Ik wordt pas om half 8 wakker, wat heerlijk. Eigenlijk wil ik gaan hardlopen maar het is nog donker buiten. Dat lijkt me dus geen goed idee. Bovendien is het al 26 graden. Als het straks licht is zal het alleen nog maar warmer zijn. Dat plan laat ik dus gaan en in plaats daarvan schrijf ik het verslag van gister.

Op ons gemak staan we op, maken we ons klaar voor vertrek en nemen afscheid van deze mooie plek en de vriendelijke mensen. Rond 10 uur zitten we in de auto.
De reis gaat door het binnenland, door de bergen. De kleuren in dit landschap zijn nu voornamelijk bruin maar ook vandaag valt ons op dat er toch nog veel groene bomen tussen staan. Niet onaangenaam om doorheen te rijden.

Onderweg komen we langs het plaatsje Arcos de la Frontera. Ik had hierover gelezen in onze reisgidsjes (die nog op tafel liggen thuis) dat dit een mooi wit dorpje is om te bezoeken. Met mooie nauwe straatjes en prachtige patios die mensen openstellen om te zien. We parkeren in een parkeergarage en gaan hoopvol op pad richting het vvv kantoor.
Het is zondag en bijna alles is dicht en het is stil op straat. We passeren La Officina de Turismo en zien de cathedraal.

We hebben nog niet ontbeten en besluiten hier een kopje koffie en een bollo típico de Arcos de la Frontera te nemen. Een zoet broodje met sesamzaadjes, anijs en amandelen. Erg lekker.

We lopen nog even verder maar kunnen de schoonheid van dit dorpje niet vinden. Er zijn wel nauwe straatjes maar geen mooie bloemen en de witte muren kunnen wel een nieuwe verfbeurt gebruiken. Beetje jammer. Wel komen we nog bij een mooi uitkijkpunt waar je een prachtig uitzicht hebt over de omgeving. Daarna lopen we weer terug naar de auto en vervolgen onze weg.

We hebben namelijk om 13.00 uur een afspraak bij de Bodega van Tio Pepe voor een rondleiding en proeverij. Daarom was dat ontbijt ook wel nodig. Beetje gek om als eerst een glas sherry te nuttigen op een dag.

Om 12.40 uur staan we met de auto voor ons hotel, ook van Tio Pepe. Helaas kunnen we daar niet parkeren. We krijgen uitleg waar dit wel kan en haasten ons om gelukkig precies op tijd aan te komen bij de Bodega. Waar de rondleiding gelukkig niet direct om 1 uur start dus we kunnen nog even op adem komen.

We starten met een ritje in een toeristentreintje over het best grote terrein van deze Bodega. De gids vertelt honderd uit maar ondanks dat ik naast een speaker zit versta ik er niets van door het lawaai van het treintje over de keien.

Na dit ritje gaan we te voet verder door de Bodega, die indrukwekkend groot is. Ook hier vertelt ze weer heel veel waarvan ik sommige dingen goed versta en begrijp maar andere dingen aan me voorbij gaan.

Dan is het moment daar dat we mogen proeven. Wij hebben gekozen voor 4 glazen met tapas. En ik kom tot de conclusie dat ik niet van sherry hou, haha. Er is er 1, een zoete, die ik op drink maar de rest laat ik staan. Wouter daarentegen houdt er meer van.

Na deze ervaring verlaten we de Bodega en lopen weer richting de parkeergarage om onze koffers nog op te halen. De tapas die we bij de proeverij kregen vielen wat tegen: blokje kaas, stukje worst en plakje ham. Omdat we vanavond pas om half 9 een tafeltje hebben gereserveerd besluiten we om toch eerst nog even wat te nemen.

De ingang van de garage is op een gezellig plein met restaurantjes en we stappen er bij één naar binnen omdat er geen plek meer is op het terras. We nemen plaats aan een tafeltje aan de bar. Een supergezellig plekje en we hebben een gezellig kletsende barman, Marco genaamd.

Wouter bestelt een biertje en ik een Tinto de Verano (rode wijn met Fanta de limon) errug gevaarlijk. Als tapas bestellen we een heerlijke tomatensalade, mosselen en varkenswang. Allemaal even lekker. Tijdens ons gezellige gesprek met de barman laat Wouter trots een foto van onze trouwdag zien. Dat levert ons felicitaties van verschillende barmannen en een scroppino op.

Als alles op is gaan we de koffers halen en wandelen naar het hotel. Waar we zeer vriendelijk, met weer een glaasje sherry, worden ontvangen door Carmen. Een blonde jonge vrouw met bleke huid, die zie je hier niet veel maar ze komt hier wel vandaan. Ze vertelt dat ze van haar land houdt maar dat ze de voorkeur geeft aan een wat kouder klimaat. Ze zou graag Nederland een keer bezoeken.
Wouter heeft gister wat met haar gemaild voor de reservering van de rondleiding en wat suggesties voor restaurants. Ze vraagt welke het uiteindelijk is geworden. Wouter heeft iets anders gereserveerd dan wat zij heeft aangegeven maar ze zegt dat we iets goeds hebben uitgekozen. Ook in dit hotel krijgen we een kamer upgrade. Wat ontzettend lief.

We hoeven nog lang niet naar het restaurant dus gunnen onszelf weer wat relax tijd bij het zwembad op het dak van het hotel. Lekker opfrissen en een boek lezen. Tot het tijd wordt om ons klaar te maken.

We wandelen rond 8 uur het hotel uit om naar het restaurant te lopen. Het is even wandelen en we hebben google nodig om het te vinden maar we zijn er op tijd. Het restaurant La Carbona, is gevestigd in een oude Bodega. Een grote ruimte met een hoog plafond prachtig ingericht.

We hebben een acht gangen diner besteld met bijpassende sherry. Het eten is werkelijk heerlijk maar de sherry is ook hier niet aan mij besteed. Ik moet Wouter afremmen om niet steeds mijn glaasje ook leeg te drinken, die vindt het wel lekker.

Na ons laatste gerecht zitten we nog een tijdje te praten in afwachting van de koffie. Maar er komt niemand meer dus besluiten we, een beetje teleurgesteld, om maar op te staan. We worden vriendelijk goed avond gewenst maar we moeten nog betalen. Een beetje vreemd einde van een verder perfecte avond. Nagenietend lopen we terug naar ons hotel waar Carmen net aan het einde van haar dienst is. Ze vraagt naar onze ervaring en wenst ons een buenas noches.

Geschreven door Carmenopreis