We gaan weer op pad en deze keer niet met de camper. We vliegen naar Helsinki. Wouter moet daar maandag voor zijn werk zijn dus we hebben besloten er een weekendje aan te plakken samen.

Helsinki, niet een citytrip die op mijn bucketlist stond maar het is altijd leuk om samen op pad te gaan.

We vliegen om 9.45 uur, er is een tijdsverschil van een uur, we komen aan om 13.00 uur lokale tijd (12.00 uur onze tijd). Tijdens de landing vertelt de piloot dat het min 3 graden is, brrr. En ja hoor, door het vliegtuigraampje zien we de met sneeuw bedekte sparren. En toch kijk ik er naar uit.

De reis ging snel en we maken een nette landing. Ik reis alleen met handbagage maar Wouter heeft een wat grotere koffer mee die we gaan ophalen. Daarna lopen we naar het treinstation, dat ligt heel veel dieper en we gaan met een lange roltrap naar beneden.

Op het perron kopen we een kaartje en niet veel later komt de trein. We nemen plaats aan een raampje. We zien mensen met mutsen en kinderen met skipakken aan. En onderweg het besneeuwde landschap. Grappig om totaal niets te verstaan van wat er om je heen wordt gepraat.

Aangekomen in Helsinki lopen we het station uit, zoeken op Google hoe we naar het hotel moeten lopen en trekken onze koffers door de sneeuw achter ons aan. We lopen langs hoge gebouwen zoals in menig grote stad. Veel verschillende bouwstijlen en wat hoogte verschil, het is hier niet vlak.

Bij het hotel aangekomen checken we in en gaan naar de 5de verdieping naar onze kamer. Het is een mooi modern hotel en dito kamer. We laten onze spullen achter en vertrekken weer naar buiten. Vanmiddag blijven we in de buurt van het hotel om hier de wijk te verkennen. Anders dan dat we naar Kampi gaan hebben we geen plan.

Kampi is een winkelcentrum zowel boven als onder de grond en nog dieper omlaag is een bus- en metrostation. We gaan eerst helemaal naar boven en nemen plaats aan het raam in een restaurantje. Daar bestellen we een biertje en kijken uit over een niet zo'n mooi plein. Het meisje dat ons bediend heeft de ene kant van haar hoofd kaal geschoten en de andere helft is lang haar wat ze blauw heeft geverfd. Dat zie je hier heel veel, blauw of roze haren. Ze geeft mij door haar gedrag een beetje ongemakkelijk gevoel, terwijl ze wel vriendelijk is. Bij binnenkomst hoorde ik de ober al spaans praten met de kok. Deze ober kwam langs ons tafeltje lopen en vroeg ons waar we vandaan kwamen. Hij reageert enthousiast als hij hoort dat we uit Nederland komen en begint direct over voetbal. Als ik hem vraag waar hij vandaan komt vertelt hij dat hij uit Spanje komt, uit Madrid. Hij is een enthousiaste verteller en praat heel vlug. En legt ons onder andere uit dat de Finnen in tegenstelling tot bijvoorbeeld Nederlanders, heel gesloten en wat stug zijn. Grappige vent. We rekenen af, 14 euro voor 2 biertjes, en vervolgen onze weg door het winkelcentrum vol met bekende en minder bekende winkels. Steeds verder naar beneden tot we ondergronds wandelen. Ergens gaan we weer omhoog en stappen op een andere plek naar buiten dan waar we binnen kwamen.

We hebben een tip gehad om ergens bovenin een gebouw van het uitzicht te genieten en tevens een bezoekje te brengen aan het toilet. Wouter dacht dat dit bij Sokos, een ander winkelcentrum, was dus daar lopen we heen. Bij binnenkomst doet het me denken aan de Bijenkorf omdat we direct op de parfum afdeling zijn. We zoeken snel de lift op en gaan naar de bovenste verdieping. Daar zit een restaurant, waar Wouter tijdens een eerder bezoek al eens heeft gegeten. We gaan op zoek naar het toilet wat niet bijzonder is als Wouter erachter komt dat het een ander gebouw was wat er werd bedoeld. We stappen weer in de lift, die niet stopt op de verdiepingen van het warenhuis, dus die slaan we over.

We moeten naar de Torni toren en die is hier ook vlakbij. Onderweg komen we langs nog een winkelcentrum Forum, ook daar gaan we even naar binnen. Ik heb bedacht dat ik een leuke muts met bijpassende handschoenen wil kopen. Mijn verwachting was dat het hier vol zou staan met winkeltjes die dat verkopen maar dat blijkt niet zo te zijn. En ook in dit winkelcentrum zien we het alleen bij Intersport. Laat maar, ik doe het wel met de twee verschillende kleuren handschoenen die ik mee heb, die voldoen prima.

We stappen het winkelcentrum weer uit en wandelen door naar hotel Torni. Ook daar gaan we direct met de lift naar de 12de en via een wenteltrap door naar de 13de verdieping. Op beide verdiepingen zit een bar en op de 13de ook een terras. Daar stappen we op en kijken uit over de hele stad met in de verte de zee. Wouter maakt wat foto's en dan gaan we snel weer naar binnen. Nu nog even langs het toilet, daar heb je namelijk je privé uitzicht.

Het is druk in de bar en er is geen plekje vrij bij een raam dus we gaan weer met de lift naar beneden. Onderweg hiernaartoe zagen we twee wijnbarren en daar kiezen we er een van uit, de Italiaanse wijnbar. Daar nemen we allebei een rode wijn uit Piemonte, alvast een voorproefje voor onze zomervakantie. En daarbij een gemengd kaas en vleesplankje.

Eerder vandaag had Wouter al een tafeltje gereserveerd bij restaurant Lappi, een typisch Laps restaurant. Nu zitten we een beetje op Google te zoeken naar een jazz café en tijdens die zoektocht komen we erachter dat het restaurant in deze zelfde straat ligt en dat ons hotel hier ook niet ver vandaan is. We zouden anders dezelfde, langere weg terug zijn gelopen. Tot onze schrik zien we dat het al 6 uur is en we hebben om 7 uur gereserveerd maar willen nog even langs het hotel.

We rekenen af en wandelen langs het restaurant naar ons hotel en even later lopen we weer terug. Gelukkig is mijn jas warm genoeg want het is best koud.
In het restaurant worden we verwacht en naar onze tafel begeleidt. De bediening heeft klederdracht aan en we zitten op oncomfortabele harde houten stoelen.

Ook hier is het meisje wat ons bediend zeer vriendelijk maar stug, geen humor. Ze geeft ons de menu kaart en een fles water. Naast ons zitten twee Aziatische jongens te eten en daarbij zeer onsmakelijk te smakken, het smaakt ze vast zeer goed maar hopelijk zijn zij klaar voordat wij ons eten krijgen.

We drinken eerst een Finse wijn gemaakt van bessen, zoet en daarna maken we onze keuze van de kaart; Wouter de rendierbout en ik rendierstoof. En dat blijkt geen verkeerde keuze, het is allebei heel lekker. Dan kiezen we toch ook nog een toetje, zowel de Lapse als de Finse kaas. De ene wordt geserveerd in melk met kaneel en de ander met een hartig melkbrood erbij. Allebei best lekker. We rekenen af en lopen terug naar het hotel.

Geschreven door Carmenopreis