We hebben om half 9 afgesproken aan de ontbijttafel en de wekker om 7 uur gezet. Bah, weer een wekker, en dit keer voor iets minder leuk dan gister.
Maar we stappen er toch maar uit en gaan ons douchen en aankleden en de tassen inpakken en naar beneden sjouwen.
Ik stuur een app naar Sasha....geen antwoord. Ik stuur een app naar Tijs....geen antwoord. Dan bel ik maar eens naar Sas.....geen antwoord. Ik bel dan maar even naar Tijs.....geen antwoord. Die zijn duidelijk nog niet wakker. Ojee, wat nu. Er slaapt nog iemand op onze verdieping dus ik kan ook niet erg hard op de deur gaan bonzen. Ik loop er toch even heen en klop zachtjes op de deur. Geen reactie. Ik voel even....ja, ze hebben hem op slot gedaan. Ik ga terug naar onze kamer en pak verder in. Even later probeer ik het nog eens en dan hoor ik wat gestommel. Tijs doet met een slaperig hoofd de deur open, Sas ligt zelfs nog te slapen. Het is inmiddels 8 uur. Ik maan ze beide dat ze op moeten schieten en help ze hier en daar met inpakken. Wonder boven wonder lukt het ons (op Sas na) om rond half 9 aan tafel te gaan. En de auto is grotendeels ingepakt.

Het ontbijt is hetzelfde als de dag daarvoor en iedereen eet wat ie lekker vindt. Daarna is het dan toch echt tijd om te gaan. We nemen uitgebreid afscheid van Johan, Gerda, Shannon en Britt. Zij gaan vandaag hun caravan ophalen en een camping zoeken ergens aan de kust. Zij hebben de vakantie lekker nog in het verschiet. Wij stappen in om richting huis te rijden, ook wel weer lekker. In tegenstelling tot wat we normaal doen hebben we nog geen hotel geboekt voor een tussenstop. We besluiten door te rijden en te kijken hoever we komen....misschien rijden we wel helemaal door naar huis.

Ik begin met rijden. En mijn doel is de brug bij Millau. Daar wil ik wel eens overheen rijden. Alles gaat voorspoedig ff voor enen rijden we vlakbij Millau. Maar eigenlijk moeten we tanken. De afgelopen kilometers geen enkele benzinepomp te bekennen geweest. Ik ga echt niet die brug op met het risico dat ik de overkant niet haal. Vlak voor de brug gaan we daarom maar van de snelweg af op zoek naar een benzinepomp. Direct onderaan vinden we er ook één maar die is onbemand en ons pasje werkt om een vage reden niet. Dat is jammer. We toetsen dit vraagstuk in onze navigator in en zien dat de volgende benzinepomp op 16 minuten hier vandaan is, in Millau. We dalen de berg af richting het stadje en hebben onderweg een prachtig uitzicht op de brug waar ik zo graag overheen wilde rijden. Maar dit is misschien nog wel veel beter.

In het stadje vinden een pomp bij een Super U. Maar voordat we gaan tanken moeten we eerst allemaal heel nodig plassen. Wat blijkt....geen toilet. Lekker dan. Dan ook niet tanken. We besluiten aan de andere kant de berg weer op te gaan richting de snelweg en daar dan een benzinepomp op te zoeken. We vinden er één met een prachting uitzicht. Daar eten we ook gelijk een broodje en Tijs als toetje (op de valreep) nog een crépe.

Met een volle tank neemt Wouter het stuur weer over en gaan we weer op weg tot de volgende tankbeurt. Het valt ons op dat deze route wel een stuk mooier en minder saai is om te rijden dan de route du soleil. Vlak voor Parijs tanken we weer en neem ik het stuur weer over. In Parijs volgen we de bordjes die de snelste route aangeven, dat is in ons geval BP 6b.
Bij onze laatste stop heeft Wouter koek gekocht en hij zegt nu dat de eerste die de eiffeltoren ziet een koekje mag. Ik zeg dat ik niet meedoe omdat ik op de weg moet letten, dat is als spannend genoeg. Maar op een gegeven moment kan ik er echt niet onderuit, ik zie de Eiffeltoren recht voor me en vraag....uh, is dat 'm niet? De achterbank is het er niet mee eens dat ik nu heb gewonnen....ik deed tenslotte niet mee. Gelukkig is Wouter in een goede bui en krijgen we allemaal een koekje.

Verder gebeurd er niet veel spannends meer in de auto. Sas en Tijs luisteren naar hun eigen muziek en wij vreten kilometers terwijl het om ons heen donker wordt. Het nieuws van de aanslag in Barcelona komt maar vaag bij ons binnen. Ergens in Noord-Frankrijk, vlak voor Lille, besluiten we maar te stoppen omdat we anders misschien niets meer te eten kunnen krijgen. Het is ff voor 10 uur en we kunnen gelukkig nog net een warme maaltijd bestellen. Niet erg gezellig in een bijna lege zaak waar de mensen alles aan het opruimen zijn. Goede reden om niet al te lang te blijven. Hup in de auto, tanken en weer door.

Ergens tussen Parijs en Lille hebben we besloten om toch naar huis door te rijden. De navigatie geeft aan dat we daar rond kwart voor drie zullen zijn. Het is nu 23 uur. Pffff. Het lukt me om in slaap te vallen dus van het grootste gedeelte van België maak ik weinig mee. Vlak voor de grens wordt ik weer wakker en bij Hazeldonk besluiten we te stoppen voor een kop koffie om weer ff bij te trekken. De vermoeidheid begint toch toe te slaan. De laatste 2 uur lijken een eeuwigheid te duren maar langzaam komen we steeds dichterbij en precies om kwart voor 3 rijden we de straat in. Daar aangekomen poetsen we nog net onze tanden maar dan duiken we moe maar voldaan ons eigen bedje in....we zijn weer thuis.

Geschreven door Carmenopreis