Het lukt zowaar iedereen om (bijna) op tijd aan het ontbijt te zitten. Een ontbijt wat bestaat uit dikke plakken cake, toast, tomaatjes, kaas, ham en diverse soorten plaatselijke worst. Iedereen eet wat hij lekker vindt en rond vijf voor 7 stappen we in de auto richting Vol de Coloms waar we een zeer bijzondere ervaring tegemoet zien.

We moeten van de weg af een paadje in waarvan je denkt, 'oh mijn god, is het hier'. Maar dan rijden we het terrein op van een mooi, verzorgd bedrijf. Op een groot veld achter het gebouw liggen al twee ballonen die worden gevuld. De eerste ballon heeft een mand waar 12 personen in kunnen. Zodra het mandje rechtop staat mogen de mensen instappen en gaan ze de lucht in.

Wij mogen, samen met nog 8 personen, plaatsnemen in de mand van de tweede ballon. De mand is verdeeld in vijf compartimenten. Vier aan weerszijde waarin steeds vier personen kunnen staan en 1 in het midden, waar de piloot met drie flessen gas staat. Met daarboven dus die enorme ballon.

De piloot legt uit dat we eerste gaan stijgen totdat we in de juiste windstroom komen. We volgen de ballon die eerder is opgestegen dus weten waar we heen gaan. Op het hoogste punt zijn we zo'n 1500 meter in de lucht en varen met een snelheid van 26.5 km per uur.

We stijgen rustig op en al snel hebben we een prachtig uitzicht over een nog bewolkte omgeving. Wauw! wat is dit gaaf. Ik maak veel foto's maar probeer ook af en toe niet door de lens naar de omgeving te kijken. We zien een vulkaan, de Pyreneen en kunnen kijken tot aan de grens met Frankrijk (niet dat wij dat herkennen hoor).

Op grote hoogte haalt de piloot champagneglazen, cava en een zoetige cake tevoorschijn. Dat is nog eens luxe, om 8 uur 's ochtends op 1500 meter hoogte cava drinken.

Voor ons zien we dat de andere ballon al een stuk lager vaart. Daar gaan wij ook heen. We laten ons zakken om in een lagere luchtstroom te komen. Als we zo hoog blijven komen we over of tegen de bergen aan en dat is niet handig. We zakken tot ongeveer 300 meter en horen nu zelfs de honden blaffen en zien nu ook een voetbalveld, koeien, kippen en het mooie stadje Besalú.

Na enige tijd legt de piloot ons alvast uit wat we moeten doen bij de landing. We moeten met onze rug tegen de rand van het mandje gaan staan tegen de richting in waar we gaan landen, ons vasthouden aan de lussen voor ons en in de ski-houding (of zoals sommige onder ons het noemden; poep-houding) gaan staan. Dit voor het geval het mandje door de ballon wordt omgevallen.

Gelukkig duurt het nog even voordat we de volgauto's zien maar als het zover is zijn we er allemaal klaar voor. Gerda ziet in de verte wat picknicktafels staan en doet een verzoekje om daar te landen. Het scheelt niet veel.....we suizen langszaam over de tafels met daaromheen wat bomen heen en landen, met drie hupjes, even verderop vlakbij een landingsbaan voor vliegtuigjes. Een perfecte zachte landing. Knap kunstje pilootwerk.

Dan begint het hele inpakwerk van zo'n luchtballon. Jemig, wat een werk. Wel grappig om te zien. Uiteraard hadden ze ook nog de spierballen van Johan en Wouter nodig om het gevaarte in de aanhanger te krijgen.

Als alles is ingepakt worden we over de verschillende busjes verdeeld en rijden we terug naar het beginpunt. We wisten dat daar nog een ontbijt klaar zou staan van traditionele producten maar wat we krijgen is een compleet diner. Vooraf allerlei worsten en brood met tomaat. Uiteraard onder het genot van een wijntje, het is tenslotte al half 11. Vervolgens krijgen we Butifarra met witte bonen (de bonen groeien in de vulkaanstreek) met als slot nog een toetje en koffie met liquer. Jemig, wij hoeven tot het diner vanavond niet meer te eten.

