Toen we hoorden dat het dit weekend mooi weer zou worden hebben we de afspraak die we hadden verplaatst en besloten met de camper op pad te gaan naar Zuid-Limburg.
Gistermiddag rond 4 uur vertrokken we en de reis duurde door files langer dan gehoopt. Wouter reed het eerste stuk en voorbij Eindhoven nam ik het stuur over zodat Wouter een camping kon uitzoeken.
Dat viel niet mee. Ik hoorde hem meerdere keer zeggen : helemaal volgeboekt? Dat is jammer. Maar gelukkig is het uiteindelijk gelukt en zo reden we het parkeerterrein van "Kamperen bij den boer Op Gen Beukelskoel" op.
De oude eigenaar kwam ons tegemoet lopen. De camping heeft plekken met prachtig uitzicht die nog vrij waren. Maar toch wees hij ons tot onze spijt een plekje aan vlakbij de ingang zonder mooi uitzicht. Het terrein was nog erg nat na de heftige regenval van een paar weken geleden. Daarom nam hij ook niet veel caravans en campers aan om schade aan het terrein te beperken. Morgen mogen we dan verkassen naar een mooier plekje die nu nog bezet is. We vinden het jammer maar begrijpen het wel. Dus gaan we ons op het plekje settelen wat ins is aangewezen. We staan absoluut niet waterpas maar willen ook niet teveel draaien. De levelers gaan helemaal de natte grond in. Oeps. Daar komt de eigenaar aanlopen.
Hij had niet door dat we zo'n kleine (?) camper hadden maar met onze bus mogen we toch op een plekje hoger op de camping staan. Hij kijkt me lachend aan en zegt "dat doe ik speciaal voor u mevrouw", charmeur.
We laten het ons geen tweede keer zeggen en rijden meteen, zo voorzichtig mogelijk, naar een hoger plekje met mooi uitzicht.
Omdat het al best laat is gaat Wouter de boel uitpakken en ga ik het eten voorbereiden. We genieten niet veel later van een wrap met zalm , gebakken paprika en taugé. Daarna zitten we heerlijk te genieten, kletsen wat en lezen tot het wel erg fris wordt en we lekker naar binnen gaan.

Het lampje in de camper die zo super handig leek omdat die door er even met je hand onder te gaan aan en uit gaat blijkt helemaal niet handig. Dat hadden we in de vakantie ook al gemerkt. Iedere keer als er een vliegend insect(je) langs vliegt gaat ie ook aan. Met als gevolg dat ik meerdere keren wakker ben geworden. Super irritant. De oplossing die we in de vakantie hebben bedacht, namelijk de ventilator onder de lamp zetten want daar houden die vliegende beestjes blijkbaar niet van, werkte niet omdat de stekker niet goed zat. Na een stuk of 4x ging ik toch eens kijken en stekker goed gedaan. Daarna heerlijk doorgeslapen tot kwart over 8. Omdat we aan de kant van de deur vrij staan hebben we geen gordijn opgehangen waardoor we nu direct uitzicht hebben op een mistig landschap.
Wouter gaat naar het toilet en komt, omdat het nu nog rustig is in het douchegebouw terug voor zijn toilettas en handdoek. Ondanks dat er niet veel campers en campers op de camping staan is het wel druk omdat een studenten wielervereniging haar kamp hier heeft opgeslagen. Als die straks allemaal willen douchen komen we er niet meer tussen. Ik besluit daarom meteen met Wouter mee te gaan. Er is een hokje met man en een met vrouw erop en de rest is neutraal. Ik duik het hokje met vrouw in omdat daar ook een toilet en wasvak is, alles bij elkaar. Ik ga het douchehok in en zie tot mijn verrassing een muntjesmachine, douchen kan met 1 euromunt. Niet erg maar wel als je er niet op voorbereid bent.... Wouter staat nog in de hal en zegt dat hij wel even terugloopt. Ik installeer mij alvast in het douchehok en zie dan op het bankje een euro liggen. Probleem opgelost. Ik wacht nog even op Wouter maar die is nog niet in zicht. Ik besluit te gaan douchen en hoor Wouter even later mijn naam roepen. Hij heeft alleen 2 euro muntjes gevonden. Dan maar illegaal bij mij in het dameshokje. Uiteindelijk heeft hij de douche uitgezet want zelfs nu hij als tweede ging douchen duurde het te lang voordat hij vanzelf uitging.
