Daar was ie dan. De allerlaatste dag en daaropvolgende nacht in Matadi, de Inzo. Veel tijd om de intensiteit te voelen is er niet, we vliegen er direct in want er staan nog serieus wat kleine dingies op de planning. Enkele cementwerkjes worden gecoördineerd, het 150kg wegende deksel van het pompbassin wordt geplaatst, slechts deels door ons, de armpjes zijn doodop. De rest is het vermelden niet waard en laat ik graag achterwege, de vingers rusten een beetje uit. Totdat… we nemen een krijtje in de hand en beginnen een spontane wiskundeles, what else, aan de kindjes te geven. Zelf vond ik dit ook altijd mijn favoriete afscheidsactiviteit, kuch kuch. De kids begrijpen er geen snars van, het rijtje 2-4-6-X aanvullen met 8 lukt nog, maar 1-4-7-X blijkt te moeilijk. We vragen de moeders dan maar om het antwoord te verklappen, tevergeefs. We geloven onze oren niet en krijgen nog maar eens het praktische bewijs dat onderwijs de sleutel is tot een betere toekomst. Een versnellingske lager dan maar, het alfabet lukt als team nog net. Moment van de dag is ongetwijfeld Prélude die als 1-jarige de letter M roept, op het ideale moment, na de L dus. Nadat de Z gevallen is, beginnen we aan de volgende opvoering. De mama’s en kids zingen ons éen voor éen een afscheidsliedje in koor, het besef is daar en komt langs beide kanten goed binnen. Ol traantjes te vermijden trakteren we iedereen vlug op een frisdrankje en chips, pure afval, maar ze toveren glimlachjes zover je kijkt. De klassiekers van de reis worden bovengehaald, Waka Waka met 12 jaar vertraging en enkele obscene video’s waar de Congolese precies hun favoriete bezigheid etaleren. Op ´Dindologie’ gaan alle achterwerken los, de ‘masokos’ in het Lingala vliegen in het rond. Afronden die handel, de suikerdiep komt eraan bij de kindjes en Amadieu, de o zo vriendelijke én trotse interviewer staat te popelen om de finale tour te krijgen. Een vertelling van 2,5 uur die als ideale oefening dient voor ons Frans levert hem het nodige en onszelf een prachtige afsluiter. We doen dan ook nog eens de ronde van Vlaanderen zodat ieder die wil de volledige installatie op het gemak kan bekijken, herbekijken en binge-watchen waar gewenst, ook ons souvenir is zo verzekerd. Over souvenirtjes gesproken, de hele bende lokale ingenieurs en werkmannen zijn op de hoogte van ons nakende vertrek en zeuren de ogen van ons hoofd om een afscheidscadeau. De een deed zn werk al beter en sneller dan de andere en het aantal stuks materiaal verdelen we rechtevenredig. Wie helemaal niets deed, kon slecht een ruildeal aangaan, ik bood een oud voetbalbroekje en kreeg 2 stinkend vuile Congolese kousen. Vanish to the rescue mag ik hopen. Ons laatste avondmaal is er eentje mét verraad. Ondanks de smakelijke pasta met linzen én appelmoes, komt er nog wat roet bij kijken. Onze pomp gaat even in overdrive en de bassins raken net iets te snel gevuld. Gelukkig weinig erg maar het doet ons wel tot bijna 3 uur ‘s nachts nadenken, een nachtje door halen we net niet. Bij deze dus ook de reden op de pindatvertraging, de wekker stond om 4:45 en dat kan niet anders dan pieken. Gelukkiglijk kunnen we slapen in de auto zeker? Later nog meer voor wie dacht dat dit al het einde van de pindats betekende😉😋

Geschreven door A3Adventures