Vandaag mogen de kinderen uitslapen....en dat doen ze. Zelf zijn we rond 8 uur wakker maar blijven ook wat langer liggen. Maar de kinderen spannen de kroon. Lang slapen en daarna in bed lezen.

Op een gegeven moment geef ik aan dat ze eruit moeten komen om ff naar het zwembad te gaan. Vanmiddag gaan we tenslotte naar Vilafranç del Penedés.

Ze komen er inderdaad uit en we gaan ontbijten. Wouter heeft vandaag allemaal zoete dingen gehaald. Ze vinden bijna alles lekker. Ik proef ook van alles maar eet toch een croissant en yoghurtje.

De kinderen trekken hun zwemkleding aan en smeren zich in. Alles supertraag.

Wij zitten op de veranda wat te lezen en te kijken naar de overburen die hun caravan aan het inpakken zijn. Blijkbaar hebben de kinderen geen zin om te zwemmen want die liggen weer op bed met boek en mobiel. Wij gaan ff op het terras een kop koffie drinken.

Als we terugkomem vraagt sas of we een spelletje gaan spellen. Met zn drieën spelen we skipbo. Tijs wil niet meedoen maar vervangt mij wel even als ik een lunch maak van kaas, worst, salade en brood. Daarna zit ie er alleen maar bij om een beetje te geinen.

We houden de spelletjes voor gezien en maken ons gereed om weg te gaan. We rijden via Sant Sadurni d'Anoia. Hier zijn veel wijnhuizen en we stoppen bij Canals & munné omdat daar wordt aangegeven dat ze open zijn. We proeven 4 verschillende cavas en kopen er uiteindelijk 3.

We vervolgen onze weg naar Vilafranç en daar aangekomen parkeren we in dezelfde parkeergarage. Als we nu weer boven komen is het aanzienlijk drukker dan de vorige keer. We zien al vele castellers rondlopen en volgen ze omdat we niet weten waar het straks plaats gaat vinden.

We zien dat er naast de castellers van hier, met groene shirts, ook andere zijn. De rode joves uit Vals die we eerder zagen en met blauwe shirts een groep uit Barcelona.

Hier gaat het behoorlijk vlotter dan de vorige keer en voordat we het weten volgen de torens elkaar op. We zien iedere groep 2 torens bouwen. We staan practisch tussen de blauwe, zo dichtbij. Ik hou iedere keer mijn hart vast als de kleinsten langs de wiebelige toren omhoog klauteren. En ik klap opgelucht als ze boven zijn en het afbouwen weer begint. Alle castellers kijken geconcentreerd tijdens het bouwen maar lzodra de persoon die boven hen staat weg is verschijnt een trotse lach op ieders gezicht. Het is weer gelukt en goedgegaan.

We gaan het stadje in en komen in een levendig gedeelte met veel winkeltjes, dit hebben we vorige keer helemaal niet gezien. Uiteraard moet er even worden gestopt in een plaatselijk wijnwinkeltje. Daar kopen we o.a. een Sangre de Toro uit 1971. De verkoper zegt aarzelend dat hij geen garanties geeft voor de kwaliteit.

We lopen verder naar de pintxosbar Lizarran. Dit keer kunnen we op het terras zitten. We smullen weer heerlijk van al het lekkers. Een aantal dingen zijn hetzelfde maar er zijn ook wat nieuwe dingen. Het is nu ook wat drukker dus er komt ook wat meer warms uit de keuken.

Rond een uur of half 10 lopen we weer richting de garage om terug naar de camping te rijden.

Geschreven door Carmenopreis