Het is vrijdag, hardloopdag en ik zie er een beetje tegenop omdat het hier zo bergachtig is. Maar een tandje langzamer. En ik ga ook vroeg, zodat het nog niet zo warm is. Ach, wat is nou een half uurtje op een hele dag. En achteraf blij dat ik weer ben gegaan.

Terug op de camping is het nog stil en ik ga direct douchen. Daarna duik ik toch nog ff in bed om te lezen, super relax en lui.

Als we eruit zijn en Wouter ook is gedoucht ontbijten we in het zonnetje en bespreken we wat we vandaag zullen doen. Het wordt een warme dag (uiteindelijk 28 graden!) We gaan fietsen naar Carlux.

Rond half elf vertrekken we van de camping..we moeten even zoeken maar uiteindelijk zitten we op de route. Een route via Komoot die lang over een traject van vélo verde gaat. Dat is vrij recht en mooi en koel fietsen door een bosactig gebied. Maar dan moeten we linksaf slaan van de vélo route af de bergen in. Nu moet het motortje aan de bak. Wel leuk langs huisjes, weilanden en mooie vergezichten. Na een tijdje komen we terug op de vélo route en fietsen we een stukje langs de Dordogne. Tot we weer af moeten slaan voor het laatste klimmetje naar Carlux.

Het dorpje is doods, we gaan even naar het chateaux wat er is maar dat is niet veel meer. Wel zien we een restaurantje met een fantastsch uitzicht en typisch streekmenu. Daar gaan we heen, parkeren de fiets en krijgen een fantastisch tafeltje met uitzicht. Het is er lekker druk met alleen maar Fransen.

De bediening is zeer vriendelijk en excuseert zich dat het wat langer duurt. Geen probleem wij hebben geen haast en zitten hier prima. We bestellen uiteindelijk le menu festin. Vier gangen met vooraf een salade, daarna voor Wouter magret de canard en voor mij een omelet, dan nog twee soorten kaas en als toetje delen we een stukje noten cake en een wafel met ijs. Dit alles onder begeleiding van twee flessen water en een flesje rosé. Dit is leven als een god in Frankrijk.

Betalen moeten we bij de kassa van het winkeltje. Dat doen ze slim want iedereen neemt toch ook wat mee. Zo wij ook, een zakje gekarameliseerde walnoten, een zakje chocowalnoten en een flesje rosé.

Dan stappen we weer op de fiets. Maar niet voordat een oude franse meneer lachend vraagt of dat flesje wijn voor onderweg is. We gaan een andere route terug, nog iets meer door de bergen. Dat gaat heel lang goed totdat we een grasweg op worden geleid waar ik het af en toe niet haal en toch omhoog moet lopen. Best zwaar met die fiets. Maar dan hoor ik Wouter ineens oei zeggen terwijl hij door een grote modderplas fietst. Ik probeer hem te volgen maar redt het ook deze keer niet. Met als gevolg dat ik mijn voet op de grond, of eigenlijk in een modderplas, moet zetten. Als ik verder wil blijft mijn schoen in de blubber achter en moet ik met mijn tenen de slipper uit de blubber proberen te trekken en daarna gebeurt hetzelfde met mijn andere slipper. Als ik weer met beide slippers stabiel sta moet ik mijn fiets weer meekrijgen de berg op. Dat gaat maar moeilijk omdat ik on mijn glibberrende slippers geen grip meer heb. Mijn galante man staat dit boven aan de berg eens goed te bekijken maar bedenkt zich gelukkig op enig moment dat hij me misschien wel kan komen helpen. Hij neemt mijn fiets mee naar boven en ik glibber er voorzichtig achteraan.

Eenmaal boven stappen we weer op de fiets en gaat de rest van de route naar de camping eigenlijk wel goed, voornamelijk naar beneden. Terug op de camping maakt Wouter handig gebruik van zijn nieuwe kraanaansluiting met tuinslang om de fietsen af te spoelen en duik ik ff snel onder de douche. De rest van de middag zitten we lekker voor de camper met ons boek en af en toe vallen de oogjes even dicht.

We worden toch wat onrustig dus om half zeven wandelen we toch nog even naar Sarlat. We hebben eigenlijk helemaal geen honger na die uitgebreide lunch maar bij een tapasbar nemen we toch een biertje en wat te happen. Daarna wandelen we weer terug en drinken nog een koffie bij de camper.

Geschreven door Carmenopreis