Om naar de zeilschool te gaan moeten we een klein kwartiertje lopen langs het strand. We zien direct dat het gele vlag is en dat er best wat golven zijn.

Tijs heeft vanmorgen niets gegeten maar is nu toch al misselijk van de gedachte dat hij straks misschien misselijk gaat worden. Hij maakt zich zenuwachtig en veel te druk.

We komen net op tijd aan, ze zijn de namen al aan het opschrijven. Zwemvestjes aan en ipv het water in te gaan lopen ze langs de waterlijn in noordelijke richting.

Wij nemen weer plaats op het terras voor ons kopje koffie en zien hoe de twee achtergebleven begeleiders de catamaran en kayaks verplaatsen. Ze gaan vandaag niet het water in.

Na ons kopje koffie lopen we richting de markt. Wouter wil wat tshirts kopen van dunnere stof. Die hij heeft zijn toch allemaal te warm.

De markt is nog precies hetzelfde als vorige week. Maar er zijn zowaar shirts, en wel voor de schrikbarende prijs van van 2 voor 5 euro. Verder zijn we snel klaar.

Terug in het dorpje wil Wouter nog op zoek naar een wegenkaart van deze streek. Dat is iets wat hij ieder jaar wil dus geen verrassing. Op zoek naar een boekenwinkel komen we langs een brillenwinkel.

Daar kijken we naar een ander item van Wouter zijn verlanglijstje; een lees-zonnebril. Dat moet toch bestaan? En ja hoor. Vreemd genoeg moeten ze van onder de balie komen maar ze hebben ze. Voor 12 euro een zonnebril op sterkte mét een hoesje en mét een schoonmaakspulletje. Hoe blij kun je zijn?

We wandelen nog wat door tot we terug zijn op de boulevard. We zien daar dat Sas en Tijs een potje rugby aan het spelen zijn. Vermoeiend hoor in deze hitte. Wij nemen plaats op een terras en bestellen wat te drinken. Hé kijk nou...een boekenwinkel. Wouter gaat even kijken en komt als een kind zo blij terug. Hij heeft zijn kaart en daarnaast ook nog een tijdschrift: BEEF! Para hombres con gusto. Op zijn lijf geschreven. Zijn dag kan niet meer stuk.

Sas en Tijs zijn klaar met rugby en doen nu een parcour. De begeleiders hadden vanmorgen dus niet alleen de kayaks en catamaran verplaatst, ze hadden daarmee een parcour uitgezet. Super leuk en inventief.

Later vertelde Tijs dat ze eerst een stuk hadden gelopen. Dat was stom. Ook omdat ze zich toch buitenstaanders voelen. Alle anderen spreken spaans en praten gezellig met elkaar. Dat is wel erg jammer. Maar daarna gingen ze bodyboarden. Dat was wel heel gaaf.
Echter, toen de gele vlag veranderde in een rode moesten ze het water uit.
Met toch gemengde gevoelens en enorme dorst komen ze terug bij ons terras. Daar mogen ze geen plaats nemen in hun badkleding dus besluiten we terug te gaan. Morgen toch maar weer zelf een flesje water mee.

Het is inmiddels stevig gaan waaien. De ene na de andere parasol vliegt over het strand en langzaam pakt iedereen zijn boeltje op. Wij hebben gelukkig wind in de rug maar voelen zeker het zand prikken op de kuiten.

Thuisgekomen gaan we lekker lunchen. Na zo'n intensieve ochtend lusten ze wel wat. Daarna volgt een lome middag. Van boek lezen en wat slapen op bed, naar een bedje langs het zwembad en vervolgens een stoel op het terras waar Wouter de hele tijd al zat. Die heeft bijna zijn boek uit een leest graag door nieuwsgierig naar de ontknoping.

Ook voor het eten doen we vandaag niet erg veel moeite. We nemen plaats op het terras aan de overkant van de camping. Kinderen allebei een pasta pesto en wij een plaat gefrituurde vis en een salade.
Die plaat is voor 4 personen volgens mij. We krijgen hem lang niet op maar krijgen de rest mee naar huis.

Geschreven door Carmenopreis