Vandaag worden, rond half 7, de kinderen als eerste wakker.
Haha, geintje. Wij natuurlijk. Nog ff wat lezen en om 8 uur maak ik de kinderen wakker en duik onder de douche. De rest volgt ook, alhoewel ik de kinderen wel een aantal keren moet aansporen.
Alles gaat vanochtend iets trager maar toch start onze reis na het uitchecken om 9.36 uur.

We besluiten om via een smal stuk land van Sète naar Agde te rijden. In Cap d'Agde zien we een Super U waar we kunnen tanken. We zijn niet de enige.

En dat zijn we de hele ochtend niet....we rijden in een enorme drukte naar de A9 waarop we, tot de Spaanse grens, van de ene file de andere in rijden. Gelukkig heeft dat vandaag geen invloed op ons humeur.


We hebben in deze auto bluetooth en kunnen dus muziek vanaf onze mobiel afspelen. Wouter, Sas en Tijs hebben voor de vakantie, via Spotify, verschillende muziek gedownload. Zo hadden we de eerste dag Adele en chefs special van Sas. De tweede dag genoten we van een hele lange verrückte halbe stunde van Wouter. Lekker allemaal oude nummers van onder meer UB40, pointer sisters, Sadé en Whitney Houston.
Vandaag vraagt Tijs of hij zijn muziek over de radio mag afspelen. Tuurlijk mag dat. En zo doet Littke Kleine zijn entree in onze auto. Ik ken wel wat liedjes van hem maar die komen niet voorbij. En ditis zeg maar.....niet mijn muziek. De generatiekloof is duidelijk als de discussie ontstaat over woorden als sletje en bitches. Ik begrijp er duidelijk niks van vinden zowel Tijs als Sas. Prima. We luisteren verder en ik blijf me, in stilte, verbazen over de teksten. Gelukkig heeft Tijs, na een heel album van LK ook nog andere muziek op zijn afspeellijst...meer top 40 met Ed Sheeran enzo....pffff dat klinkt beter.

We hebben niet ontbeten dus snoepen onderweg van de koekjes, worteltjes en tucjes die we mee hadden. (Tijs blijkt ineens een fan van snoepworteltjes te zijn.....die gaan we vaker kopen....zouden ze dat in Spanje ook hebben?)
In stilte hebben we allemaal bedacht dat we pas in Spanje willen stoppen.

Rond half 2 rijden we dan eindelijk het land van onze eindbestemming binnen. En het rijdt lekker door. Wouter wil helemaal nog niet stoppen. Dus het wordt niet de eerste stop want die is al na 5 km over de grens. We stoppen tegen tweeën bij de tweede stop.
Bij binnenkomst ruiken we de toiletten al. Getver. Maar ja, wat moet dat moet.
Gelukkig ruiken we dat niet in het restaurant. De kinderen hoeven niets...of teveel gesnoept of de geur bij binnenkomst heeft hun eetlust verpest. Ik neem een salade en Wouter een empanada met tonijn....en Sas neemt toch ook maar een appel. Die hebben we ook in de auto maar die zijn groen en deze is heel mooi rood. Het oog wil ook wat zeg maar. Mij hoor je niet klagen...fruit is gezond.

Met gevulde buikjes stappen we ongeveer om half 3 weer in de auto en is het mijn beurt om te rijden. Eerst ff tanken want vanmorgen niet volgetankt omdat het in Spanje goedkoper is. Ff vergeten dat het langs de snelweg altijd iets duurder is...hihi. Maakte dus geen verschil.

We vragen ons af waar al die mensen, waarmee we vanmorgen in de file richting Spanje zijn gereden zijn gebleven. Het is heerlijk rustig op de weg en kan kilometers achter elkaar op de cruise control rijden zonder te remmen. Heel ontspannen.
Dat irritante mens van de tomtom blijft ons nog steeds iedere keer van de snelweg af willen halen. Hebben we soms, zonder dat te weten, aangegeven dat we niet over tolwegen willen? Ff nakijken en ja hoor...hij staat op 'vermijd tolwegen'. We passen dat direct aan en de aankomsttijd floept van 18.37 uur naar 16.21 uur. Dit bevalt ons beter. We vinden haar weer aardig.