Het is nog steeds mistig als we even later met een kopje thee en bak yoghurt voor de camper zitten. We hadden ons op mooi weer verheugd. Na het ontbijt gaan we afwassen. We komen daar aan en, oja, warm water met muntjes, hiervoor is een muntje van 20 voldoende. Die hebben we, in de camper. Terwijl Wouter die haalt spoel ik alvast af met koud water. Met zn tweetjes is de afwas zo gedaan en in de camper bergen we alles weer op zn plek. En dan is het nog mistig. We hebben besloten om vandaag een wandeling van zo'n 20 km te maken maar wat moeten we nou aan. Ik besluit toch maar een spijkerbroek aan te trekken, waar ik uiteraard later op de dag spijt van ga krijgen, maar nu een goed idee lijkt. Rond half twaalf vertrekken we dan toch maar want het is zinloos om te wachten tot de zon het wint van de mist. Wat uiteindelijk niet veel later gebeurt en het vest uit kan.
We lopen de rest van de dag met een heerlijk warm zonnetje langs diverse gewassen. We lopen langs velden met druiven, mais, ui, appel, suikerbiet, kerstbomen en graan. Als we na ongeveer een uur lopen in een dorpje aankomen vinden we het nog te vroeg om al te lunchen, dan moeten we daarna nog zo lang. We lopen dus door langs velden en bossen, langs beekjes en koeien. En steeds heuvel op en weer af. Op een gegeven moment gaan we toch wat actiever op zoek naar een plek om wat te eten want langs de route komen we niet veel bewoonde wereld tegen. We zien dat we in Eys iets kunnen eten maar dat is zeker nog een half uur lopen. Er zit niks anders op en we stappen vrolijk verder. Rond 15.00 uur, na ruim 15.000 stappen, ploffen we op het terras van Herberg Bie de tantes. We bestellen een huisbiertje wat ons prima smaakt en bestellen allebei een visplank (broodje tonijnsalade, broodje garnalenkroket en knolsederijsoepje met gerookte forel).
En dan komt toch het moment dat we weer op moeten staan om verder te gaan. We zijn over de helft maar als we de hele route nog gaan lopen wordt het wel erg laat. We besluiten een stuk af te snijden. Aan het begin van de weg die we nu gaan nemen staat zoiets als "bij sneeuw doorgang verboden". We hebben een weg uitgekozen met een behoorlijk stijgingspercentage. Het zonnetje schijnt nog steeds heerlijk en puffend en steunend 'beklimmen' we met onze net gevulde buiken deze berg. En gelijkertijd met de top bereik ik het punt dat ik echt spijt heb van mijn kledingkeuze vanmorgen.
Gelukkig komt er na een klim ook weer een daling, die gaat soepel en we gaan weer vrolijk verder. Maar we worden wel stiller, kijken wat vaker hoe laat het is en vinden dat het nog best lang duurt.
Maar dan zien we in de verte het kerkje dat naast onze camping staat. Het is nog ver maar met hernieuwde energie vervolgen we onze weg. Als we op de hoofdweg in ons dorpje aankomen en eigenlijk rechtsaf moeten besluiten we toch ook nog even links te kijken wat daar is. En daar is Brasserie de Ransdalenhofke, een terrasje op een patio van een prachtig pand. We kijken elkaar vragend aan, het is nu kwart voor zes en we hebben 26.000 stappen gezet, we knikken tegelijk ja en nestelen ons aan een tafeltje op dit heerlijke terras. Het is er gezellig druk en we herkennen een aantal van de studenten van onze camping. Die genieten na een dag fietsen nu van een heerlijk biertje. Daar kiest Wouter ook voor maar ik neem een spa rood, heb enorme dorst. We doen er een portie bitterballen bij en nog een drankje.
Na deze welverdiende break kost het ons geen enkele moeite om de laatste 500 meter heuvelopwaarts naar de camping te lopen. Daar doe ik als eerst mijn schoenen uit, verruil mijn spijkerbroek voor een jurk en zet de stoel in de zon. Ff genieten van het laatste zonnetje met de beentjes omhoog.
Want die voelen we wel.
We besluiten dat we geen uitgebreide maaltijd meer hoeven te eten maar met een broodje ei voldoende zullen hebben. Terwijl ik een begin maak aan dit verhaal maakt Wouter het eten klaar. We zijn net klaar met eten en ik schrijf dit verhaal af terwijl Wouter voetbal kijkt. Ik denk niet dat ik het einde van de voetbal mee ga maken en hoop dat ik morgen nog uit bed kan komen.

Geschreven door Carmenopreis