D-Day nummer zoveel. Onze zondagochtend begint direct waanzinnig goed als onze bestelling uit Kinshasa al aangekomen is, Bpost kan er een puntje aan zuigen. Vlug ontbijtje en we vliegen erin, de oude leidingen worden eruit getrokken en de nieuwe wil al even snel op zn plaats terechtkomen. Dit is echter zonder de werkmannen gerekend die een nieuwe trap voorzien op toch wel exact hetzelfde moment, ze smijten honderden kilo’s steen op ons bassin en bemoeilijken de hele zaak. Als de nieuwe leiding dan ook nog eens begint te knikken wordt het al helemaal een moeilijkere opdracht. Na wat gesjoemel en veel over en weer geroep dat ze moeten wachten krijgen we alles op zn plaats en zijn volledig klaar voor het allergrootste moment van de reis ondertussen. Bad news again, ook de nieuwe leiding met slechts 1 koppelstuk vertoont een lek in, dat ene koppelstuk natuurlijk. PVC-lijm in combinatie met silicone is de volgende oplossing, 12 uur droogtijd brengt helaas nog een nachtje slapen en bang afwachten… Dat was dan het slechte nieuws, time for the good stuff now. Tis hier natuurlijk niet allemaal miserie zoals je misschien foutief zou afleiden uit de voorbije pindats. De paneeltjes liggen hier volledig klaar en, tromgeroffel, ze werken! Alle kabels en andere broodnodige componenten werken van de eerste keer en voorzien sinds vandaag het hele tehuis van stroom! Het gaat zelfs zo ver met de vooruitgang van de elektriciteit dat we voor het eerst onze gsm’s kunnen opladen op de kamer, luxueus leven kan ook hier. Na een drukke dag die hoop en spanning bracht relaxen we ‘s avonds met de kindjes op het dak. Een rustig liedje en de helft ligt direct in slaap op onze schoten. De andere helft heeft helaas ook nog de energie van die eerste helft en dartelt vrolijk rond. De kleinsten kunnen helaas met hoofd en ledematen door de barriere en zijn iets te nieuwsgierig naar een val van 13 meter. Ik pak ze dan maar op schoot en krijg in ruil een t-shirt vol warme urine, smullen. Een ´Onze Vader’ in het Frans moet morgen ons gevraagde geluk leveren, even snel als de buizen? Nog een klein akkefietje geeft Divine de bibber op het lijf. Ik pruts nog even in de plongkast terwijl zij helaas aan mijn kuiten staat te prutsen. Gevolg, een schokje én mooie illustratie van menselijke geleiding. Eervolle vermeldingen van de dag: Lars voelt zich net als Kung Fu Panda als we de trap oplopen, de verzuring treedt elke dag een beetje sneller op. Julian lost his cool en smeet wat silicone in het rond, en mijn oog. Wij gaan morgen de laatste week in en zijn minstens even nieuwsgierig als jullie. Groetjes.

Geschreven door A3Adventures