Ondertussen gaat een boek langs waar we onze ervaring in kunnen schrijven en ontvangen we een mooi certificaat van deelname. Rond half 12 staan we buiten met zo'n geweldige ervaring achter de rug en nog een hele dag voor ons.....

We besluiten eerst naar het huisje te gaan. Britt, Tijs en Sas willen graag naar een klimpark maar dat is niet om de hoek. Eerst even bepalen wat we nu eigenlijk gaan doen. Okay, we hebben nog de hele dag, we kunnen best naar dat klimpark rijden. We rijden ongeveer een half uur/ drie kwartier alvorens we er zijn. Dit heb ik in eerst niet in de gaten dus rij er voorbij. Dat is op een bergweg niet heel handig. Stukje doorrijden op zoek naar een plek om te keren en weer terug. Ohhh, de poort is dicht.......blijkt dat google wel zei dat ie open was.....maar de werkelijkheid is anders. De poort kan wel open dus we rijden, tegen beter in, toch naar binnen want daar kunnen we in ieder geval beter keren. We stappen uit en zien op een bord wat voor leuks hier allemaal is te doen.....maar helaas.

We realiseren ons dat we hier gister ook langs zijn gereden onderweg naar Rupit. Toen stond het uitkijkpunt El Salut ook op ons lijstje maar hebben we door gebrek aan tijd overgeslagen. Dat kunnen we dan mooi nu doen. En volgens mij was er ook nog een waterval op deze route.
Dat klopt, we stoppen daar en zonder echt te weten wat of waar beginnen we aan een afdaling. Ik had heel slim mijn gympies vervangen door slippers vlak voor deze afdaling, toen dacht ik nog dat het niet zo ver zou zijn.

Ergens onderweg komen we mensen tegen die naar boven lopen. Vanaf daar is het nog ongeveer 10 minuten. We lopen gestaag door. Eenmaal beneden zien we dat de waterval helaas droog staat maar het is hier wel erg mooi en de moeite van de afdaling waard. Ff zitten, klauteren, foto's schieten en relaxen en dan moeten we toch echt weer terug. Uiteraard ben ik met mijn extreem goede conditie als eerste boven......NOT!! Pfff, de klim valt me niet mee, vooral niet in deze hitte, maar stapje voor stapje kom je ook bij het einde. Waar de kinderen al een tijdje op ons staan te wachten.

Gelukkig hebben we water in de auto want dat hebben we nu allemaal wel nodig. We stappen snel in de auto met airco om af te koelen en rijden door naar de volgende stop, uitkijkpunt El Salut. Gelukkig kunnen we daar helemaal met de auto heen en er is een restaurant met terras. Het uitzicht is inderdaad mooi maar na ons uitzicht van vanmorgen is dit niet heel indrukwekkend meer. Helaas is het te heiig om Mallorca te kunnen zien, wat bij helder weer wel mogelijk is.

We nemen plaats op het terras en genieten even heerlijk van een verkoelend drankje. Daarna bezoeken we nog even het kleine kerkje wat hier ook staat. Daar branden we ook weer een (electrisch) kaarsje voor opa Mart. Dan stappen we weer in de auto op weg naar een supermarkt voor wat boodschapjes en dan weer terug naar het huisje. Gelukkig is het nog mooi weer dus nemen we weer plaats langs de kant van het zwembad alvorens we rond half 9 voor het diner melden.

Het diner bestaat vanavond uit bouillon met pasta vooraf en daarna canneloni met sla. Omdat er gehakt in de canneloni zit krijgt Sas vandaag rape (zeeduivel). Die ziet er een beetje apart uit maar smaakt heerlijk. Als toetje kiezen we o.a. perzik, meloen en ijs. Na het eten gaan de kinderen naar boven en blijven wij nog even zitten met koffie en likeurtje. Carme, de eigenaresse

Geschreven door Carmenopreis