Vandaag rijden we, als alles weer is ingepakt en we zijn uitgecheckt, via een route door de bergen weer naar de kust. Ik begin achter het stuur en de eerste stop is Siurana, een dorpje 8 kilometer via een slingerweggetje een berg op. De moeite waard en mooie vergezichten. Dit is het laatste dorpje dat op de Moren is terugveroverd, er wonen nu 25 mensen. Er zijn 2 bar/restaurants waarvan er 1 te koop staat. Bij de enige die open is drinken we koffie. Dan gaan we weer op pad. Eerst de 8 kilometer terug naar de route en dan door naar Falset.

Daar komen we om half 2 aan. Er is nog een wijnwinkel open maar Wouter ziet door de bomen het bos niet en weet niet wat hij moet kiezen. We wandelen het dorp in via de hoofdweg waaraan terrasjes staan. Maar we zien het niet zo zitten om langs de weg te gaan eten. Dus lopen we door het dorpje naar het vvv kantoor. Daar vertelt een vriendelijke, vermoedelijk Duitse meneer, wat er allemaal te doen is in de omgeving. Hij vertelt ook dat de restaurantjes in dit dorp zich echt langs die hoofdweg zijn gesitueerd. We wandelen door het saaie oude centrum en als we uitkomen bij de parkeerplaats waar de camper staat zegt Wouter dat we ook door kunnen rijden. Zonde van de tijd om hier ergens te gaan eten wat we niet leuk vinden.

Natuurlijk, dat kan en dat doen we ook. In de auto zien we dat het plaatsje El Pinell de Brai, waar we graag een wijnkathedraal willen bezoeken, op 40 minuten rijden is. En bovendien heeft deze cathedraal ook een restaurant. Dat is het volgende plan en we gaan weer op pad.

We rijden niet meer door de bergen maar over een 80 kilometer weg dus het rijdt lekker door. Volgens plan zijn we in een dorpje van niks waar we naar de wijnkathedraal* rijden. Een imposant gebouw midden in een soort woonwijkje, we kunnen gewoon langs de weg parkeren.

Als we binnenkomen horen we dat het restaurant op de tweede verdieping is, daar gaan we direct naartoe. Het is een enorme zaal waar slechts 1 tafeltje van 4 bezet is. Niet erg gezellig maar gezien het tijdstip gaan we toch maar zitten.

Net als gister werken ze ook hier met een dagmenu, alleen kost die hier 31,50. We krijgen daarvoor maar liefst 4 voorgerechten: een cannelloni met een (bruine) bechamelsaus, croquetje van bacalau, vitello tonnato en een soort aardappelsoep met een op lage temperatuur gekookt ei. Eigenlijk zitten we na dit alles al vol maar dan komt het hoofdgerecht nog. Wouter koos voor eend en ik voor iets van spare-ribs (voor mijn gevoel 3 stukken van een kilo). We delen de hoofdgerechten maar het is erg veel. En natuurlijk zit er ook nog een toetje bij het dagmenu, een soort van grand dessert van een taartje, een pudding (nog bevroren), een chocoladekoekje met gepofte rijst en een aardbei in chocola gedoopt. We eten niet alles op en toch voel ik me niet lekker en opgeblazen van zoveel (veel te veel) eten.

We betalen de lunch en besluiten geen rondleiding meer te doen. We gaan lekker naar de camping. Camping Estanyet in Les cases d'alcanar. We rijden de camping op en er komt al direct iemand naar ons toe. We lopen mee naar de receptie en we checken in. Bij de receptie vragen we of ze de ACSI-kaart accepteren. Dat doen ze wel, maar niet als je via de website hebt gereserveerd zoals wij hebben gedaan. Dat is pech.

Terwijl we inchecken komt de, wat wij denken eigenaar, erbij staan en we raken aan de praat. Hij legt ons van alles uit met verschillende kaarten, waar we heen kunnen om te fietsen en wat we dan moeten bezoeken. Heel enthousiast. Deze meneer brengt ons ook naar onze plek. Als we net staan en de achterdeuren openmaken om de spullen uit te pakken komt hij weer terug op zijn elektrische stepje. Zijn, wat wij denken, zoon heeft hem vertelt over onze ACSI kaart en daarom krijgen we geen korting maar een upgrade naar een luxere plaats, met uitzicht op zee. We danken hem, dat is zeer vriendelijk.

We verplaatsen de camper en installeren ons. Dan gaan we de buurt verkennen, aan de wandel. Langs de zee is een brede boulevard waarlangs we in 15 minuten naar het dorpje lopen. Het is vannacht noche de San Juan, en dat is hier feest. Op de boulevard maar ook op het strand, zetten gezinnen tafels en stoelen neer en uiteraard komt er allemaal eten op tafel. Het is gezellig druk. Ook in het dorpje is het bedrijvig met vooral Spanjaarden, weinig toeristen. Bij de haven zien we een dj booth staan en op het programma lezen we dat het hier tot 6 uur morgenochtend feest zal zijn.

We lopen terug langs de boulevard die steeds drukker wordt. Op de camping is vanavond live muziek en daar gaan we gezellig even heen. Een Argentijns duo die, op sommige valse noten na, best aardig zingt. Om 12 uur is het klaar en we twijfelen nog even om de boulevard weer op te lopen maar doen het toch niet. Om kwart voor zes wordt ik wakker en loop richting de toiletten onder het genot van de muziek uit de haven die je nu goed hoort. Precies om 6 uur wordt het stil en ik val gelukkig weer in slaap.

*De wijnkathedraal in El Pinell de Brai, ook wel bekend als de "Catedral del Vi", is een opmerkelijke architectonische en culturele bezienswaardigheid in de regio Tarragona, Spanje. Het werd ontworpen door de beroemde Catalaanse architect Cèsar Martinell en werd voltooid in 1922.

De wijnkathedraal is eigenlijk een wijncoöperatie die is opgericht om de lokale wijnproductie te ondersteunen. Het gebouw zelf is gebouwd in de stijl van het Catalaanse modernisme, met opvallende kenmerken zoals bogen, gewelven en uitgebreide decoratieve details.

Geschreven door Carmenopreis