Long time no see, de fietsen worden nog eens van onder het stof gehaald. De voormiddag brengt een tocht langs de lokale Tharu bevolking. Stapels stro staan in de voortuin van hun hutten, gemaakt uit leem en dat fameuze olifantengras. Hutten is veel gezegd. Er zijn er nog slechts 2 over. De bouw werd enkele jaren geleden verboden wegens brandgevaar én de vele slachtoffers bij de verzameling van het gras. De inwoners zijn blij dat er weer enkele toeristen langs fietsen. Covid is dan wel uit ons straatbeeld verdwenen, de gevolgen hier zijn een stuk ernstiger en langduriger. Voormiddag bracht de tocht, de tocht zelf brengt een magisch meer. Een gebied van 20.000 meren eigenlijk, wij zien slechts 0,005%, de wiskunde moet toch een beetje beginnen terugkomen na deze time-off van school. Het uitzicht heeft iets weg van de moerassen in de zuidelijke Amerikaanse staten, met het voorbeeld dat er ontelbaar veel verschillende vogels zitten én kroks. Genieten geblazen hier. We fietsen terug, frissen ons op en wanneer we de kamer uit komen worden we teruggefloten met een luide ´STOP!’. Een neushoorn voor de deur blijft toch wennen, zeker bij daglicht deze keer. We krijgen niet genoeg van de Mexicaan hier wat verder en als dessertje springen we in het volkomen onafgewerkt zwembad, mét toestemming van de Bob de Bouwers. Hemels drijven met zicht op de jungle. Namiddag dan, klein sprintje en sprongetje in de achterkant van de jeep op weg naar een boottocht. 30’ varen in een uitgeholde boomstam en we zien maar liefst 13 krokodillen langs drijven of zonnebaden. Minstens een veelvoud aan kleurrijke vogels waarvan de ´Maraboe’ de grootste en indrukwekkendste. Alhoewel… bepaalde eenden migreren vanuit Siberië, vliegen rustig op 10.000 meter hoogte over de Himalaya-pieken om hier wat op te warmen. Stel je de sfeer in Rusland eens voor als je dat ervoor over hebt om weg te geraken😣. Next stop: EBC= elephant breeding center. Hier worden de overgebleven wilde olifanten een pak minder wild via twijfelachtige technieken. Soit, rijden doen we sowieso niet, de training van die beestjes bevat o.a. speren, tangen, klemmen met stekkers, water- en voedseltekorten, isolatie van de moeder, … Ik denk dat ik genoeg opgenoemd heb. De cijfers van het kweekprogramma gaan wel de goede kant uit, 20 —> 200. De beestjes, volledig misplaatst voor deze kolossen, lijken nog steeds machtig aan de ketting. De baby's lopen en spelen in het rond en toveren spontaan een lach op je snoet. Waggelend verkennen ze de kleinste uithoeken én wat die tuinslang aan hun gezicht nu eigenlijk wel niet allemaal kan. Hilarisch om zien, zonder bagagelimiet was er eentje meegekomen. Op het avondprogramma dan nog een cultuuravondje in het lokale centrum. Traditionele dansen bevatten verschillende aspecten van de cultuur zoals pauwen, vuur en stokken. Indrukwekkend om zien en horen, ook al versta je geen snars van de achtergrondgezangen in het oud Nepalees. Een laatste maal traditioneel eten in de jungle en boeken toe. De ogen doen al snel hetzelfde, doeidoei☺️.

Geschreven door A3Adventures