De ochtenden zullen steeds starten met een palaver. Ik ben er van uitgegaan dat dit een vakterm uit de zeilwereld is om door te nemen wat en hoe we die dag gaan varen. Toch maar een opgezocht en het is inderdaad een term uit de zeilwereld maar in ons geval was het meer een langdurige bespreking aangezien we geen zeilwedstrijd deden. (Het begrip palaver heeft 3 verschillende betekenissen: 1) gepraat. 2) langdurige bespreking. langdurige bespreking; langdurige onderhandeling. 3) bijeenkomst voor een zeilwedstrijd.
Vandaag is het eerste palaver om 9 uur in Restaurant Edem. De aankomende dagen hoeft alleen de schipper bij het palaver te zijn maar omdat dit de eerste keer is wordt de hele familie verwacht. Iedere schipper stelt zichzelf en zijn/haar medereizigers voor zodat we elkaar al een beetje leren kennen. Samen met nog een gezin zijn wij de enige zonder zeilervaring, alleen heeft het andere gezin de hele reis een schipper mee aan boord, wij alleen de eerste dag, vandaag dus. Bert, de flottieljeleider gaat vandaag mee met ons als onze schipper. We vertrekken laat, rond 12 uur en de haven van bestemming is Agia Marina op een eilandje aan de overkant van Athene. Op onze route ligt een vaargeul en het is belangrijk om die loodrecht over te steken en heel goed op te letten op het ‘verkeer’ van links en rechts. We hebben vorige week geleerd dat wanneer je een boot ziet die de horizon opeet, die harder vaart dan jij en voor je langs zal kruizen. Soms geloofden we dat niet omdat die boot vaak nog zo ver weg was….maar verdomt, het klopte steeds. Wouter doet het ontzettend goed en brengt ons veilig aan de overkant.
De eerste helft van de tocht gaat prima maar na enige tijd begin ik toch wat misselijk te worden. De zee gaat best te keer en vooral als ik wat moet doen beneden in de kajuit wordt ik niet echt blij. Bert vraagt om een zeker moment of ik de lunch wil gaan bereiden. Wat ben ik blij dat ik vanmorgen de kinderen nog op pad hebben gestuurd om bij de bakker allerlei kant en klare bladerdeeg hapjes te halen. Ik moet er niet aan denken om langer dan noodzakelijk benedendeks te zijn.
Ergens na de lunch gaat het mis met mij, ik geef mijn lunch aan de vissen en ga plat met mijn ogen dicht. Tot we zijn aangemeerd doe ik niet meer mee. We gaan niet aanmeren maar blijven vanavond voor anker liggen. Naar de kant moet je met een dinghy (bijbootje, soort Zodiac). Onze schipper gaat als eerste van boord, die gaat het restaurant regelen voor vanavond. Tijs brengt hem aan wal.
De kinderen vermaken zich verder op en rondom de boot en Wouter en ik gaan met de dinghy aan wal om wat boodschapjes te doen. Als we daarmee klaar zijn is het al bijna 20.00 uur, de tijd dat we worden verwacht bij Restaurant Faros. Ik besluit daarom aan wal te blijven terwijl Wouter de boodschappen naar de boot brengt en de kids ophaalt. We zitten weer aan tafel met Birgit en haar kinderen. Het klikt tussen onze en haar kinderen dus dait is prima. We proosten weer met 5 grote biertjes en eten ook weer een mix van Griekse lekkernijen. De meeste jongeren van de groep hebben elkaar al gevonden en zitten samen aan een tafel. Na het eten gaan ze samen nog een ijsje halen en vragen aan onze tafel of ze ook mee willen, dat willen ze wel dus gaan ze gezellig mee. Uiteindelijk gaan ze samen ook nog ergens wat drinken. Net als één van de vaders de kids wil ophalen komen ze weer terug. In twee keer varen keren we bootwaards voor een hopelijk lekker nachtje slapen.

Geschreven door Carmenopreis