en begint haar verhaal. Het verhaal gaat verder dan alleen het gebruikelijke verhaal over wijn. Het landgoed was ooit in handen van een koning die nadat zijn eerste vrouw stierf trouwde met zijn favoriete! minnares. Met haar kreeg hij twee kinderen, een dochter en zoon. Deze zoon heeft wat toen nog bos was om te jagen gekapt om de wijngaarden te planten. Deze man had vier passies: goede wijn, goed eten, de jacht én mooie vrouwen, duh! Voor dat laatste liet hij een tunnel graven van zijn woning naar de wijnkelder zodat hij 's nachts ongezien zijn minnaressen kon bezoeken. De liefdestunnel.

Het is een geweldige rondleiding en Elena vertelt mooie verhalen. En zo komen we, na zo'n 45 minuten, bij het proeflokaal. Daar nemen de drie dames afscheid en blijven we over met het spaanse gezin. We krijgen (slechts) 3 wijnen te drinken maar geen zuinige glazen. De eerste is een heerlijke bubbel, de tweede is een nebbiolo en vinden we allemaal niet zo lekker en als derde een barolo die we ook weer erg kunnen waarderen.

Nadat Elena van alles over de wijnen heeft verteld wordt het gesprek wat informeler. De spaanse man vraagt of zij italiaanse is en dat blijkt ze niet te zijn, ze is russisch. En het bijzondere is dat is de vrouw van de spaanse man ook. Hoe toevallig nou weer. We kletsen over van alles en nog wat, een erg geanimeerd gesprek en Elena schenkt naar wens nog 2 x de glazen bij.

Dan wordt het toch tijd om richting de winkel te gaan. Waar zowel Wouter als de spaanse man, die uit Barcelona komt, hun keuze maken. Daar vertelt Elena nog over een witte wijn, die we ook nog mogen proeven. Met 6 flessen en een kurkentrekker en linnen tas als kado verlaten we uiteindelijk de winkel nadat we afscheid hebben genomen van onze vrienden voor 1 middag. Alles past gelukkig in de fietstassen en we fietsen terug naar de camping.

Daar zien we dat er wat nieuwe gasten zijn aangekomen. We nemen plaats in de schaduw en lezen wat. Tot het tijd is om weer van allerlei lekkere dingen op tafel te zetten als avondeten. Daarna lezen we tot het donker wordt en de verschillende beestjes ons beginnen te irriteren.

Geschreven door Carmenopreis