Een uitgebreid luxe-ontbijt bestaande uit, houd u vast, miniscule yoghurtjes, havermout, eitje, melk en vers fruit zet ons op scherp voor een ochtendje waarin we de ronde doen en een giga-boodschappen lijstje opmaken. Onze favo Libanezen wrijven zich weer in de handjes. Lars en ikzelf nemen na een hobbelige rit een nog hobbeliger parcours. De winkelier krijgt het grondig op zn heupen van onze waslijst aan componenten, een beetje geduld voor de mundeles die eigenhandig je 10 grootste rekeningen ooit ontvingen? Na het einde van de tour in de winkel blijkt dat het al 12:15 is. Op zich weinig speciaals, behalve dat de middagpauze van 12 tot 13 loopt. De werknemers nemen nog meer pauze dan gewoonlijk en besluiten ons 45’ te laten wachten voor ze ons materiaal meegeven. Daar zaten we dan, verbaasd te gapen naar hen, verdwaasd, debiel te kijken naar ons. Lars heeft het gehad en gaat op zoek naar verse vruchtjes op straat. 3 ananassen en 15 bananen maken het wachten minder lang. Klaar voor vertrek kan niemand wachten om ons gerief op de Keweseki te leggen. De gelukkigen smeken achteraf om geld voor de volle 3 seconden werk. Vandaag maken we ze echter gelukkig met een banaan, eens iets anders dan een verfrommeld vuil briefje. We zijn op tijd terug voor het moment van de dag, het laatste boorgat! Of het het allemaal waard was, volgt snel… Na een korte viering, begint de vermoeidheid toe te slaan. Geen tijdelijk klopje, maar een algemene slag van de hamer. Het intensieve werken onder de hete zon en de gebroken nachtrust begint in de kleren te kruipen. Lars neemt een dutje en ik houd mn ogen nauwelijks open. Gelukkig komen we er ´s avonds nog door en doen in een turbo-manoeuvre een belangrijke zet aan de leidingen. Een paar kleine urine-accidentjes zijn het vermelden waard. Vainqueur begrijot het concept van een toilet niet voor de volle 100%. Steekt gewoon zn broek af en begint tegen de buitendeur te plassen. Stel je even voor in je eigen huis🙃. Jordan doet het gewoon op het sanitair blok, tot zover dat sanus gedeelte dan. Vanessa zet letterlijk nog een stapje hoger, ze plast de trap onder en besluit een halfuurtje te wenen en te zitten in jawel, de plaats delict. Misschien volgt morgen na een tandenpoetsintroductie een plasplaatscampagne? De kleinsten zijn allermakkelijkst te vergeven, zeker als ze gekleed zijn als Bene. Onze kleine prinses, vergeef mn woordkeuze, staat apetrots te glunderen terwijl we gezamenlijk ´Mamee’ roepen. De woordkeuze bij uitstek als je er goed uitziet en het geweten mag zijn. Afsluiten doen we alweer een trede hoger. De frietjes verliezen hun 1e plaats op de ranglijst. Gebakken rijst met ajuin, lenteui, een eitje en champignons smaken meer dan eender wat volgens ons culinair panel. Of we nog zo objectief zijn, zal thuis wel blijken. Ikzelf herinner me mn toiletbezoekje van deze avond als het allerdrukste in de geschiedenis. Zo een 7-tal spinnen en 3 kakkerlakken willen een glimp opvangen, vraag me niet waarom. Ik sluit af met de vraag of dit de vroegste pindat ooit is? Misschien eens meer avondlezers dan ochtendgenieters. 😘😋

Geschreven door A3Adventures