Maar toch gaat het even later weer mis. We zijn van de snelweg af en worden een heel nauw weggetje ingestuurd. Over 500 meter zou onze mega camping dan zijn. We kunnen het ons niet voorstellen. En ojee....een tegenligger. Nu moet ik achteruit, omhoog een zijpaadje met allemaal stenen in. Ik probeer het een aantal keren maar de motor slaat steeds af. Dit klusje moet Wouter maar even voor zijn rekening nemen. Gelukkig zijn de mensen in de wachtende auto geduldig. We wisselen van plek, Wouter rijdt zonder moeite, grmbl) achteruit en we kijken op de tomtom wat er is misgegaan. Wat blijkt. Ik heb als straat coma-ruga gekozen maar dat was de plaats. We toetsen het juiste adres in en gaan weer op pad, over 10 minuten zijn we er. Maar nee. We rijden nog een keer verkeerd.

Uiteindelijk rijden we, om 16.35 uur, de camping op. Checken in en krijgen de sleutel van ons huisje in straatje Londres nr. 13. Een erg leuk straatje met aan de linkerkant huisjes en de rechterkant caravans. Dat is leuk. De huisjes tussen de kampeerders, dat hebben we nog niet vaak meegemaakt.

Binnen een uur hebben we de auto uitgepakt, ligt alles op zijn plek en zijn we gesettled. Hier vermaken wij ons de aankomende 2 weken wel.
Even wat huisregels.....niet binnen eten (zeker geen kruimelende tucjes) en liefst ook niet met schoenen/slippers naar binnen. Ennuh....probeer jullie kamertje een beetje netjes te houden....ik eordt onrustig van troep in zo'n kleine ruimte. Waarop ik de krijg "dan houden we toch de deur dicht dan hoef je het niet te zien". Daar kan ik mee leven, ze moeten het ook zelf weten. Maar even later komt fe vraag.. zit er ook airco in onze kamer....nee lieverd, er zit maar 1 airco in dit huisje. Als jullie ook koele lucht willen moet de deur open blijven.
Ik ben dus bang dat ik vaak op mijn tong zal moeten bijten over hun kamertje...maar wie weet bewijzen ze ons het tegendeel.

Ik werk de administratie bij (mijn vreemde hobby tijdens vakanties) Sas helpt mee en Wouter haalt samen met Tijs wat kleine boodschappen. En daarna, zwemkleren aan, insmeren en hup naar het strand. Dat is even een weggetje over steken en nog geen 5 minuten lopen.

De kinderen drapperen hun handdoekjes in het zand en wij onze billen op het terras. Om 18.47 uur stuur ik iedereen een app dat we goed zijn aangekomen en bestellen we een biertje.
Na 1 biertje komen de kinderen uit het water en komen gezellig bij ons zitten. We bestellen nog wat en kletsen gezellig wat. Dan rijst de vraag wat en vooral waar gaan we eten.

Het dorpje Calafell ligt op 10 minuten lopen en langs de boulevard is dat goef te doen. Lekker veel reuring en leven. We lopen langs gezellige terrassen maar die van de restaurants zijn nu, 8 uur, nog vrij leeg. Niet gezellig. We lopen dus maar ff door. Tot de gezelligheid minder begint te worden en we terug lopen.
Ja hoor. Het is nu half 9 en ineens zitten alle terrassen vol. Lekker dan. We moeten duidelijk nog ff inkomen.
Tijs heeft al dagen (of eigenlijk altijd) trek in pizza. We zien een gezellige italiaan en besluiten daar binnen te gaan eten.
Er heerst een gezellige drukte binnen. Eerst krijgen we een tafel in een soort zij (echo) kamer waar we naast een familie van 12 plaatsnemen. Ik kan door het getetter Tijs niet eens verstaan. We vragen een andere tafel. Nu krijgen we een tafel in het restaurant die volgens mij speciaal voor ons halverwege het looppad is neergezet. Maar, we zijn dankbaar en lachen vriendelijk. Tijs en Sas persen zich tussen de tafel en hun stoel maar uiteindelijk zitten we prima.
We bestellen een pizza pepperoni voor Tijs, tagliatelle 4 formaggi voor Sas, risotto voor Wouter en een salade voor mij (helaas bergeten om fotos te maken). Daarbij drinken we een prosecco-sangria en genieten volop.
We zitten zo gezellig dat er zelfs toetjes worden besteld; voornamelijk met chocola. Na dit genot betalen we en lopen rond 22.30 uur weer terug naar de camping. (er staan nog steeds mensen in de rij voor een tafeltje).
Sas duikt direct op bed maar Tijs wil toch weer proberen te winnen met Uno. Gelukkig is het geluk vanavond aan zijn zijde en lukt het hem om 3 van de 6 potjes te winnen. Wouter heeft minder geluk vandaag....de drie andere spelletjes win ik namelijk. Grinnik.

Geschreven door Carmenopreis