Een relatief rustige voormiddag waarbij we de handen proper houden. Een brainstorm op het terrein om te kijken hoe we het stadswater kunnen integreren in onze installatie. Vooral afmeten en aannames maken is de boodschap. Uiteindelijk koop je de leidingen toch per 6 meter. Beetje dwaas om tot op de centimeter te gaan werken dan. Minder dwaas was het om een kaarsje te branden. Vainqueur heeft de boel overwonnen. Een beetje bedeesd, uitzonderlijk voor onze 4-jarige casanova, komt hij terug op adem in de Inzo. Wat gisteren verder nog op de planning stond was iets wat we niet mochten doen. Het woord ´Ledia’ was doodzonde. Dit is namelijk de naam van de enige speeltuin in Matadi, behorend tot een hotel dat ver boven de haalbaarheid van Congolese portefeuilles zweeft. Exclusief voor corrupte kobalt coups. De kindjes gingen hier voor het laatst 3 jaar geleden naar toe en genieten nog steeds na van de herinnering. Wanneer Hyppo iedereen par hazard verrast met de verrassing, is het kot te klein. Gevolg: de volgende dag staat iedereen klaar met zn schoonste chemise en sjiekste schoenen. Zo ging ik toch niet naar de speeltuin vroeger, maar wordt dan teruggefloten door de kiddo’s als ik de taxi wil instappen in t-shirt. Hemdje aan en op de baan. Na een ritje dat in mijn geschiedenisboeken komt als meeste personen in een auto, we zaten letterlijk op een 8-erbank. Je kan het zien als Tetris met kleuters ipv blokjes. De fameuze speeltuin kan nog het best gebruikt worden in een woordenboek onder de definitie van ´vergane glorie’. Een treintje met 4 wagons wordt na 5 seconden duwen 2 treintjes met elk 2 wagons. Al het ijzerwerk is doorgeroest, elektriciteit werkt gelukkig niet, kabels liggen open en bloot. Enkele kermisattracties zijn gelukkig permanent gesloten, anderen zorgen voor de eerste vlucht van de kleintjes. Ze zijn in de wolken van de buikvlindertjes. En dan moet de activiteit van de dag nog komen. Niemand van de kindjes hier heeft ooit al gezwommen. Een uitgelezen kans voor de mundeles van ons team om een zweminitiatie te organiseren. Ze worden hysterisch en krijgen maar niet genoeg van bootje varen en spontaan spetters spatten. Het concept kikker-vliegtuig-potlood is in het Frans blijkbaar iets anders. Olympisch kampioen zit er niet direct in qua zwemmen. Qua puur geluk uitstralen zijn ze wereldtop. Enkele bakbanaantjes en frietjes, veel knuffels en zo besluiten ze de dag van het jaar. Hopelijk snakken ze niet naar meer. De Kongo naast de deur heeft destructievere bedoelingen. Terug in de Inzo na alweer een recordpoging achterbanken is stilte en rust vereist. De honden worden momenteel verdoofd voor castratie. OK betekent vandaag zo veel als Onze Keukentafel ipv Operatie Kwartier. Maar het komt zo ver niet. Dat het taaie jongens waren wisten we al, maar zelfs na 3 dosissen verdoving krijgen we ze niet plat. Uitstel dan maar. Wij zijn klaar om van ons laatste avondmaal met de voltallige groep te genieten. Natuurlijk niet zonder uitgebreid afscheid van de Lufumama’s en kids. Ik krijg al stress voor augustus. We genieten in Al Madina, buur van Al Amir én opgericht door ex-werknemer, een deftigere maaltijd voorgeschoteld. Meer dan 1 eigenlijk, ik krijg 2 pizza’s, foutje van de chef. Ook wij nemen afscheid van de groep, morgen vertrekken ze om 5 uur richting Kinshasa. Bij deze een dikke merci van de studenten voor de zalige tijd en unieke kansen die we kregen. Herinneringen die we nooit vergeten, plaatsen waar we nooit meer geraken en mensen die we vast en zeker nog terugzien. Wij blijven ons beste beentje voorzetten de komende maand! Dikke knuffels en als het even kan zelfs een kusje 😘😋

Geschreven door A3Adventures