Een onwaarschijnlijk slechte nacht voor mezelf die pas eindigt om 8:45. De langste en tevens kortste nacht tegelijk. Het deert niet en we vliegen er in met een deugddoend werkje. De oude leidingen uittrekken en demonteren, ohlala. We verzamelen de spullen en Julian en ikzelf trekken naar de overkant. Elisabeth haar dag zit er vrij vroeg op na een snee in haar vinger en stevige vermoeidheid. Lars neemt Nathan op sleeptouw, of was het omgekeerd😉. De panelen worden verbonden en maken zich klaar om stroom te leveren. Een zinnetje zo kort dat het allesbehalve eer aandoet aan een o zo belangrijk deel. Het ontwerpen en nadenken is vaak het grootste deel van het werk, het uitvoeren komt er dan vlotjes uitgerold. Zoals het ingenieurs betaamt denk ik dan. Onze paneeltjes, ongeduldig liggen ze al enkele dagen stof te vergaren en nog geen beetje. Voldoende kuisen is de boodschap, anders daalt de efficiëntie snel. BTW, er zijn er nog maar 16 verbonden. Het ontbrekende componentje komt normaal volgende week toe, dat weten jullie ook nog maar even natuurlijk. Foutje bij het uploaden van de pindat, geen vermoeidheidsdipje 2 dagen op rij. Zo sterk wil ik de lezers niet teleurstellen😜. Julian en ik hebben een vlotjes variërende dag. Put graven, meten en metend rekenen om het met een lagere schoolvak te benoemen, greppeltje maken, leiding leggen, koppelen en voor het laatste deel helpt Lars. Na een pauze zoals gemeentewerkers ze nemen, boterhammetjes in open lucht met een muziekje, klaar voor meer. Om te anticiperen op zwierende kiddo’s aan de leidingen wordt hij een meter ingegraven en dan vastgebetonneerd. Beton maken dus, Lars doet het als een echte Congolees en op blote voeten begint het zwoegen. Julian en de kindjes van de overkant fungeren als transportband en steenaanvoerders, ook wij spelen soms al eens vals bij gebrek aan beton🤗. Ikzelf leer kennismaken met de nobele kunst van het metsen. Zoals het bij mij wel vaker gaat met artistiek gedoe, slinger ik toch vooral door naar het functionele. Kleine eindspurt en we zijn klaar voor het pikkedonker, het ´gewone’ donker is donker genoeg. Wat we vandaag ook weten is dat Julian niet gauw in de werpsporten zal aantreden, de sleutel van het ICT-lokaal verdwijnt in de rivier met jowel, human disposal. Zelfs met een onderwaterduik van een local en magneten vinden we hem niet terug. Les wordt gecanceld en morgen komt de slotenmaker. Op culinair vlak worden se vandaag alweer in de watten gelegd. We steken de voetjes onder tafel die vol staat met gebakken patatjes. Long time no see en ze gaan vlotjes binnen, merci Pata en Annemie! Dit waren weliswaar niet de enige vonken van de avond. Tijdens een belmomentje naar het thuisfront merk ik plots vlammen naast ons tehuis. Meer dan een klein vuurtje deze keer en we scharrelen alle bassins die we kunnen vinden om te gaan blussen. In het heetst van de strijd houden we weliswaar afstand, onze slippers zijn nu niet bepaald brandwerend. De vlammen geraken gelukkig net niet de elektriciteitspaal op, anders was het een collectief drama geweest vrees ik. We verbeteren in ons werpvermogen en dwingen de vlammen tot doven. We krijgen het er letterlijk warm, de sneeuw die hier valt is welgekomen. Jammerlijk dat het van as afkomstig is en geen H2O. Toch wel een speciale ervaring die ons nu ook officieel brandweerman maakt denk ik? Zo snel gaat de diplomering hier! Ons vuurtje binnenin begint te doven en sluipen naar ons bed. Vlammende groetjes😘🔥

Geschreven door A3Adventures