We worden vandaag later wakker dan de afgelopen dagen, half 9. Even denken, het is dinsdag vandaag. We zouden naar de markt in Calafell. Geen tijd dus om te soezen maar direct eruit en douchen.

De kinderen gaan niet mee maar komen gelukkig wel gezellig aan tafel zitten om te ontbijten.

Rond kwart voor tien lopen we die kant op. Het weer is bewolkt, nevelig, alsof er een deken over ons heen ligt. De temperatuur is gelukkig nog steeds lekker.

Het is een megagrote markt en we slenteren er lekker lang overheen. Op de terugweg stoppen we op een terrasje voor een kopje koffie. Dan begint het eerst zachtje te regenen en blijven we nog zitten maar ff later valt een beste bui en moeten we schuilen. Gelukkig was de koffie al op.

Okay. Dan gaan we wel weer verder. Eerst ff langs de officina de turismo. Allerlei informatie verzamelen over de omgeving en wat we kunnen doen.
Daarna lopen we door de straatjes van Calafell en via de boulevard weer terug naar de camping.

Het is gelukkig nog geen 2 uur en het winkeltje is nog open om brood te kopen zodat we gezellig kunnen lunchen. De kinderen zijn thuis, ze zijn wel weggeweest om te pingpongen maar toen het begon te regenen weer teruggekomen. En nu ligt er 1 op bed met een bus pringles en mobiel en de ander op de bank met een leeg bakje en mobiel. Lunchen? Nee dank, geen honger. Goh das gek.

Ik duik na de lunch weer in mijn e-reader want ik wil nou wel eens weten wie die moordenaar is. Twee uur later weet ik het, boek 1 is uit. Kinderen zijn ondertussen al naar het zwembad en weer naar de tafeltennistafel geweest. Daar waten ook twee Spaanse jongens en een meisje. De jongen van Tijs zijn leeftijd wilde wel tegen Tijs. Sas vond het prima maar voelde zich toch wat ongemakkelijk toen het meisje haar, namens de oudere jongen, om haar telefoonnummer vroeg. Toen wilde ze wel snel weg. En nee...ze heeft haar nummer niet gegeven.

Het is nog steeds bewolkt maar warm dus een duik in de zee kan nog wel. Het is gele vlag en er zijn lekkere hoge golven. Gebroederlijk lopen Tijs en Wouter in hun groene zwembroek de zee in om een robbertje te strijden met die macho golven. Ik blijf achter en zit voor het eerst in de (miezer-)regen op het strand.
Er zijn gelukkig veel mensen en er gebeurt van alles dus ik vermaak me prima. Na ruim een half uur komen ze er weer uit en geven aan dat ze weer van de golven gewonnen hebben. Ze hebben wat drinken verdiend. Dus we houden een pitstop op het terras voordat we weer naar sas in het huisje gaan.

Kinderen spelen wat badminton terwijl wij besluiten dat het helaas geen bbq weer is en we dan maar met het toeristentreintje naar Coma-Ruga gaan om daar wat te eten.

We willen het treintje van 19.30 uur nemen dus moeten ons gaan omkleden. Aangekomen in het plaatsje lopen we eerst wat over de boulevard om te zien welke restaurants er allemaal zijn. Bij sommige staan irritante opdringerige obers, die je naar binnen proberen te praten. Maar we weten het al, we gaan tapas eten bij Pika Tapa.

Er is gelukkig nog een tafeltje niet gereserveerd en daar mogen wij zitten. We krijgen alvast brood en olijfjes en mogen ook al snel bestellen.
Als eerst krijgen we de patatas bravas. We concluderen dat de aioli lekker is maar de aardappeltjes zijn te groot en niet helemaal gaar. Jammer. Inmiddels is de ensaladilla rusa ook geserveerd. Die smaakt goed. Net als de kabeljauwballetjes en txocos. Maar de tortilla is niets vergeleken die van Wouter. Ook jammer. Als laatst nog brood met tomaat en chorizoworstjes. Die waren ook lekker.

We ervaren de bediening echter als erg onvriendelijk wat zo'n avond toch bepaalt. We blijven ook niet voor koffie of een toetje. Het treintje vertrekt bijna dus snel betalen en weg. Niemand zegt ons gedag. Geen aanrader deze tent.

Sas is vooruit gelopen om het treintje, wat er inmiddels is, tegen te houden. Heerlijke frisse terugreis. Nog ff een paar potjes Uno waarbij Tijs steeds maar wint en niet kan stoppen met grijnzen.

Geschreven door Carmenopreis