Zo, ik word een beetje brak wakker. Zal dat iets met die biertjes van gister te maken hebben? Ik draai me nog even om maar moet er op een gegeven moment uit. We hebben om 11 uur een ticket voor La Mezquita en voor die tijd krijgen we nog een heerlijk ontbijt. We kunnen lekker buiten op het terras ontbijten. Huisgemaakt brood en jam, yoghurt met honing en nootjes jus d'orange met appelsap. Heerlijk, daar knap je van op.

Nog even naar de kamer voor de laatste dingetjes en dan gaan we op pad. We zien het stel dat na ons kwam ontbijten naar binnengaan met hun eten, het is gaan regenen. Wij Hollanders zijn wel wat regen gewend en stappen, zonder paraplu naar buiten. Maar na een tijdje regent het toch wel dusdanig hard dat we even schuilen onder de luifel van een barretje.

Vanaf hier is het nog 7 minuten lopen dus we moeten wel een keer door. Als het lijkt dat het wat minder hard regent stappen we onder de luifel vandaan en lopen verder.
En zo komen we, op tijd maar wel nat, aan bij La Mezquita. Gelukkig is het verder niet koud dus geen probleem.

We gaan naar binnen en worden overdonderd door de grootsheid en het enorm aantal bogen. We wandelen er op ons gemak doorheen. Prachtig, indrukwekkend.

Als we alles hebben gezien stappen we weer naar buiten waar het inmiddels weer droog is. Uiteraard denken we vandaag een aantal keren terug aan vorige week. Wat was het een mooie dag. En net als vorige week begint de dag met regen en eindigt met stralende zon.

We lopen nog even de brug over de rivier op om de eilanden in de rivier te bekijken . Erik vertelde ons gister dat er veel vogels, waaronder de ijsvogel, leven op die eilanden. Ik tuur en tuur en als ik het bijna heb opgegeven zie ik er niet 1 maar 2, op een tak onderaan de brug zitten. Helaas krijgen we ze niet goed op de foto maar we hebben ze gespot.

Nu kunnen we terug naar ons hotel en pikken de auto op. Daar ziet Wouter dat er een enorme deuk zit in de deur, alsof we ergens langs geschampt zijn. Dat is gek, geen idee hoe dat kon gebeuren. We denken dat dit in Sevilla moet zijn gebeurd. Maar als we dit zelf hadden gedaan hadden we dat doorgehad. Dus is het de meneer van het hotel geweest. Bijzonder dat je daar dan niets over zegt. Gelukkig hebben we eigen risico afgedekt en hoeven we ons hier ook geen zorgen over te maken.

Dan is het tijd om afscheid te nemen van Córdoba. Het was een kort bezoekje maar we hebben gezien wat we wilden zien. Wouter las een paar dagen geleden een artikel over een boek van Oliver Burkeman; 4000 weken je tijd op aarde en hoe je ermee omgaat.
We zijn altijd druk en hebben het gevoel te weinig tijd te hebben omdat we teveel willen. In dat artikel werd ook een andere man geciteerd die zei: schrijf 25 doelen op die je wilt bereiken. Kras nummer 6 tot en met 25 weg en focus je op de eerste 5.

Volgens die gedachte leven we deze (en eigenlijk onbewust ook onze vorige) reis. In iedere stad is er zoveel te zien en te beleven dat kun je nooit allemaal doen. We kiezen die dingen uit die wij leuk vinden, genieten daar enorm van en denken niet aan die dingen die we mogelijk missen of ook hadden kunnen doen. Dat geeft rust en voldoening.

En zo zijn we onderweg naar Estepona een kustplaats ten zuiden van Malaga. Het is wel tweeëneenhalf uur rijden maar we zien de temperatuur stijgen van 23 naar 28 graden. Heerlijk. Nog even twee dagen op een ligbed met een boek.

Rond half 4 (we zijn nu een week en een half uur getrouwd, zwijmel) komen we aan bij Estepona Resort. Een groot complex aan het strand. We laden de koffers uit, die worden naar binnen gereden. Wouter parkeert de auto en we checken in en worden begeleid naar onze kamer. En wat voor een, twee verdiepingen. Beneden een soort huiskamer met slaapbank en boven de slaap- en badkamer. Allebei met balkon en uitzicht op zee. Wauw.

Als we eens goed hebben rondgekeken trekken we onze zwemkleding aan en gaan kijken wat er allemaal is. We lopen langs het zwembad naar het strand. Het zand is donkerder dan bij ons, de zee net zo koud. Verder zijn hier geen strandtenten oid. Wel ligbedjes en parasols maar we besluiten om toch maar bij het zwembad te gaan liggen. Na een verfrissende duik (ik deed er weer eeuwig over om door te komen) nemen we plaats op een ligbed onder een parasol. Ik schrijf mijn verhaal van gister nog en verder lezen we ons boek.

Tegen half 7 hebben we er genoeg van en gaan we verderop kijken wat er is. Er is een Spa waar we nieuwsgierig naar zijn. We hebben een upgrade genomen waar toegang tot de Spa bij zit. We vinden het en het is nog een half uurtje open, we besluiten nog even naar binnen te gaan.

We krijgen een handdoek en badmuts mee en ze vertelt ons wat we moeten weten. Het is heel klein. Ze hebben 1 Turks stoombad en 1 sauna, een bubbelbad en klein zwembad. We nemen overal even een kijkje en net als we in de jacuzzi zitten komt de dame vertellen dat het tijd is.

We kleden ons aan en lopen naar onze kamer. Daar lezen we nog wat voordat we ons omkleden voor het diner. Het is erg rustig in dit enorme complex. In het restaurant zitten ook weinig mensen (bijna meer bediening dan gasten) waardoor er geen gezellige sfeer is. Er is een menu waar we uit mogen kiezen. Wouter kiest als voorgerecht een mix van croquetjes en als hoofd Lubina (vis) en ik neem Ensaladilla rusa vooraf en Dorade (ook vis) als hoofd. Het smaakt allemaal voortreffelijk. We kiezen zelfs nog een toetje: cheesecake voor Wouter en Brownie met ijs van turrón voor mij. Voor- en nagerecht op de foto gezet hoofdgerecht helaas vergeten.

Geschreven door Carmenopreis