Om half zeven worden we wakker, Wouter en ik dan. De kinderen zijn nog ver weg in dromenland. De bult op mijn hoofd valt gelukkig mee. We blijven nog lekker liggen en ik schrijf ondertussen mijn eerste blog...

Rond half negen komen we in beweging en maken de kinderen wakker. Snel ff douchen, tandenpoetsen en aankleden. En om 9.10 uur (verbaasd) zitten we in de auto. Eerst even naar Leclerc om te tanken en voor een ontbijtje.
Maar ja, zo'n supermarché ben je niet 1 2 3 uit. In de auto delen de kinderen de selectie van 5! donuts die ze als ontbijt hebben gekozen en eten wij ons yoghurtje met croissant. Om 10 uur start dan onze reis met bestemming Sète.

Het weer is mooi en, in tegenstelling tot gister, genieten we van de omgeving....de druivenranken van de Bourgogne. Over de A31 doen we ongeveer een half uurtje om van Dijon naar Meursault te rijden. Twee jaar terug deden we daar vier dagen over...

Wouter rijdt en alles gaat voorspoedig. Rond 11 uur rijden we bij Lyon. En daar ging het mis. Enkele kilometers voor Lyon wilde de tom tom ons van de snelweg halen. We negeerden haar een aantal keer maar ze bleef volhouden. Geïrriteerd zetten we haar uit.
Hierdoor nemen we niet de afslag naar de A46 richting Marseille maar belanden in een file op de A6. Balen. We geven de tomtom toch maar weer het woord en het lijkt wel of ze ons een lesje wilt leren. Na 2 uur!!! zitten we aan de andere kant van Lyon op de D307. De temperatuur buiten stijgt behoorlijk maar in de auto ontwikkelt zich een donderwolk. Niet alleen op de achterbank....ook ik merk dat ik het na een uur vertraging niet leuk meer vind. De vrolijke stemming van gister en vanmorgen is even ver te zoeken. Alleen Wouter blijft, zoals we gewend zijn, rustig en positief. "....zie je dat gebouw? Mooi toch...? had je anders nooit gezien....". En zo nog wat uitspraken.

De D307 volgen we 20 km omdat we hebben gezien dat er op de A7 ook vertaging was. Bij Vienne gaan we de A7 weer op en daar stoppen we bij de eerste pomp...want ik moet plassen! Opgelucht door de sanitaire stop en het feit dat we weer op onze route zitten past ons humeur zich langzaam wat meer aan aan het weer. We hebben geen zin in koffie en gaan dus direct weer door. Ik stap rond half 2 achter het stuur.

Op Google hebben we gezien dat er een beste file staat bij Valence, 27 minuten vertraging. Daar hebben we geen zin in dus verlaten, omstreeks 14.00 uur, voor Valence, bij afslag 13 wederom de snelweg om verder te gaan via de route national. Ons doel is om voor 16.00 uur bij Orange te zijn.

We rijden over de Rhône de Ardeche in en volgen die route gedurende zo'n 30 km. Vervolgens steken we weer de Rhône over, de Drôme in. Nu duurt het niet lang meer voordat we weer op de A7 zitten. En ja hoor....om 15.45 uur zijn we bij Orange. We hebben de file omzeilt en alles gaat weer volgens plan. Om 17.00 uur....1 uur later dan verwacht ...maar anderhalf uur eerder dan Tomtom gedurende de dag aangaf komen we, allemaal weer vrolijk, aan bij hotel Terra Gaïa in Séte.

We checken in en krijgen kamer, of eigenlijk suite, 403. Het is een vrij nieuw, modern hotel. Wij vinden het veel mooier en vooral schoner dan het hotel van gister. Maar de kinderen denken daar anders over....ze vragen zich af waar zij moeten slapen. Er staan alleen een 2 persoonsbed en een bank. Dat van gister was veel beter....

Gelukkig is hier ook een zwembad dus de stress van de dag kan ff worden weggespoelt. Sas gaat deze keer ook mee. Samen hebben ze dikke pret.

Nadat ze weer zijn aangekleed lopen we naar het strand op zoek naar het restaurant wat ons door de receptie is aanbevolen: La ola. Dat blijkt een gezellige strandtent te zijn. En ook al hebben we niet gereserveerd we krijgen toch de volgens de eigenaar mooiste tafel van het terras.

We krijgen de kaart en de kinderen kiezen wat ze willen eten. Tijs wil leren vis lekker te vinden dus bestelt gambas. Sas en ik mosselen en Wouter dorade. Zo, dat is gedaan nu snel naar de zee. Vooral Tijs is super enthousiast en kan niet wachten om een duik te nemen. Ondertussen bestellen Wouter en ik een borrelplankje en rosé. Alle drama van vertraging enzo zijn we allang vergeten. Nu genieten we van het moment.

Tijs eet twee gambas, wat mosselen en een stukje dorade. Een prima start voor zijn vis-eet-challenge. Sas komt ook een heel eind met haar pannetje.
Snel rennen ze naar de zee voor toch nog een plons terwijl wij onze borden nog leegeten. We besluiten daarna te betalen...een toetje kunnen we onderweg terug nog wel doen.

En dat lukt....de eerste portie churros van deze vakantie is een feit. Er zullen nog vele volgen denk ik.

Geschreven door Carmenopreis