De dag begint za-lig. Het eerste wat Lars ziet is kleine baby Bene met wat gevonden blonde lokken op haar hoofd geplakt. Edith is wonderlijk goed met de allerkleinsten, helaas al een beetje moederlijk op sommige momenten ondanks haar 10 jaar. Julian duikt de berg af en begint beneden te boren. De brug moet en zal dit weekend af geraken! Zo een kleine 27 meter hoger zwoegt en zweet Elisabeth de vingers van haar handen. De foutieve roze laag wordt verwijderd en duurt waanzinnig lang. De verf wil nergens naar toe, behalve op je huid dan. Ondertussen zoeken Lars en ik het wall-e kot op. Wall-E of of onze muur van elektrische componenten voor de zonnepaneelinstallatie. Hopelijk een even romantisch verhaaltje in Disneystijl. Na de voorbereidingen op papier komt de praktijk. Toch een heel pak moeilijker dan rechte hoekjes met je geo-driehoek. Bij gebrek aan waterpas gebruiken we als echte Gen-Z onze smartphone om in de buurt van perfectie te geraken. We boren, sleuren met de letterlijk loodzware batterijen, en meten netter dan tijdens examens. De componentjes worden virtueel verbonden met schrijnwerkerspotlood op de muur. Daar blijft het houtgedeelte niet bij, we trekken de vallei nog over omdat we bij de overburen enkele paletten zien liggen die van pas kunnen komen. Na wat zaagwerk, deels overbodig door overenthousiasme, oeps, vliegen we er volledig in. De resultaten mogen er al zijn, ik laat de te technische termen even achterwege, wie meer wil… Wat we verder nog tegenkomen in ons donker kot is een dode muis en volgens Lars een springlevende. Ik gooi een donkere doek naar zn voeten waarop hij spontaan 3 meter de hoogte in vliegt, roepend als een klein baby om 6 uur aan ons deur. Tijdens de pauzes van de dag verzorgt ons allerkleinste een hemels concert. Prélude doet zn naam alle eer en gaat volledig los op de verfpotten. Als deze jongen geen artiest wordt😜. We werken ´s avonds allemaal wat langer door om de zaken toch deels af te krijgen. Thank god voor de uitvinding der koplampen. Een lekkere rijst met brol en voor mezelf een semi-geslaagd zelf gebrouwen rijstpapje is het laatste wapenfeit van de avond. Behalve dat Lars en ik, ditmaal echt, worden aangevallen door een leger van kakkerlakken tijdens ons duo-manilsessie heb ik niets meer te vertellen. Fijne zondag🌞
PS: De eerste concepten voor de plasplaatscampagne moeten dringend vorm krijgen, Bene doet het in haar broek tijdens het eten en wandelt rustig verder om 5’ later terug in dat plasje plaats te nemen. We nemen je fantastische idee/slogan ter harte Hanne! Thnx🥳

Geschreven door A3Adventures