Vandaag komen we wat traag op gang en daardoor zijn we met alles wat later dan misschien handig was geweest.

Het plan voor vandaag is om een wandeling te maken. Hiervoor fietsen we eerst weer naar Vaduz en vanuit daar pakken we de bus naar Malbun, een plaatsje hoger in de bergen.

In Vaduz lopen we, onderweg naar de bushalte, langs allerlei kunstwerken. En stoppen we bij een bakker om wat te kopen voor de lunch. Bij het zien van al het lekkers nemen we voor nu ook al iets mee.

We hebben de bus van 12.15 uur en het ritje naar boven duurt ongeveer een half uur. De halte is bij een stoeltjeslift die nog weer hoger de berg opgaat. We gaan ons, bij een kopje koffie beraden welke route we gaan nemen. Er is helaas geen tussenweg tussen een simpele route van 45 minuten naar beneden en een heftige route van 5 uur. Ik wil het eerste liever niet maar de tweede is voor ons ook geen optie. Dan zien we dat een wandeling naar de nenziger himmel (waarvan wij de hele tijd dachten dat het de 9e hemel betekent, maar dat is niet zo) 1,5 uur lopen is. Wouter checkt wat het is en het blijkt een mooi uitzichtspunt te zijn. Okay, daar gaan we heen.

Eerst met de skilift ophoog. Bovenaan genieten we op een bankje van het uitzicht en onze lunch. En dan starten we vol goede moed aan de hike. Het is prachtig met steeds weer een mooier uitzicht. Dan weer door een dennenbos, dan weer over een weide (we voelen ons Heidi en Peter) en vervolgens weer langs een smal rotspad. Maar het valt ons op dat we heel veel naar beneden lopen. Hoe komen we dan bij dat mooie uitzichtpunt. We moeten dan toch ook weer een keer omhoog.

De route aanduiding laat zo nu en dan te wensen over waardoor we ook twijfelen of we nog wel op de goede route zitten. Maar dan helpt google ons weer op het goede pad. Onderweg passeren we zelfs de grens met Oostenrijk, die telt ook mee als we gaan tellen in hoeveel landen we deze reis zijn geweest.

Na ruim anderhalf uur lopen zitten we ergens in een dal, het dal met huisjes waar we al diverse keren op neerkeken en tot onze stomme verbazing is dat de Nenziger Himmel. Waar wij dachten uitzicht vanaf hoog naar laag te krijgen is het uitzicht juist van laag naar hoog. Ietwat teleurgesteld lopen we naar de huisjes toe. Wel begeleidt door de magische muziek van tientallen koeienbellen die de koeien in de omgeving voortbrengen. De horeca is jammergenoeg gesloten maar dat is maar goed ook want op het bordje zien we dat de wandeling terug ongeveer drie uur in beslag zal nemen. Getver, wordt het toch nog een hike van 5 uur.

Gelukkig stroomt er hier op diverse plaatsen heerlijk koel bronwater uit de kraan waar we onze flesjes mee vullen. En zo beginnen we om 4 uur aan de wandeling terug. Die gezien de daling die we eerder maakten, nu voornamelijk omhoog gaat. Het zonnetje brandt dus het is nog ontzettend warm ook. Maar, langzaam maar gestaag trotseren wij deze berg. Weer met prachtige uitzichten, door een dennenbos, weer over een weide en ook weer langs een smal rotspad. Wouter zijn knie vindt dit niet heel erg fijn maar gelukkig heeft hij zijn wandelstokken mee, die helpen.

Onderweg zien we nog wel een Alpenmarmot en een moeder met zoon die hun paarden de bergen in helpen. En zo komen we na 2 uur terug bij de skilift. We weten al dat die niet meer gaat maar vanaf hier start de makkelijke route van 45 minuten over een goed begaanbare weg. Maar ook hier lopen we tegen obstakels aan, in de vorm van drie grote stieren met enorme hoorns, die staan midden op de weg. We kunnen geen andere kant op dan er langs met een zo groot mogelijke boog. Ik ga voor en Wouter komt achter mij aan. Even maakt de stier een drijgende beweging en snuift kwaadaardig en Wouter is even bang dat hij zijn wandelstokken moet gebruiken. Maar gelukkig komen we er zonder kleerscheuren langs. Helaas durfde ik geen foto te maken.

We vervolgen onze weg om even later weer tegen een kudde koeien met hoorns op de weg te stuiten. Hier kunnen we wel een alternatieve route door het weiland kiezen en dat doen we dan ook. Ook in dit dal klinken weer de magische koeienbellen die samen muziek vormen.

Moe maar voldaan lopen we om 19.00 uur Malbun weer binnen en het eerste dat we doen is de tijd van de bus checken. Het zal toch niet zo zijn dat we de laatste bus naar beneden hebben gemist. Maar gelukkig, die gaat nog tot 21.11 uur. We kunnen dus nog gerust hier wat eten en drinken.

Dat doen we op het dakterras van een hotel naast de bushalte. Eerst een heerlijk koud biertje en dan kiest Wouter de rundersteak en ik ga voor een kalfssnitzel. We concluderen dat we deze wandeling niet hadden willen missen maar dat 5 uur wandelen voor ons toch te gortig is, maar dat wisten we eigenlijk al.

We drinken nog een koffie, betalen de aardige serveerster die hier in traditionele kleding bedient. Gelukkig kunnen we beneden in de hal op de bus wachten want de temperatuur is nu drastisch lager en daar zijn we niet op gekleed. De bus komt zeer op tijd en brengt ons terug naar Vaduz. Waar het gelukkig een stuk warmer is. We lopen naar onze fiets, het is nog niet zo donker als gister en we fietsen lekker door. En zo rijden we even over 10 uur de camping weer op. Weer een dag voor in de boeken.

Geschreven door Carmenopreis